Υπήρχε ένα διάστημα κατά το
οποίο ο άνδρας του ζεύγους χ. δεν
αισθανόταν καλά, έβλεπε οι δυνάμεις του να
τον εγκαταλείπουν.
Οι εξετάσεις δεν έδειξαν καλά αποτελέσματα, έτσι η εισαγωγή στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα ήταν μονόδρομος. Εξετάσεις , διαγνώσεις, συμβούλια το συμπέρασμα έπρεπε να ανακοινωθεί στη σύζυγο.
-Καθολικός Καρκίνος, λίγες βδομάδες Ζωής…μαθηματικά αποδεδειγμένο.
Σοκ! Η σύζυγος, βγαίνει έξω στο διάδρομο προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυα και την αγωνία. Άλλη ζωή, έπρεπε από τώρα να προετοιμαστεί… και είχε και οικογένεια.
Την πλησιάζει μια νοσοκόμα και της λέει:
-Στο Μήλεσι Αττικής υπάρχει ένα μοναστήρι, υπήρχε ένας γέροντας…γίνονται θαύματα… πήγαινε.
Τι είχε να χάσει, χαμένα ήταν όλα.
Την επομένη το πρωί, πήρε τον δρόμο για το Μήλεσι.
Ρωτώντας έφτασε στην κεντρική πύλη του μοναστηριού και προχώρησε προς την πόρτα της Εκκλησίας.
Χτύπησε την πόρτα, ξαναχτύπησε…κανείς.
Πήγε στη διπλανή πόρτα ( που οδηγεί στο Εκκλησάκι του Αη Γιώργη ) χτύπησε…κανείς.
Πήγε ακόμη πιο πέρα ( στην πόρτα που απ’ τη σκάλα οδηγεί στο κελί του γέροντα ) χτύπησε… πάλι κανείς.
Μια φωνή ακούστηκα ( Γιώργο – Γιώργο ) μέσα στο το κτήριο, μάλλον ήταν ο παπαγάλος που είχε ο γέροντας και κατά καιρούς έλεγε διάφορα ονόματα.
Κοντοστάθηκε η γυναίκα, Γιώργο λεν τον σύζυγο της.
Περίμενε, περίμενε, κανείς δεν άνοιγε.
Πήρε τον δρόμο της επιστροφής…μα εγώ ήρθα εδώ κανείς δεν μου ανοίγει…την πήρε το παράπονο.
Άνοιξε την τσάντα της να βγάλει τα κλειδιά του αυτοκινήτου, χτυπάει το κινητό και ένας Άγνωστος της λέει:
- To ότι δεν με βρήκες δεν σημαίνει οτι δεν είμαι εδώ, ο άντρας σου θα γίνει καλά, άντε στο καλό.
Απέμεινε ακίνητη η γυναίκα, δεν ήξερε τι να κάνει, και το τηλέφωνο…ποιός ήταν, το τηλεφώνημα από που ήταν;
Πηγαίνοντας στην είσοδο της πύλης του μοναστηριού, στην ταμπέλα είδε τον αριθμό τηλεφώνου που την κάλεσε.
Ήταν το τηλέφωνο του μοναστηριού.
Έφυγε τρέχοντας, με μια ελπίδα.
Δάκρυα έτρεχαν απ’ τα μάτια της, οδηγούσε σκορπίζοντας συνεχώς τα μάτια της. Έφτασε στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί είχαν περάσει από τον θάλαμο του συζύγου της, μα στον διάδρομο τους συνάντησε.
-Βλέπουμε μια περίεργη κατάσταση, δεν εξηγείται, αύριο θα κάνουμε γενικές εξετάσεις.
Το αύριο κρατούσε αιώνες άλλες φορές, μα αυτό το αύριο δεν της φάνηκε βουνό…κάτι περίμενε.
Ο ασθενής εξετάστηκε, τα αποτελέσματα δεν καθυστέρησαν, η διάγνωση βγήκε.
-Τώρα δεν έχει τίποτε ο ασθενής, απάντησαν οι γιατροί…δεν ξέρουμε τι έγινε.
Με χαμόγελο ευτυχίας και δοξολογίας μαζί, μπήκε στον θάλαμο να βρει τον σύζυγό της…
Υ.Γ Τα συμπεράσματα δικά σας.
Άγιε του Θεού Πορφύριε πρέσβευε υπέρ υμών και ημών
Οι εξετάσεις δεν έδειξαν καλά αποτελέσματα, έτσι η εισαγωγή στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα ήταν μονόδρομος. Εξετάσεις , διαγνώσεις, συμβούλια το συμπέρασμα έπρεπε να ανακοινωθεί στη σύζυγο.
-Καθολικός Καρκίνος, λίγες βδομάδες Ζωής…μαθηματικά αποδεδειγμένο.
Σοκ! Η σύζυγος, βγαίνει έξω στο διάδρομο προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυα και την αγωνία. Άλλη ζωή, έπρεπε από τώρα να προετοιμαστεί… και είχε και οικογένεια.
Την πλησιάζει μια νοσοκόμα και της λέει:
-Στο Μήλεσι Αττικής υπάρχει ένα μοναστήρι, υπήρχε ένας γέροντας…γίνονται θαύματα… πήγαινε.
Τι είχε να χάσει, χαμένα ήταν όλα.
Την επομένη το πρωί, πήρε τον δρόμο για το Μήλεσι.
Ρωτώντας έφτασε στην κεντρική πύλη του μοναστηριού και προχώρησε προς την πόρτα της Εκκλησίας.
Χτύπησε την πόρτα, ξαναχτύπησε…κανείς.
Πήγε στη διπλανή πόρτα ( που οδηγεί στο Εκκλησάκι του Αη Γιώργη ) χτύπησε…κανείς.
Πήγε ακόμη πιο πέρα ( στην πόρτα που απ’ τη σκάλα οδηγεί στο κελί του γέροντα ) χτύπησε… πάλι κανείς.
Μια φωνή ακούστηκα ( Γιώργο – Γιώργο ) μέσα στο το κτήριο, μάλλον ήταν ο παπαγάλος που είχε ο γέροντας και κατά καιρούς έλεγε διάφορα ονόματα.
Κοντοστάθηκε η γυναίκα, Γιώργο λεν τον σύζυγο της.
Περίμενε, περίμενε, κανείς δεν άνοιγε.
Πήρε τον δρόμο της επιστροφής…μα εγώ ήρθα εδώ κανείς δεν μου ανοίγει…την πήρε το παράπονο.
Άνοιξε την τσάντα της να βγάλει τα κλειδιά του αυτοκινήτου, χτυπάει το κινητό και ένας Άγνωστος της λέει:
- To ότι δεν με βρήκες δεν σημαίνει οτι δεν είμαι εδώ, ο άντρας σου θα γίνει καλά, άντε στο καλό.
Απέμεινε ακίνητη η γυναίκα, δεν ήξερε τι να κάνει, και το τηλέφωνο…ποιός ήταν, το τηλεφώνημα από που ήταν;
Πηγαίνοντας στην είσοδο της πύλης του μοναστηριού, στην ταμπέλα είδε τον αριθμό τηλεφώνου που την κάλεσε.
Ήταν το τηλέφωνο του μοναστηριού.
Έφυγε τρέχοντας, με μια ελπίδα.
Δάκρυα έτρεχαν απ’ τα μάτια της, οδηγούσε σκορπίζοντας συνεχώς τα μάτια της. Έφτασε στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί είχαν περάσει από τον θάλαμο του συζύγου της, μα στον διάδρομο τους συνάντησε.
-Βλέπουμε μια περίεργη κατάσταση, δεν εξηγείται, αύριο θα κάνουμε γενικές εξετάσεις.
Το αύριο κρατούσε αιώνες άλλες φορές, μα αυτό το αύριο δεν της φάνηκε βουνό…κάτι περίμενε.
Ο ασθενής εξετάστηκε, τα αποτελέσματα δεν καθυστέρησαν, η διάγνωση βγήκε.
-Τώρα δεν έχει τίποτε ο ασθενής, απάντησαν οι γιατροί…δεν ξέρουμε τι έγινε.
Με χαμόγελο ευτυχίας και δοξολογίας μαζί, μπήκε στον θάλαμο να βρει τον σύζυγό της…
Υ.Γ Τα συμπεράσματα δικά σας.
Άγιε του Θεού Πορφύριε πρέσβευε υπέρ υμών και ημών
