Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Οι άθεοι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι από το φως και το δρόμο του σατανά από το δρόμο του Χριστού



Αδερφοί μου, εσείς είστε ή εκκλησία του Θεού. Γνωρίζετε πώς εσείς είστε κάτι ιερό για το Θεό; Γνωρίζετε πώς τα σώματα σας είναι οι ναοί του Αγίου Πνεύματος; Γνωρίζετε πώς δεν ανήκετε στον εαυτό σας, άλλα στο Θεό; Γνωρίζετε πώς σάς περιμένει ό ουράνιος Πατέρας να σάς φέρει στον αιώνιο και χωρίς σύνορα ναό;

Εάν αυτό το γνωρίζετε, πρέπει να προσέχετε την κάθε ρυπαρότητα, το κάθε στίγμα στις πράξεις σας, στις επιθυμίες σας, στις σκέψεις σας.
Πρέπει να ζείτε με το φόβο της κρίσης του Θεού και να συμπεριφέρεστε σαν να ζείτε στο ιερό βήμα του ναού του Αληθινού και Ζωοποιού Θεού.

Όταν λέω πώς είστε ναός του Αγίου Πνεύματος, δεν το λέω εγώ, άλλα ό Απόστολος του Θεού. Εγώ μ' αυτό τον τρόπο επισημαίνω και τονίζω ποιά είναι ή προσωπικότητα του καθενός σας. Και όταν σας ονομάζω Εκκλησία του Θεού, δεν σας ονομάζω εγώ, άλλα ό Απόστολος του Θεού. Με αυτό τον τρόπο επισημαίνω πώς είστε τα μέλη της Εκκλησίας του Θεού, ή οικογένεια του Θεού. Δηλαδή και σαν πρόσωπα και σαν μέλη της Εκκλησίας, εσείς ανήκετε στο Θεό. Και σαν πρόσωπα και σαν μέλη της Εκκλησίας εσείς και στις δύο περιπτώσεις είστε κάτι ιερό για το Θεό.

Μ' αυτό τον τρόπο απαντώνται και δύο ερωτήσεις στις όποιες ό ειδωλολατρικός κόσμος με τίποτε δεν μπόρεσε να απαντήσει. Ούτε και ή Ευρώπη δεν τις απάντησε και εξαιτίας αυτών των ερωτήσεων βυθίστηκε σε ποτάμια αίματος. Ή πρώτη ερώτηση έχει σχέση με την προσωπικότητα και ή δεύτερη ερώτηση έχει σχέση με την κοινωνία, δηλαδή με άλλα λόγια μιλάμε για τον ατομικισμό και για τον σοσιαλισμό.

Κάποτε υπερίσχυε ό ατομικισμός, κάποτε υπερίσχυε ό σοσιαλισμός. Υπήρξαν φωνές πού έλεγαν: Ας βυθιστεί ή προσωπικότητα για να υπάρξει ή κοινωνία! Άλλες φωνές έλεγαν: Ας βυθιστεί ή κοινωνία για να υπάρξει ή προσωπικότητα. Και τα δύο ποτέ δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν αρμονικά. Ξέρετε γιατί; Γιατί χάθηκε κάθε τί το ιερό.

Απογυμνώθηκε ό άνθρωπος από κάθε τί θεϊκό. Ή κοινωνία επίσης έχασε κάθε τί θεϊκό πού είχε και έτσι όλα άρχισαν χυδαία να οδηγούνται σε χυδαίους δρόμους, σε χυδαίους στόχους. Ούτε ό άνθρωπος είχε εντιμότητα απέναντι στην κοινωνία ούτε ή κοινωνία απέναντι στους ανθρώπους. Ή προσωπικότητα έπαψε να θεωρείται πώς είναι ό ιερός ναός του Αγίου Πνεύματος και ή κοινωνία έπαψε να θεωρείται πώς είναι ή Άγια Εκκλησία δηλαδή ή άγια κοινωνία ή καλύτερα ή οικογένεια του Θεού.

Μόλις οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το Θεό, φανερώθηκε ό σατανάς στον αγωνιστικό χώρο για να εξαγριώσει τούς ατομικιστές εναντίον των σοσιαλιστών. Έτσι και ό ατομικισμός και ό σοσιαλισμός αποτελούν θηριώδεις ονομασίες της σατανιστικής ανθρωπότητας.

Ό ατομικισμός και ό σοσιαλισμός πού πήρανε τη θέση των παλαιότερων ονομασιών του άνθρωπου. Του άνθρωπου ως ναού του Αγίου Πνεύματος και της κοινωνίας ως Εκκλησίας του Θεού.
Εμείς οι Χριστιανοί λέμε όπως και ό Απόστολος του Θεού πώς το πρόσωπο του άνθρωπου είναι ό ναός του Αγίου Πνεύματος, και για την κοινωνία λέμε πώς είναι ή Εκκλησία του Θεού. Και τα δύο είναι ιερά και άγια. Και τα δύο είναι ιδιοκτησία του Θεού. Ναι, είναι καλό και πρέπει κανείς να σέβεται και τα δύο, δηλαδή τον χριστιανό όπως τον ίδιο τον Χριστό και την κοινωνία των χριστιανών σαν τη σύναξη θεών. Ή πατρότητα του Θεού κάνει τούς ανθρώπους τέκνα του Θεού, όσον άφορα τη σχέση του άνθρωπου με το Θεό, και όσον άφορα τη σχέση του άνθρωπου με τούς άλλους ανθρώπους κάνει τούς ανθρώπους αδέλφια.

Στο ναό του Αγίου Πνεύματος κυβερνά το Άγιο Πνεύμα, πού σημαίνει πώς κυβερνά έμενα και εσένα και τούς συγγενείς μου και τούς συγγενείς σου και όλους μας πού είμαστε βαπτισμένοι και είμαστε ναοί του Αγίου Πνεύματος. Μ' Αυτό αναπνέουμε και ζούμε. Μ' Αυτό αγιαζόμαστε, γινόμαστε ένα σώμα, όχι βιολογικό και φυσικό σώμα αλλά σώμα του Χριστού.
Όταν όλους μας κυβερνά το Άγιο Πνεύμα, τότε σημαίνει πώς το Άγιο Πνεύμα κυβερνά και την ένωση όλων μας δηλαδή την Εκκλησία του Θεού. Και όταν το ίδιο Άγιο Πνεύμα κυβερνά πολλούς, χιλιάδες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ανθρώπους, τότε όλοι είναι σαν ένας μόνον άνθρωπος.

Το Πνεύμα του Κυρίου γίνεται και ενικός και πληθυντικός αριθμός. Όπως όταν ένας άνθρωπος πού προσέχει και αγαπάει όλους αρχίζει να μην είναι μόνον ένας άλλα πολλοί. Τότε ό ενικός γίνεται και πληθυντικός αριθμός. Όλα αυτά συμβαίνουν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και με την αγάπη.

Έτσι ό Θεός, πού φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έλυσε κατά τρόπο τέλειο αυτά τα δύο βασανιστικά ζητήματα, τα όποια οι άνθρωποι από μόνοι τους ποτέ δεν μπόρεσαν, ούτε θα μπορέσουνε να λύσουν. Όλα τα μυαλά των ανθρώπων δεν μπορούν να φέρουν βροχή, όταν είναι απαραίτητη για το όργωμα της γης και για τη σπορά άλλα μόνο, όταν ό Θεός στείλει από ψηλά τη βροχή τότε όλα λύνονται καλά.

Έτσι και ή ερώτηση για την αξία και την ελευθερία του προσώπου και ή ερώτηση για την κοινωνία, δεν μπορούν να απαντηθούν χωρίς την ουράνια βοήθεια. Πρέπει να έλθει στους ανθρώπους κάτι από τον ουρανό, όπως ή βροχή πέφτει στο στεγνό χώμα.

Και αυτό από τον ουρανό δεν είναι οτιδήποτε άλλα είναι ή παναγία υπόσταση της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα. Όταν Αυτό έρχεται από τον ουρανό, μετατρέπει τα πήλινα ανθρώπινα σώματα σε ναούς του Θεού. Ενώνει όλους αυτούς τούς ναούς στην άγια Εκκλησία του Θεού και τότε το ανθρώπινο χέρι δεν πρέπει ούτε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει κάτι. Το ανθρώπινο χέρι και το ανθρώπινο μυαλό μπορεί μόνο να γκρεμίσει εκείνο πού ό Θεός έχτισε.

Αυτό έγινε στην Ευρώπη και εξαιτίας αυτού ήρθε ή ομίχλη, ή σύγχυση, ή εξέγερση, ή επανάσταση, ό πόλεμος, ή καταστροφή. Και όλα αυτά συνέβησαν, επειδή οι άθεοι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι από το φώς και το δρόμο του σατανά από το δρόμο του Χριστού. Έτσι καταστράφηκαν. Απογυμνώνοντας τον εαυτό τους από κάθε τί ιερό και ξεφυσώντας από μέσα τους το Άγιο Πνεύμα κατάντησαν περίγελως στους δαίμονες και στα ζώα. Αμήν.


ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

άδειοι ψυχικά.

316436_148891838540541_100002591763493_224078_425279119_n.jpg

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του ...; Δεν χάνει την ισορροπία του. Το αντίθετο συμβάνει με τον εγωιστή, τον έχοντα αισθήματα κατωτερότητος. Στην αρχή μοιάζει με τον ταπεινό. Λίγο, όμως, αν τον πειράξει κανείς, αμέσως χάνει την ειρήνη του, εκνευρίζεται, ταράζεται.

Όταν ο άνθρωπος ζει χωρίς Θεό, χωρίς γαλήνη, χωρίς εμπιστοσύνη, αλλά με άγχος, αγωνία,. κατάθλιψη, απελπισία, αποκτάει ασθένειες σωματικές και ψυχικές. Η ψυχασθένεια, η νευρασθένεια, ο διχασμός είναι δαιμονικές καταστάσεις. Δαιμόνιο είναι επίσης και η ταπεινολογία. Το λένε αίσθημα κατοτερότητος. Η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει, δεν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή, «είμαι αμαρτωλός, ανάξιος, ελάχιστος πάντων ...;». Φοβάται ο ταπεινός μήπως με τις ταπεινολογίες πέσει στην κενοδοξία. Η χάρις του Θεού δεν πλησιάζει εδώ. Αντίθετα, η χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση, η θεία ταπείνωση, η τέλεια εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εξάρτηση από Εκείνον.

Ο κενόδοξος την ψυχή του την αποξενώνει απ' την αιώνια ζωή. Τελικά ο εγωισμός είναι σκέτη κουταμάρα! Η κενοδοξία μας κάνει κούφιους. Όταν κάνομε κάτι για να επιδειχθούμε, καταντούμε άδειοι ψυχικά. Ό,τι κάνομε, μα το κάνομε για να ευχαριστήσομε τον Θεό. ανιδιοτελώς, χωρίς κενοδοξία, χωρίς υπηρηφάνεια, χωρίς εγωισμό, χωρίς, χωρίς ...;

πατηρ πορφυριος

Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση

374596_264367166946011_100001181899833_692396_523408566_n.jpg



Μπορεί να σου πει ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου. όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποια ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα. Όλα όσα απαρτίζουν την ζωή σου».

Πολλές φορές έχω μεταχειρισθεί αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ' αυτό. Την ώρα που λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει από όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές. διότι, την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά για την απαλλαγή σου.

Ας μη γυρίζουμε πίσω στις αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί. Η ανάμνηση των αμαρτιών κάνει κακό. Ζητήσαμε συγγνώμη; Τέλειωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά.

Ό,τι όμως με στενοχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στο πνευματικό, το εξομολογούμαι, τέλειωσε! Να μη γυρίζομε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ' αυτή τη στιγμή και έπειτα.


πατηρ πορφυριος

Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος.

374954_144161289030666_100003103875701_185385_848982923_n.jpgΗ απελπισία και η απογοήτευση είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι παγίδα του σατανά, για να κάνει τον άνθρωπο να χάσει την προθυμία του στα πνευματικά και να τον φέρει σε απελπισία.

Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος.

Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.

Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή.

Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ' αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ' την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.

Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ' εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες.

Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.

πατηρ πορφυριος

ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΟΙΝΟΗΣ ΚΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ;

Μεγάλη Σαρακοστή, ονομάζεται η νηστεία που προηγείται του Πάσχα. Την λέμε Μεγάλη για να την ξεχωρίζουμε από την νηστεία που προηγείται των Χριστουγέννων, η οποία χαρακτηρίζεται «Μικρή» επειδή είναι ελαφρότερη. Σαρακοστή ονομάζεται επειδή γίνεται εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Χριστού στην έρημο.

Η Μεγάλη Σαρακοστή καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Η αρχική της διάρκεια ήταν έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και μία έβδομη. Έτσι στην εποχή μας η Μεγάλη Σαρακοστή ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.


Σε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, τελείται στην εκκλησία μας η Προηγιασμένη Ακολουθία. Σε αυτήν οι πιστοί μπορούν να λάβουν Θεία Κοινωνία, η οποία όμως έχει προαγιασθεί την προηγουμένη Κυριακή. Γι’ αυτό τον λόγο ονομάζεται η Ακολουθία αυτή Προηγιασμένη. Τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια η ακολουθία αυτή ετελούντο σχεδόν καθημερινά, καθ’ όλη την διάρκεια της Σαρακοστής. Στις μέρες μας, όπως είπαμε, έχει περιορισθεί η τέλεση της κάθε Τετάρτη και Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής.

Κάποιες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής έχουν ξεχωριστή σημασία και δική τους σημειολογία.

Ας τις δούμε μία - μία:
Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της νηστείας είναι αφιερωμένο στο θαύμα των κόλλυβων του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος. Θαύμα που βοήθησε τους Χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης, να τηρήσουν την νηστεία, που προσπάθησε με δόλια μέσα να μολύνει ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης είδε σε όνειρο τον μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο, ο οποίος του φανέρωσε τις προθέσεις του Ιουλιανού και τον συμβούλεψε αντί των αρτύσιμων φαγητών να φτιάξουν και να φάνε ως τροφή, οι χριστιανοί, κόλλυβα. Έτσι φτιάχνοντας και μοιράζοντας κόλλυβα, θυμόμαστε και τιμούμε κάθε χρόνο το θαύμα του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου.

Η Α' Κυριακή των νηστειών, είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζουμε την αναστύλωση των αγίων και σεπτών εικόνων από την αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Θεοδώρα το 843μ.Χ.

Η Β' Κυριακή των νηστειών είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (14ος αιώνας). Ο Άγιος Γρηγόριος υπήρξε κορυφαίος διδάσκαλος των ορθοδόξων δογμάτων και πολέμιος των αιρέσεων.

Η Γ' Κυριακή των νηστειών, είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, το σύμβολο της πίστης μας. Ημέρα που οι πιστοί παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν την πορεία τους, την νηστεία, που θα τους οδηγήσει στην Ανάσταση του Κυρίου.

Η Δ' Κυριακή των νηστειών, είναι ημέρα που τιμάται η μνήμη του Αγίου Ιωάννη, συγγραφέα της Κλίμακας. Η κλίμακα είναι ένα βιβλίο με ομιλίες του Αγίου Ιωάννη. Αντικείμενο των ομιλιών αυτών είναι τα σκαλοπάτια της πνευματικής ανάβασης των Μοναχών, μέσα από την προσωπική τους άσκηση.

Η ημέρα Τετάρτη της 5ης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η Τετάρτη του Μεγάλου Κανόνος. Συγγραφέας και συνθέτης του Μεγάλου Κανόνα είναι ο Άγιος Πατέρας μας Ανδρέας, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Μέσα στα 250 τροπάρια που τον απαρτίζουν, έχει συγκεντρώσει τις ιστορίες από τον Αδάμ έως και την Ανάληψη του Κυρίου. Καλεί δε κάθε έναν από εμάς, να παραδειγματιζόμαστε από αυτές, να μιμούμαστε τα καλά και να αποφεύγουμε τα άσχημα που έπραξαν οι πρόγονοι μας.

Την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας είναι ο Ακάθιστος Ύμνος. Ημέρα αφιερωμένη στην Παναγία που στέκει πάντα βοηθός των Χριστιανών σε περιόδους ειρήνης ή πολέμου. Εορτάζουμε τα θαύματα που έκανε η Παναγία προστατεύοντας την Βασιλεύουσα από λαούς που ήθελαν να την κυριεύσουν. Μετά από μια τέτοια νίκη ο λαός της Κωνσταντινούπολης, όρθιος (ακάθιστος) ευχαρίστησε την Θεομήτορα ψάλλοντας. Θυμούμενοι αυτό το γεγονός, ευχαριστούμε κι εμείς με την σειρά μας την Παναγία ψάλλοντας όρθιοι.

Η Ε' Κυριακή των νηστειών, είναι αφιερωμένη στην μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η Οσία, από ηλικία 12 ετών ακολουθούσε έναν ιδιαίτερα έκλυτο βίο. Σε ηλικία 30 ετών, ήρθε σε επαφή με τον Χριστιανισμό, μετανόησε και προσκύνησε. Την υπόλοιπη ζωή της, 47 έτη, ασκήτεψε στην έρημο. Την ημέρα αυτή καλούνται όλοι να μιμηθούν το παράδειγμα της και να έρθουν πιο κοντά στον Χριστό μετανοώντας για τις αμαρτίες τους.

Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Ημέρα αφιερωμένη στο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου από τον Χριστό.

Τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι η Κυριακή των Βαΐων. Είναι ημέρα αφιερωμένη στην θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα από την Βηθανία. Τότε ο λαός υποδέχθηκε το Χριστό με επευφημίες και με «βάϊα φοινίκων», από τα οποία πήρε και το όνομα της αυτή η ημέρα.


Στη διάρκεια της Σαρακοστής, δεν επιτρέπεται η κατανάλωση κανενός ζωικού προϊόντος. Εξαίρεση αποτελούν η ημέρα του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου και η Κυριακή των Βαΐων όπου επιτρέπεται η βρώση ψαριών.

Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΔΕΝ ΓΙΝΕΣΘΕ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σας σώσει.


Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό;

Δοθείτε μα τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό.

Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!


Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό.

Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.

ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ!

Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά, λες κι άνοιξε της Πανδώρας το έρμο το κουτί.

Το μάτι θολό, το βλέμμα μακρινό, το βήμα βαρύ...φευγάτο. Η ηλικία μες τη νιότη να βράζει, να κοχλάζει...

-Φεύγω.

Που πας, γιατί δεν μένεις;

-Φεύγω, δεν αντέχω πια...με κούρασες.

Γιατί;

- Δεν μου ικανοποίησες τα θέλω μου, δεν πήρα μηχανάκι, δεν ξενύχταγα όσο θα ήθελα...


Μα, τόσοι σκοτώθηκαν απ' τα έρμα τα μηχανάκια και συ δεν το κατάλαβες;

Και τα ξενύχτια... η νύχτα είναι αδυσώπητη, κόψε της λίγο τα φτερά.

-Με κούρασες, δεν αντέχω.

Εγώ όμως σε άντεξα, ναι ξέρω η καρδιά του γονιού είναι μεγάλη...μα και γω άνθρωπος είμαι, λύγισα πολλές φορές, αλλά στάθηκα, σε υπέμεινα!

-Με κούρασες, δεν αντέχω.

Σε έντυνα, σου ψώνιζα καμιά φορά και απ' τα ακριβά, τα δώρα της γιορτής μου κι΄αν τα ήθελα τα άλλαζα, τα έκανα δικά σου δώρα.

-Με κούρασες, δεν αντέχω.

Σε διακοπές πηγαίναμε, σου έπαιρνα ότι μπορούσα, μα όμως άλλαξες και δεν μπορώ να σ' ακολουθήσω.

Άλλωστε μου το' λεγες- θέλω πολλά να κάνω, θέλω μέσα στη νύχτα να μπλεχτώ να ζήσω και να κάνω άλλα, αυτά που πάντοτε μου αρέσανε αυτά που πάντα αναζητούσα.

Τρόμαζα, πως ν΄αντικρύσω αυτό το μαύρο το σκοτάδι που σε τύλιξε, βλέπεις ήταν και οι φίλοι που έμπλεξες, είχατε κοινή πορεία χαραγμένη.

-Με κούρασες, δεν αντέχω...φεύγω.

Πέντε λεπτά ακόμα, δως μου πέντε λεπτά, ας τη ματιά μου μέσα σου την ψυχή σου ν' αγκαλιάσει, άλλωστε μεγάλωσες κι' αγκαλιές περσσεύουν.

Πέντε λεπτά ακόμη ας το βλέμμα μου βουβό, να σκίσει το μαύρο πέπλο της ψυχής σου, το ίδιο πέπλο το 'νιωσα πολλές φορές κι' εγώ μέσα στα σωθικά μου, μαύρο, σκοτεινό, σαν τάρταρα του Άδη!

Πέντε λεπτά ακόμα, να θυμηθώ πως ήσουνα μωρό, πως πήγαινες σχολείο, πως μπάλα έπαιζες, πως στην αρρώστια γύρευες τον πόνο σου ν' απαλύνω.

Πέντε λεπτά , μόνο πέντε λεπτά να γείρω και να σκύψω, ένα φιλί ζεστό τα χείλη μου ν' αφήσουν μες στην ψυχή κατάβαθα σφραγίδα να σου γίνει, να ξέρεις ότι αφήνω πάντοτε ένα κομμάτι ενθύμησις να το' χεις για τις κρύες νύχτες, άμποτε το χρειαστείς, να το 'χεις να κοιμάσαι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΝ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΕΣΗ

Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη τον παίρνουν και την θέση, έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος.

Τον αδικούν, τον πατούν – πατούν επί πτωμάτων , έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα πάνω σαν τον φελλό, θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή.
Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Αυτός που θέλει να ζήσει με αρετή και να είναι τίμιος στην δουλειά του, είτε εργάτης είναι είτε έμπορος είτε οτιδήποτε είναι, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι, όταν αρχίσει την δουλειά του, θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει λ.χ. ούτε τα ενοίκια, αν έχει μαγαζί, για να του έρθει η ευλογία του Θεού.

Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. Ότι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάσει.

Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ότι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; Την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Άγιων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ εμάς. Η τιμιότητα του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τι μιόξυλο.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Στον εναν ή θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά καί στον άλλο φως...

Μιχαήλ Δαμασκηνός''Θεία Λειτουργία''16ος αιώνας
«...το αίμα του Χριστού...καθαριεί την συνείδησην υμών από νεκρών έργων...»(Εβρ.θ,14)

Εδώ τονίζεται από τον Απόστολο ότι το Αίμα του Χρί­στου «καθαριεί την συνείδησιν ημών». Ποια κτιστή δύναμη μπορεί να εισχώρηση στο βάθος αυτό του ανθρώπου και να το καθαρίση; Απολύτως καμμιά. Αυτό το έργο γίνεται με την άκτιστη ενέργεια του Χρίστου. Αυτή καθαρίζει και ζωοποιεί τον εσωτερικό μας κόσμο καί κατά συνέπεια όλη την ανθρώπινη ψυχοσωματική μας φύση.
Ό Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας επεξηγεί ότι ή θεία Κοινωνία, καίτοι δίδεται δια του σώμα­τος,όμως «εις την ουσίαν πρώτον χωρεί της ψυχής καί δια της ψυχής εις το σώμα διαβαίνει». Καί σε άλλο σημείο λέγει ότι το Σωμα και το Αίμα του Χρίστου είναι ή αληθινή βρώση και αλη­θινή πόση της Εκκλησίας και μετέχοντες της θείας Κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Χρίστου δεν μεταβάλλονται αυ­τά σε ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτή (ή Εκκλησία και εμείς) με­ταβάλλεται σε εκείνα, όπως ακριβώς ό σίδηρος Οταν έρχεται σε κοινωνία με την φωτιά, αυτός γίνεται φωτιά καί όχι ή φωτιά σίδηρος.
'Ολα αυτά δείχνουν την ευεργετική ενέργεια της θείας Κοι­νωνίας καί την δύναμη του Αίματος του Χρίστου. Αυτό καθαι­ρεί την δύναμη του πονηρού, δια του Σώματος και Αίματος του Χρίστου γινόμαστε Ναοί του Αγίου Πνεύματος, αισθανόμαστε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών» και είμαστε «λελυτρωμένοι πάσης διαβολικής ενεργείας».
Το αίμα το δικό μας
Αλλά ή ενέργεια της θείας Κοινωνίας είναι συνάρτηση της δικής μας ψυχικής καταστάσεως. Ανάλογα με την προετοιμα­σία του ανθρώπου ενεργεί ή Χάρη του Χρίστου.'Ετσι στον εναν ή θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά καί στον άλλο φως. Στόν έ­να γίνεται τροφή καί στον άλλον δηλητήριο. Γι'αυτό από ό­λους τους αγίους τονίζεται ή αξία της προετοιμασίας για την θεία Κοινωνία. Δηλ.πρέπει να δώσουμε και έμείς αίμα με την εν γένει ασκητική ζωή, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Χρίστου.
Αν κατά τον Απόστολο «ει τις ου θέλει έργάζεσθαι μηδέ έσθιέτω» (Β' Θεσ. γ', 10), αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την πραγματική τροφή, πού είναι το Σώμα καί το Αίμα του Χρί­στου. Χρειάζεται εργασία πνευματική. «Δός αίμα, λάβε πνεύ-μα» τονίζουν οι Πατέρες μας (άββάς Λογγίνος). Αυτή ή εργα­σία λέγεται άσκηση και φανερώνεται στην μετάνοια. Χωρίς ά­σκηση δεν μπορούμε να ζωοποιηθούμε από τον Χριστό. 'Υπάρ­χει στενή σχέση μεταξύ ασκήσεως και θείας Κοινωνίας. Ή πρώτη οδηγεί στην δεύτερη και ή δεύτερη ζωοποιεί και ενισχύει την πρώτη. Τελικά πρέπει να το καταλάβουμε ότι ή ουσιαστική διαφορά της Όρθοδοξίας με άλλες θρησκείες είναι το μυστή­ριο της θείας Ευχαριστίας και ή μετοχή μας στο άγιο Θυσια­στήριο. Αυτό είναι ή πηγή της ζωής.

Μακαριστός Μητροπ. Σιατίστης Αντώνιος: Ομιλία "Περί Ανατροφής των παιδιών" (βίντεο)

Καρναβάλι ! Πρόσωπο ή προσωπείο;

venetia5.jpg

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικής νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο το καρναβάλι, αφού πολλοί δήμαρχοι και άλλοι φορείς επιδεικνύουν ασυνήθιστο ζήλο και κοπιώδη δραστηριότητα για το ποιος θα οργανώσει το εντυπωσιακότερο καρναβάλι ξοδεύοντας τεράστια ποσά και απασχολώντας εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπων.

Και δεν είναι βέβαια μόνο η σπατάλη τόσων χρημάτων, που θα μπορούσαν να διατεθούν σε κάλυψη άλλων σπουδαίων αναγκών, όχι μόνο στην ανακούφιση πτωχών και ενδεών ανθρώπων, αλλά και σε πολιτιστικούς και πνευματικούς στόχους, στη βελτίωση π.χ. των συνθηκών υγείας και παιδείας.

Το σημαντικώτερο είναι η ηθική ζημία και βλάβη από την αναισχυντία της γύμνιας, την ξετσιπωσιά της αισχρότητας, τις βωμολοχίες και τα πορνικά άσματα και θεάματα, την παρότρυνση σε σαρκικά αμαρτήματα κάτω μά λιστα από την ελευθερία κινήσεων που προσφέρει η μάσκα, άσυλο αδιαντροπιάς και αποπροσωποίησης.

Κάτω από το προσωπείο ο άνθρωπος παύει να είναι πρόσωπο, που έχει απέναντί του και βλέπει τον Θεό και τους συνανθρώπους προς + όψις ή ώψ και μεταβάλλεται σε απρόσωπο όν, μέ λος ενός ανωνύμου πλήθους, που κινείται μόνο από εμπα θείς ορέξεις και επιθυμίες.

Παλαιότερα το καρναβάλι είχε κάποια σεμνότητα στην εμφάνιση όσων έπαιρναν μέρος, και η Εκκλησία το ανε χόταν, μολονότι κατ' ακρίβειαν καταδικάζεται από τους κα νόνες· πολύ περισσότερο σήμερα, που έχει υποστή τελεία αλλαγή επί τα χείρω με εισαγόμενα πρότυπα καρναβαλιού από μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, και πολλές φορές με περιφερόμενους και αδρά αμειβόμενους ξένους καρναβαλικούς θιάσους, όπου κυριαρχούν οι γυμνές γυναίκες. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και την διαφαινόμενη σαφή τάση των φορέων που οργανώνουν το καρναβάλι επιστροφής στο παγανιστικό ειδωλολατρικό παρελθόν, απ' όπου κατάγεται το καρναβάλι, με σύγχρονη αδιαφορία και περιφρόνηση των αρχών του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας, που έβαλε τέρ μα στα παλιά, ξερίζωσε τις κακές συνήθειες και εισήγαγε το νέο άνθρωπο της αρετής και της αγιότητας. Όταν πρόκειται μερικοί να αντισταθούν στο Χριστό και στο Ευαγγέλιο, ξεχνούν τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο και επιστρέφουν αιώνες πίσω, στο σκοτάδι της προ Χριστού εποχής.


venetia13.jpg

Η πόλη της Θεσσαλονίκης και μαζί μ' αυτήν όσες άλλες πόλεις δεν οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις πρέπει να καυχώνται, γιατί δεν μολύνουν την ατμόσφαιρά τους με τις αισχρότητες και βωμολοχίες του καρναβαλιού και δεν αποδιώχνουν έτσι την χάρη και προστασία του Θεού και των αγίων πολιούχων τους. Οι δημοτικοί άρχοντες επίσης πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πιστοί Χριστιανοί λαμβάνουν υπ' όψιν και κρίνουν θετικά ή αρνητικά όλες τις ενέργειές τους, καταδικάζουν δε απερίφραστα όσα καταδικάζουν οι κανόνες της Εκκλησίας.
Και για να μην υπάρχει επ' αυτού καμμία αμφιβολία και αμφιταλάντευση, ούτε εκ μέρους λαϊκών πιστών, ούτε πολύ περισσότερο εκ μέρους κληρικών, οι οποίοι επιδεικνύουν αδικαιολόγητη ελαστικότητα και επιείκεια, παραθέτουμε τον 62 κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος, και επι βάλλει στους κληρικούς, που μετέχουν την ποινή της καθαιρέσεως, στους δε λαϊκούς την ποινή του αφορισμού: «Τάς ούτω λεγομένας Καλάνδας, και τα λεγόμενα Βοτά, και τα καλούμενα Βουμάλια,

καιτην εν τη πρώτη του Μαρτίου επιτελουμένην πανήγυριν, καθάπαξ εκ της τωνπιστών

πολιτείας περιαιρεθήναι βουλόμεθα.

Αλλά μη και τάς των γυναικώνδημοσίας ορχήσεις, και πολλήν λύμην και βλάβην εμποιείν

δυναμένας. Έτι μην καιτάς ονόματι των παρ' Έλλησι ψευδώς ονομασθέντων θεών, ή εξ ανδρών ήγυναικών γινομένας ορχήσεις και τελετάς,

κατά τι έθος παλαιόν και αλλότριον τουτων Χριστιανών βίου, αποπεμπόμεθα,

ορίζοντες μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήνενδιδύσκεσθαι ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον

αλλά μήτε προσωπεία κωμικά ήσατυρικά ή τραγικά υποδύεσθαι· μήτε

το του βδελυκτού Διονύσου όνομα τηνσταφυλήν εκθλίβοντος εν τοις ληνοίς επιβοάν

μηδέ τον οίνον εν τοις πίθοιςεπιχέοντας, γέλωτα επικινείν αγνοίας τρόπω

ή ματαιότητος ή τα της δαιμονιώδουςπλάεγχειρούντας, εν γνώσει τούτων καθισταμένους, τούτους, ει μεν κληρικοί είεν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν, ει δε λαϊκοί, αφορίζεσθαι».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στο επι χείρημα ότι με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις διασκεδάζουν και ευφραίνονται οι άνθρωποι, ξεφεύγουν από την καθημερινότη τα, απαντά ότι αυτό είναι τελείως παράλογο, διότι η χαρά και ευφροσύνη πρέπει να συμβαδίζουν με την ηθική και την ευπρέ πεια. Όταν μεταβάλλεται ένα σπίτι σε πορνείο, είναι εντροπή να ισχυρίζεται κανείς ότι πρόκειται για ηδονή και ευχαρίστηση. Πολύ περισσότερο, όταν ολόκληρες πόλεις μεταβάλλονται σε πορνεία κατά την περίοδο της Αποκριάς. Σε λίγο όλη η Ελλάδα, η χώρα των αγίων και των μαρτύρων, θα μεταβληθεί σε απέραντο πορνείο.

Στατιστικές στη πόλη των Πατρών έχουν δείξει ότι μετά τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ο αριθμός των εκτρώ σεων φθάνει σε ανησυχητικό σημείο: «Πορνείον γέγονέ σου η οικία, μανία και οίστρος, και ουκ αισχύνη ταύτα ηδονήν καλών;».
Οι τρεις πρώτες εβδομάδες του Τριωδίου ορίσθηκαν από την Εκκλησία για την σταδιακή προετοιμασία των πιστών στους πνευματικούς αγώνες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όχι για γλέντια και ξεφαντώματα. Είναι περίοδος κατανύξεως, περισυλλογής και μετανοίας (προσθήκη "Αλ. Οψ.": βλέπε και το βιβλίο «Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή» του Αλεξάνδρου Σμέμαν).

Τα ευαγγελικά αναγνώσματα του Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου Υιού, της Δευτέρας Παρουσίας και Κρίσεως, μαζύ με τους εμπνευσμένους ύμνους, είναι ισχυρή προτροπή προς μετάνοια και επιστροφή· όλο το έτος γλεντούν και διασκεδάζουν οι άνθρωποι. Πότε θα συμμαζευθούν στον εαυτό τους, για να συνέλθουν πνευματικά, να σκε­φθούν υψηλότερα θέματα, να οδηγηθούν στην αυτογνωσία και στην θεογνωσία; Ό, τι πρόκειται να κερδίσουν από τους πνευμα τικούς αγώνες της Αγίας Τεσσαρακοστής, προλαβαίνει ο Διά βολος και τους το αφαιρεί με το καρναβάλι, το οποίο οι Άγιοι ονομάζουν «σατανική πομπή».


Ό Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης στο βιβλίο του «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», αναφερόμενος σε όσα γίνονται κατά τις Απόκριες γράφει: «Κατ' αλήθειαν ημπο ρεί να ειπή τινάς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι· διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνειδήτως, έως και αυτοί οι πλέον γέροντες... τότε δεν έχει διαφοράν η ημέρα από την νύκτα· διότι επίσης με την ημέραν και όλη η νύκτα εξοδεύεται εις χορούς και παίγνια και αταξίας και μασκαραλίκια· τότε δια να ειπώ έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· εορτάζει η ακολασία· ευφραί νεται η μέθη· αγάλλεται η τρυφή και ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδήλια και συγχορεύει με αυτόν όλον το πλήθος των δαιμόνων διότι όσον κέρδος κάμνουν εις μόνας τας αποκρέας, δεν ημπορούν να το κάμουν εις όλον τον χρόνον».
Όσα σχετικά λέγει ο Άγιος Νικόδημος για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και την ζημία που προκαλούν τα τελειώνει λέγον τας πως είναι αφροσύνη να καταστρέφουμε προκαταβολικά και να αχρηστεύουμε την Αγία Τεσσαρακοστή· προτρέπει επίσης τους αρχιερείς, τους πνευματικούς και τους διδασκάλους να εμποδίσουν το μεγάλο αυτό κακό.


Τώρα οι μεν αρχιερείς και οι πνευματικοί σιωπούν, ενώ έπρεπε να μη ησυχάζουν μπροστά στην επέκταση του κακού, πολλοί δε από τους δασκάλους και τους γονείς οργανώνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους καρναβα λικές εκδηλώσεις: «Ασυγκρίτως γαρ είναι μεγαλυτέρα η βλάβη, όπου προσλαμβάνουν εις τάς αποκρέας, πάρεξ η ωφέλεια όπου λαμβάνουν από την ερχομένην Τεσσαρακοστήν ίλεως, ίλεως, ίλεως, να γίνη ο Θεός!

Και αυτός είθε να φωτίση τους αγίους Αρχιερείς και πνευματικούς και διδασκάλους να εμποδίσουν τα τοιαύτα κακά, με αφορισμούς και επιτίμια, καθώς προστάζει και ο ξβ' κανών της αγίας και 0ικουμενικής στ' Συνόδου».

Η αγάπη του Χριστού ειρηνεύει τον άνθρωπο, τον κάνει...άγιο!

23506_1216347451571_1315390498_497935_5595745_n.jpgΠολλές φορές με την αγωνία μας και τους φόβους μας και την άσχημη ψυχική μας κατάσταση, χωρίς να το θέλομε και χωρίς να το καταλαβαίνομε, κάνομε κακό στον άλλον, έστω κι αν τον αγαπάμε πάρα πολύ, όπως, για παραδείγματος χάριν, η μάνα το παιδί της.

Η μάνα μεταδίδει στο παιδί όλο το άγχος της για τη ζωή του, για την υγεία του, για την πρόοδό του, έστω κι αν δεν του μιλάει, έστω κι αν δεν εκδηλώνει αυτό που έχει μέσα της.

Αυτή η αγάπη, η φυσική αγάπη, μπορεί κάποτε να βλάψει.

Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με την αγάπη του Χριστού, που συνδυάζεται με την προσευχή και με την αγιότητα του βίου.

Η αγάπη αυτή κάνει άγιο τον άνθρωπο, τον ειρηνεύει, διότι αγάπη είναι ο Θεός.


πατηρ πορφυριος

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Κάθε χρόνο αὐτὴ τὴν περίοδο οἱ ψυχές μας, τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν οἱ ψυχές, γοητεύονται ἀπὸ τὸ μυστικὸ βάθος τῶν ἱερῶν νοημάτων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς...

Ὅμως ἂν θελήσουμε νὰ προσδιορίσουμε τί εἶναι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, θὰ βρεθοῦμε σὲ ὠκεανό. Εἶναι περίοδος νηστείας, περίοδος πολλῶν καὶ κατανυκτικῶν Ἀκολουθιῶν, περίοδος μετανοίας, κατανύξεως, ἀγώνων πνευματικῶν· περίοδος ἐσωστρέφειας, περισυλλογῆς, στροφῆς πρὸς τὸν Θεό, ἀποξενώσεως ἀπὸ τὰ ὑλικά, εὐσπλαχνίας καὶ ἐλεημοσύνης πρὸς τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς·
περίοδος ἀγρυπνίας πνευματικῆς, θερμότερης προσευχῆς, συμπορεύσεως μὲ τὸν πορευόμενο πρὸς τὴ Γεθσημανῆ καὶ τὸν Γολγοθᾶ Κύριο, προετοιμασίας γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Περίοδος συντριβῆς, πόνου καὶ λύπης γιὰ τὰ πλήθη τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀλλὰ καὶ περίοδος χαρᾶς γιὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου. Περίοδος...

Πλῆθος πραγματικὰ νοημάτων. Γι᾿ αὐτὸ ἐπιτυχέστερο εἶναι νὰ δοῦμε τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ὡς Μυστήριο!

Πρωτίστως μυστήριο εἶναι τὸ ἴδιο τὸ ὄνομά της: Τεσσαρακοστή! Ὁ ἀριθμὸς δηλαδὴ τῶν 40 ἡμερῶν της ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα μέχρι τὴν Παρασκευὴ πρὸ τῶν Βαΐων. Γιατί λοιπὸν 40 καὶ ὄχι 20, 30, 35 ἢ 50 μέρες; Ἀσφαλῶς δὲν εἶναι τυχαῖος ὁ ἀριθμός. Καί, ὅπως ἐπισημαίνεται, ἔχει καθοριστεῖ σὲ ἀντιστοιχία μὲ περιστατικὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς: 40 μέρες νήστεψε ὁ Μωυσῆς στὸ Σινᾶ, 40 μέρες περπάτησε νηστικὸς ὁ προφήτης Ἠλίας, κυρίως ὅμως ἀναφέρεται στὶς 40 μέρες ποὺ νήστεψε ὁ Κύριος στὴν ἔρημο, ὅπου δέχθηκε καὶ τοὺς τρεῖς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου καὶ τοὺς ἀπέκρουσε. Ἀντίστοιχα καὶ ἐμεῖς οἱ πιστοὶ καλούμαστε νὰ νηστέψουμε 40 μέρες καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε κατὰ τῶν δαιμονικῶν πειρασμῶν, ὥστε, ἐνισχυόμενοι ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ συντρίψουμε τὸν σατανά.

Ὁ ἀριθμὸς 40 θεωρεῖται ἐπίσης μιὰ προσφορὰ στὸν Θεὸ τοῦ ἑνὸς δεκάτου περίπου τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔτους, ὅπως ἀντίστοιχα ἦταν ὑποχρεωμένοι οἱ Ἑβραῖοι νὰ προσφέρουν στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ τὰ εἰσοδήματά τους.
Βέβαια τὸ μυστήριο τοῦ ἀριθμοῦ 4 εἶναι εὐρύτερο καὶ βαθύτερο. 40 μερόνυχτα κράτησε ὁ κατακλυσμός, 40 χρόνια στὴν ἔρημο περιπλανήθηκαν οἱ Ἑβραῖοι, 400 χρόνια ἔμειναν ὑποδουλωμένοι στὴν Αἴγυπτο, καὶ τόσα ἄλλα.

Γιατί ἄραγε;

Ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἀρχαίους ἑρμηνευτές, ὁ Ὠριγένης, λέει ὅτι αὐτὸ συμβαίνει, διότι στὴν Ἁγία Γραφὴ ὁ ἀριθμὸς 4 ἔχει συμβολικὴ σημασία καὶ φανερώνει τὴν ὑλικότητα, τὴν κάκωση, τὴν ταλαιπωρία, τὰ ἐπίγεια βάσανα τοῦ ἀνθρώπου: «Ὁ τέταρτος ἀριθμὸς ὑλικός τις καὶ σωματικὸς ὢν κακωτικός ἐστιν».

Πέρα τώρα ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν ἡ μερῶν της ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι Μυστήριο στὸν ἴδιο τὸν πυρήνα της. Μέσα στὴν καρδιά της περιέχει τὸ μυστήριο τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας καὶ θεώσεώς μας.

Γι᾿ αὐτὸ κεντρικὴ θέση στὸ περιεχόμενό της κατέχει τὸ πνεῦμα τῆς πνευματικῆς ἀγρυπνίας. Μέσα ἀπὸ τὶς καθημερινὲς Ἀκολου θίες της ἀκούγεται κάθε φορὰ δυνατὰ ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου: «Γίνεσθε ἕτοι μοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. κδ΄ 44)· νὰ εἶστε διαρκῶς ἕτοιμοι. Διότι σὲ ὥρα ποὺ δὲν τὸ περιμένετε θὰ ἔλθει νὰ σᾶς πάρει ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ ὁ Κύριος.
Ἐξίσου κεντρικὴ θέση ἔχει καὶ ἡ ἔννοια τοῦ σωστοῦ προσανατολισμοῦ τῆς ζωῆς μας. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ μᾶς προσανατολίζει σωστά: Μᾶς δείχνει ὡς ἄμεσο στόχο τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας, τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὴν Ἀνάσταση.

Ἀλλὰ δὲν μένει μέχρις ἐκεῖ. Πίσω ἀπὸ τὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ μέσα ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο τῆς Ἀναστάσεως μᾶς δείχνει τὴν αἰώνια ἀνάσταση, τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τὸν ὕψιστο καὶ τελικὸ προορισμό μας. Καὶ μᾶς καλεῖ πρὸς τὰ ἐκεῖ νὰ προσανατολίσουμε τὴ ζωή μας ὅλη. Γιὰ νὰ μὴ μείνουμε «ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

Μεγάλη Τεσσαρακοστή... Μυστήριο! Ναί, Μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μυστήριο ζωῆς καὶ ἀθανασίας! Μᾶς τὴ χαρίζει ὁ Κύριος γιὰ νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἀπολησμονημένο στὴ χώρα τῶν λωτοφάγων ἑαυτό μας, γιὰ νὰ στραφοῦμε πρὸς τὰ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ πατρίδα μας, τὸ πατρικό μας σπίτι, τὸ παλάτι τοῦ Πατέρα μας.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ»

Ἀπό τά παιδιά ἀπαιτοῦσε πολύ σεβασμό πρός τούς γονεῖς ὅποιοι κι ἄν ἦταν. Ἄν ἦσαν πεθαμένοι, ἤθελε νά κάνουνε πολλή προσευχή, ὅπως καί γιά ὅλους τούς κεκοιμημένους. Ἔλεγε: ‟Μέ τήν προσευχή τούς κερνᾶτε «μιά πορτοκαλάδα, ἕνα ἀναψυκτικό’’.
Τό τόνιζε αὐτό: ‟Ν’ ἀφήνετε μέρος τῆς προσευχῆς σας γιά τούς κεκοιμημένους. Οἱ πεθαμένοι δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτα. Οἱ ζωντανοί μποροῦν’’. Γιά τούς κεκοιμημένους, τόνιζε, νά κάνουμε καί πολλή ἐλεημοσύνη. ‟Ὅταν ἐλεῆτε κάποιον’’, ἔλεγε, ‟νά λέτε γιά ποιόν τό κάνετε. Νά την πάρη ὁ ἄλλος τήν ἐλεημοσύνη καί νά πῆ «Θεός συγχωρέστ’ τον».
Ἄν ὁ ἄλλος τό πῆ μέ τήν καρδιά του, τό μετράει ὁ Θεός’’.
Ἐπίσης νά κάνετε μνημόσυνα καί τρισάγια. Σκέτο τό τρισάγιο, χωρίς Θεία Λειτουργία, εἶναι ἐλάχιστο. Τό μέγιστο, πού μποροῦμε νά κάνουμε γιά κάποιον, εἶναι τό Σαρανταλείτουργο. Καλό θά εἶναι νά συνοδευθῆ καί μέ ἐλεημοσύνη'’.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Ένα πανέμορφο βίντεο για την Ορθοδοξία μας...!

Που δεν το πρόσεξες καν...

Μια στιγμή που, άμα ήταν διαφορετική, ίσως να μην ήσουν ζωντανός. Ένα και μόνο κλάσμα του δευτερολέπτου που, αν δεν είχες γυρίσει "τυχαία" το κεφάλι σου, ίσως όλα να ήταν παντοτινά τόσο διαφορετικά για σένα. Κάποια σκέψη, ένα φανάρι, μια θύμηση που δεν τα πρόσεξες καν...
Παραστέκει δίπλα σου ακόμα και τώρα. Μπορεί να είναι χαρούμενος, μπορεί και λυπημένος. Εξαρτάται απ'την κατάσταση της ψυχής σου. Μα είναι για σένα προσωπικά σταλμένος απ'τον προσωπικό Θεό σου. Ο πιο πιστός αόρατος σύντροφος και προστάτης σου. Σ'ακολουθεί και φροντίζει για σένα... Ο φύλακας-άγγελός σου. .Δεν τον βλέπεις, μα εκείνος σε βλέπει. Και δεν περιμένει να του πεις "ευχαριστώ" που σου παραστέκει. Ούτε ανταπόδοση ζητεί.
Να λες από καρδιάς (μη το ξεχνάς!) και την ευχή του:

"'Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ' εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν."

Οι τρείς γυναίκες και η Ευτυχία ...

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και, ξαφνικά, βλέπουν μες στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκεται παγιδευμένη η Ευτυχία.
Τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως, μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή κι ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως, εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει κι ευτυχισμένη φεύγει.
Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μεσ' από τον λάκκο:
- Πες μου κι εσύ τι θέλεις να σου δώσω;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
-"Δώσε μου το χέρι σου" κι έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.
Μετά συνέχισε το δρόμο της..... Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ....!!!

Πῶς πάει ὁ ζῆλος σου ;

Τοῦ Πρωτ. π. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
Σ’ ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τὸ ὁποῖο εἶχε φυλάξει στὸ ἀρχεῖο του ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, πατὴρ Ἀρσένιος Κομπούγιας, τοῦ ἡσυχαστηρίου «Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος» στὴ Ναύπακτο, γράφει τὸ ἑξῆς σημαντικὸ γεγονός:
Ἕνας ἱερεὺς ζηλωτὴς,

μὲ πλούσια δράση, εἶδε κάποτε ἕνα ὄνειρο. Ὁ ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει περιγράψει ὡς ἑξῆς:
«Καθόμουνα στὴν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴν ἐργασία. Τὸ σῶμα μου πονοῦσε ἀπ’ τὴ μεγάλη κόπωση.


Πολλοὶ στὴν ἐνορία μου ζητοῦσαν τὸν πολύτιμο «Μαργαρίτη». Καὶ πολλοὶ τὸν εἶχαν βρεῖ. Ἡ ἐνορία μου προόδευε ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἡ ψυχὴ μου πλημμύριζε ἀπὸ χαρά, ἐλπίδα καὶ θάρρος. Τὰ κηρύγματά μου ἔκαναν μεγάλη ἐντύπωση. Πολλοὶ προσήρχοντο στὴν Ἐξομολόγηση. Ἡ ἐκκλησία μου ἦταν πάντοτε ἀσφυκτικὰ γεμάτη. Εἶχα κατορθώσει νὰ κινητοποιήσω ὁλόκληρη τὴν ἐνορία.

Ἱκανοποιημένος ἀπ’ ὅλα, ἐργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις ἐξαντλήσεως. Ἐνῷ σκεπτόμουνα ὅλα αὐτὰ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Τότε συνέβη τὸ ἑξῆς, ποὺ θὰ σᾶς περιγράψω:

Ἕνας ξένος μπῆκε στὸ δωμάτιο χωρὶς νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα. Τὸ πρόσωπό του ἦταν γλυκὸ κι εἶχε μεγάλη πνευματικότητα. Ἦταν καλὰ ντυμένος καὶ κρατοῦσε στὸ χέρι του μερικὰ ὄργανα χημικοῦ ἐργαστηρίου. Ἡ ὅλη του ἐμφάνιση προκαλοῦσε παράξενη ἐντύπωση. Ὁ ξένος μὲ πλησίασε. Κι ἐνῷ μοῦ ἅπλωνε τὸ χέρι του γιὰ νὰ μὲ χαιρετήσει, μὲ ρώτησε:

-Πῶς πάει ὁ ζῆλος σου;

Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ μοῦ προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατὶ ἤμουν πολὺ ἱκανοποιημένος μὲ τὸ ζήλο μου. Καὶ δὲν εἶχα καμία ἀμφιβολία, πὼς κι αὐτὸς ὁ ξένος θὰ ἦταν πολὺ χαρούμενος, ἄν τὸν γνώριζε.

Τότε, ὅπως θυμᾶμαι ἀπ’ τὸ ὄνειρό μου, γιὰ νὰ τοῦ δείξω πόση ἀξία ἔχει ὁ ζῆλος μου, σὰν νὰ ἔβγαλα ἀπ’ τὸ στῆθος μου μιὰ συμπαγῆ μᾶζα, ποὺ ἀκτινοβολοῦσε σὰν χρυσάφι. Τοῦ τὴν ἔβαλα στὸ χέρι καὶ τοῦ λέω:

-Αὐτὸς εἶναι ὁ ζῆλος μου.

Ἐκεῖνος τὴν πῆρε καὶ τὴ ζύγισε προσεκτικὰ πάνω στὴ ζυγαριὰ του:

-Ζυγίζει πενῆντα κιλά, μοῦ λέει σοβαρά.

Ἐγὼ μόλις ποὺ μποροῦσα νὰ συγκρατήσω τὴ χαρὰ μου γιὰ τὸ βάρος αὐτό. Ἐκεῖνος ὅμως μὲ σοβαρότητα, σημείωσε τὸ βάρος σ’ ἕνα χαρτὶ καὶ συνέχισε τὴν ἐξέτασή του.

Ἔσπασε τὴ μᾶζα ἐκείνη σὲ κομμάτια καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χημικὸ τηγάνι πάνω στὴ φωτιά. Ὅταν ἡ μᾶζα ἔλειωσε καὶ καθαρίστηκε, τὴν ἔβγαλε ἀπ’ τὴ φωτιά. Ξεχώρισε τὰ διάφορα στοιχεῖα. Ὅταν αὐτὰ κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τὰ ἄγγιζε μ’ ἕνα σφυράκι καὶ ζύγιζε τὸ βάρος κάθε κομματιοῦ πάνω στὸ χαρτί.

Ὅταν τελείωσε, μοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ γεμάτη ἀπὸ συμπόνια καὶ μοῦ λέει:

-Εὔχομαι νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς καὶ νὰ σωθεῖς.

Κι ἀμέσως, ἐγκατέλειψε τὸ δωμάτιο.

Στὸ χαρτὶ ποὺ μοῦ ἄφησε στὸ τραπέζι, ἦταν γραμμένα τὰ ἑξῆς:

Ἀνάλυσις τοῦ ζήλου τοῦ ἱερέως Χ.

Συνολικὸν βάρος: 50 κιλὰ

Ἡ προσεκτικὴ ἀνάλυσις παρουσιάζει τὰ ἑξῆς στοιχεῖα:
· Φανατισμός: 5 κιλά.
· Προσωπικὴ φιλοδοξία: 15 κιλά.
· Φιλοχρηματία: 12 κιλά.
· Τάση πρὸς ἐπιβολὴ καὶ κυριαρχία πάνω στὶς ψυχές: 8 κιλά.
· Ἐπίδειξις: 10 κιλὰ παρὰ 20 γραμμάρια.
· Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό: 10 γραμμάρια.
· Ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: 10 γραμμάρια.

Σύνολον: 50 κιλά.

Ἡ παράξενη συμπεριφορὰ τοῦ ξένου καὶ ἡ ματιὰ μὲ τὴν ὁποία μὲ ἀποχαιρέτησε, μοῦ μετέδωσαν κάποια ἀνησυχία. Μὰ ὅταν εἶδα τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐξετάσεώς του, ἔνοιωσα τὰ γόνατά μου νὰ λυγίζουν.

Θέλησα στὴν ἀρχὴ ν’ ἀμφισβητήσω τὴν ὀρθότητα τῶν ἀριθμῶν. Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄκουσα ἕναν ἀναστεναγμὸ τοῦ ξένου, ποὺ εἶχε φθάσει στὴν ἐξώπορτα. Ἠρέμησα κι ἄρχισα νὰ σκέπτομαι πιὸ ψύχραιμα. Μὰ καθὼς σκεπτόμουν, σκοτείνιασε μπροστὰ μου. Δὲν μποροῦσα νὰ διαβάσω τὸ χαρτί, ποὺ κρατοῦσα στὰ χέρια μου. Ἀγωνία καὶ φόβος μὲ κατέλαβαν. Στὰ χείλη μου ἦλθε ἡ κραυγή:

-Κύριε, σῶσον με…

Ἔριξα πάλι μιὰ ματιὰ στὸ χαρτί. Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε αὐτὸ σ’ ἕναν ὁλοκάθαρο καθρέπτη, ποὺ καθρέπτιζε τὴν καρδιὰ μου. Ἔνοιωσα καὶ ἀνεγνώρισα τὴν κατάστασή μου. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακαλοῦσα τὸν Κύριο νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπ’ τὸ ΕΓΩ μου. Τέλος, ξύπνησα μὲ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας.

Στὰ περασμένα χρόνια, παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μὲ σώσει ἀπὸ διαφόρους κινδύνους. Μὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ δικὸ μου ΕΓΩ.

Γιὰ πολὺ καιρὸ ἔνοιωθα ταραγμένος. Τέλος, ὕστερα ἀπὸ ἐπίμονες προσευχές, ἔνοιωσα τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ πλημμυρίζει τὴν καρδιὰ μου καὶ νὰ καίει τ’ ἀγκάθια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μου. Ὅταν ὁ Κύριος μὲ καλέσει κοντὰ Του, θὰ Τὸν εὐχαριστήσω ὁλόθερμα γιὰ τὴν ἀποκάλυψη ἐκείνης τῆς ἡμέρας, γιατὶ μοῦ φανέρωσε τότε τὸν ἀληθινὸ ἑαυτὸ μου καὶ ὁδήγησε τὰ πόδια μου στὸν πιὸ στενό, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὄμορφο δρόμο. Ἀπὸ τότε κάθε μέρα ἀνανέωνα τὶς ἀποφάσεις μου.

Ἐκείνη ἡ ἐπίσκεψη ποὺ μοῦ ἔκανε Ἐκεῖνος ποὺ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς» (πρβλ. Ψαλμ. 7:10), μὲ ἔκανε ἄλλον ἄνθρωπο καὶ ὠφέλησε πολὺ τὴν ἐργασία μου».

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία

normal_Agios_Dimitrios_IMG_2438_isio.jpg


Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων.

Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.

Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς. να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.

Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως, μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο.


πατήρ πορφύριος

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ Α' ΚΑΙ Β' ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Εορτή της Α' και Β' ευρέσεεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του ΠροδρόμουΓιορτάζουμε σήμερα 24 Φεβρουαρίου, ημέρα της Α' και Β' ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ας πούμε λίγα λόγια:


Όταν ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη, η Τιμία Κεφαλή του τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο όπου και το έκρυψαν στην κατοικία του Ηρώδη. Μετά από πολλά χρόνια, ο Αγιος Ιωάννης φανερώθηκε στο όνειρο δύο μοναχών, (οι οποίοι είχαν φύγει για τα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν το τάφο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού), λέγοντάς τους το σημείο όπου βρίσκεται η Τιμία Κεφαλή του. Οι μοναχοί αυτοί αφού την βρήκαν, την παρέδωσαν σε κάποιον για να την μεταφέρει στην πόλη των Εμεσηνών. Όταν αυτός όμως πέθανε την κληροδότησε στην αδελφή του.
Και από τότε διαδοχικά περιήλθε σε πολλούς, και κατέληξε στα χέρια κάποιου ιερομονάχου αρειανού που ονομαζόταν Ευστάθιος όπου έκρυψε την Τιμία Κεφαλή σε ένα σπήλαιο. Από εκεί, μεταφέρθηκε επί Ουάλεντος, στο Παντείχιον της Βιθυνίας ώσπου ο Θεοδόσιος ο Μέγας την ανεκόμισε στο Έβδομο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου έχτισε μεγαλόπρεπη Ναό.

Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:

Ἦχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἐκ γῆς ἀνατείλασα ἡ τοῦ Προδρόμου κεφαλή, ἀκτῖνας ἀφίησι τῆς ἀφθαρσίας, πιστοῖς τῶν ἰάσεων· ἄνωθεν συναθροίζει, τήν πληθύν τῶν Ἀγγέλων, κάτωθεν συγκαλεῖται, τῶν ἀνθρώπων τό γένος, ὁμόφωνον ἀναπέμψαι, δόξαν Χριστῷ τῷ Θεῷ.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ό Κύριος με δικαιοσύνη παιδαγωγεί τούς ασεβείς, για την αιώνια σωτηρία τους.


Και είπε ό Κύριος διά του στόματος του προφήτου Ιερεμία: και είπεν ό Κύριος προς εμέ: Διότι αυτοί απηρνήθησαν και εγκατέλειπαν τον Νόμον μου, τον όποιον εγώ έδωκα ενώπιον των.

Διότι δεν ήκουσαν την φωνή των εντολών μου, αλλά έπορεύθησαν σύμφωνα προς τάς επιθυμίας της πονηράς των καρδίας, όπισθεν των ειδώλων, των οποίων την λατρείαν δίδαξαν εις αυτούς οί πατέρες των. Διά τούτο αυτά λέγει Κύριος ό Θεός του ισραηλιτικού λαού: Ιδού εγώ θα δώσω εις αυτούς αντί άρτου θλίψεις και άνάγκας. Θα τούς ποτίσω με κατάπικρον ύδωρ χολής (Ίερ. 9, 13-15).
Άραγε εσείς έχετε δει αυτό πού εγώ είδα στη χώρα μας; Γνώρισα έναν άνθρωπο ό όποιος παρέβη τις δέκα εντολές:

Δεν πίστευε στο Θεό.

Λάτρευε τα είδωλα και τα προσκυνούσε σαν Θεό.

Βλασφημούσε και έβριζε το όνομα του Θεού.

Χτυπούσε τούς γονείς του.

Την Κυριακή δούλευε σαν να ήταν Δευτέρα.

Σκότωσε έναν άνθρωπο.

Μοίχευσε.

Έκλεβε τούς φίλους του, τούς εχθρούς του, τούς συνεταίρους του, την εκκλησία και το κράτος.

Ψευδορκούσε στα δικαστήρια.

Ζήλευε τούς γείτονες του και επιθυμούσε σφοδρά να κάνει δική του την περιουσία τους.
Δηλαδή αυτός ό άνθρωπος καταπάτησε όλο τον παλαιό νόμο του Θεού.


Έσπασε τις πλάκες του Μωυσή και γονάτισε μπροστά στο χρυσό εβραϊκό μόσχο.
Αδελφοί μου, κάθε φορά πού αναλογίζομαι τον άνθρωπο αυτό, αμέσως σκέφτομαι πώς υπάρχει και άλλος ένας τέτοιος και άλλος ένας και άλλοι εκατό ίδιοι. Επιπλέον, πιστεύω, πώς καθένας από εσάς θα ξέρει δεκάδες όμοιους τριγύρω του.
Που λοιπόν είναι το παράξενο; Είναι παράξενο πού ό Θεός μας εγκατέλειψε και μας παρέδωσε στον πιο άγριο λαό του κόσμου;
Μάταιο είναι να λέμε πώς όλοι μας δεν ήμασταν τέτοιου είδους άνθρωποι. Βεβαίως όχι. Αλλά και οι Ισραηλινοί δεν διέπραξαν όλοι μοιχεία με τις γυναίκες της γής Μαδιάμ, παρ' όλα αυτά θανατώθηκε όλος ό λαός, είκοσι τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι (Μωυσής Δ', 25).

Θέλετε άλλο ένα παράδειγμα; Όταν ό Ιησούς του Ναυή, κατέκτησε τη γή της Επαγγελίας, ένας και μόνον άνθρωπος αμάρτησε στην Ιεριχώ, κρύβοντας λάφυρα. Λόγω του αμαρτήματος ενός και μόνου άνθρωπου, σκοτώθηκαν την ίδια ήμερα τρεις χιλιάδες πολεμιστές (Ιησούς του Ναυή 7). Ακόμη ένα παράδειγμα: Όταν οι Φιλισταίοι επέστρεψαν στους Ισραηλινούς την Κιβωτό της Διαθήκης, οι Ισραηλινοί χάρηκαν πολύ και εξαιτίας της χαράς τους και της περιέργειας τους άνοιξαν την Κιβωτό και κοίταξαν μέσα. Εξαιτίας αυτής της αθέμιτης ενέργειας τους αμέσως χτυπήθηκαν από το χέρι του Κυρίου, και τιμωρήθηκαν όχι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί, πενήντα χιλιάδες στο σύνολο (Σαμουήλ Α', 6, 19).

Γνωρίζετε πώς βούλιαξε το πλοίο του προφήτη Ιωνά με το πλήρωμα του; Βούλιαξε λόγω του σφάλματος ενός και μόνου άνθρωπου;
Που λοιπόν είναι το παράξενο; Είναι παράξενο πού το πλοίο της χώρας μας βούλιαξε, αφού ό λαός μας διέπραξε χιλιάδες και πιο σοβαρές αμαρτίες από τον προφήτη Ιωνά;
Μη μου λέτε για τα Σόδομα και τα λόγια πού είπε ό Κύριος στο δίκαιο Αβραάμ. Θα σας εξηγήσω αμέσως την περίπτωση αυτή.
Ό Αβραάμ κάποτε ρώτησε τον Κύριο, τι θα κάνει με τα Σόδομα, στην περίπτωση πού βρει έστω και δέκα δίκαιους ανθρώπους να κατοικούν στην πόλη. Εκείνος του απάντησε ότι δεν θα καταστρέψει την πόλη, αλλά θα την απαλλάξει από την τιμωρία, για χάρη αυτών των δέκα δίκαιων ανθρώπων.
Εσείς πιστεύετε πώς υπήρχαν στον σέρβικο λαό περισσότεροι από δέκα δίκαιοι άνθρωποι; Και εν τέλει, αν υπήρχαν, για ποιό λόγο δεν μας απάλλαξε ό Κύριος από την τιμωρία;

Ή ερώτηση είναι ρητορική. Ρωτάτε, ενώ γνωρίζετε ότι τα Σόδομα ήταν μια πόλη πού αγνοούσε τον ένα και μοναδικό Θεό. Οι κάτοικοι της πόλης των Σοδόμων δεν ήξεραν πώς υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός όπως το γνώριζε ό λαός του Ισραήλ. Δεν ήταν βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδας ούτε κοινωνούσαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ή διαφορά είναι τόσο μεγάλη, όσο ή διαφορά της ημέρας με τη νύχτα. Γι' αυτό το λόγο ό Δικαιοκρίτης Θεός ήθελε να σώσει τα Σόδομα για χάρη των δέκα δίκαιων ανθρώπων. Δεν ήθελε όμως να προστατεύσει τούς Εβραίους, παρ' όλο πού είχαν δέκα χιλιάδες δίκαιους ανθρώπους, ούτε τούς Σέρβους, πού είχαν εκατοντάδες χιλιάδες δίκαιες ψυχές. Οι κάτοικοι των Σοδόμων δεν ήξεραν για τον ένα Αληθινό Θεό, οι Εβραίοι όμως γνώριζαν τον ένα και μοναδικό Θεό διά μέσου των προφητών και των πολλών θαυμάτων. Και οι Σέρβοι γνώριζαν τον Θεό, πού εμφανίστηκε στον κόσμο με το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ανάλογα λοιπόν με τη βαθμίδα γνώσης του Θεού επέρχεται και το μέγεθος της τιμωρίας του Θεού....

Με ταπείνωση και με συντετριμμένη από μετάνοια καρδιά ας φωνάξουμε: Δίκαιος είσαι, Θεέ μας, και δίκαιο είναι αυτό πού έκανες σε μας τούς Σέρβους, πού μας τάισες αντί άρτου, θλίψη και μας πότισες αντί νερού, χολή.
Πολλοί από εμάς καταπάτησαν το δικό Σου ιερό νόμο. Δεν καταπάτησαν τον νόμο Σου μια φορά ή μια ήμερα, αλλά πολλές φορές και για είκοσι χρόνια. Πολλοί ξέχασαν Εσένα, το Θεό των προγόνων μας, το Θεό των Αγίων μας, των βασιλιάδων μας, των Πατριαρχών μας, των ασκητών, των προσκυνητών και των μαρτύρων μας.

Και τώρα, Κύριε, προσευχόμαστε σε Σένα ταπεινά. Σώσε εμάς τον υπόλοιπο λαό σου, για να μη περιγελούν εμάς και Σένα οι αιρετικοί και οι άθεοι και λένε καθώς πίνουν το κρασί τους: Που είναι αυτός ό Θεός των Σέρβων; Για ποιό λόγο τώρα δεν τούς βοηθάει; Για ποιό λόγο δεν τούς γλίτωσε από τα χέρια μας, αν είναι πιο δυνατός από εμάς; Που είναι ό Άγιος Σάββας των Σέρβων; Για ποιό λόγο δεν προστάτεψε τούς Σέρβους, αφού οι Σέρβοι τον αγαπάνε τόσο πολύ και τον δοξάζουνε;
Από το χέρι σου Κύριε, Πανάγιε, θα δεχτούμε πάλι να μάς ποτίσεις την πικρή χολή του πόνου, αλλά μη μάς παραδώσεις σε ανθρώπινα χέρια.
Βοήθησε μας, Κύριε, βοήθησε μας, για να διορθωθούμε, δώσε μας δύναμη και την ιερή Σου ευλογία, για να μπορέσουμε, υπακούοντας στο νόμο Σου, κάθε μέρα να Σε δοξάζουμε εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ.