Δεν γίνεται αλλιώς …Δεν μπορείς να βαδίζεις «την οδόν του Κυρίου», κουβαλώντας τα φορτία του κόσμου τούτου. Δεν θ’ αντέξεις …
Έτσι, τα αφήνεις «προς καιρόν». Τα εναποθέτεις στα πόδια Εκείνου που ήλθε να σηκώσει τα βάρη του κόσμου. Και καταλαβαίνεις πως το δικό σου φορτίο είναι μικρό, κι ας σε γονάτισε …
Για να πετάξεις «από τη γη προς τα άνω», χρειάζεται η ειρήνη της καρδίας.
Ο Κύριος μας είπε: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω.14,27)
Οι άνθρωποι γύρω μας «ειρηνεύουν» με ψυχοφάρμακα ή με μεθόδους ξενόφερτες. Η ειρήνη τους δεν έχει χαρά. Είναι άρνηση της έντασης, του άγχους, του στρες.
Η ειρήνη του Κυρίου βρίσκεται στο κέντρο της ύπαρξης, της καρδίας, ως δώρο δικό Του, γι’ αυτό και ζωογονεί.
Έχοντας την ειρήνην Του μπορούμε να του ζητήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να συμπορευτούμεν.Μπορούμε να Τον δούμε.
