Κάποιο πνευματικό τέκνο του Γέροντα Επιφανίου Θεοδωροπούλου
σημειώνει:Θυμάμαι την ακόλουθη συζήτηση με τον Γέροντα, όταν ήμουν υποψήφιος
φοιτητής:
- Πάτερ, ένας συνυποψήφιος στο φρoντιστήριο, στις συζητήσεις
μας, από ΄δω το φέρνει, από ΄κει το πάει, όλο με παροτρύνει να βρω φιλενάδα.
Βέβαια δεν με επηρεάζει, αλλά με ενοχλεί. Τί να του πω για να σταματήση;
- Έχει αδελφή ο φίλος σου;
- Έχει αδελφή ο φίλος σου;
- Έχει, πάτερ.
- Να του κάνης ό,τι έκανε κάποιος σημερινός Επίσκοπος
σε φίλο του για τον ίδιο λόγο. Πές του: Εντάξει! Θα μου κάνης όμως ένα χατήρι.
Με ξέρεις τί καλό παιδί είμαι. Θα μου δώσης, λοιπόν, για ένα βράδυ την αδελφή
σου. Πες του έτσι και βλέπουμε στη συνέχεια.
- Την άλλη μέρα έθεσα σε άμεση εφαρμογή το σχέδιο του
Γέροντα. Ο φίλος άρχισε τα συνηθισμένα του.
- Λοιπόν, φίλε μου, του είπα, τί να ψάχνω να βρω
φιλενάδα; Δεν μου δίνεις γι΄ απόψε την αδελφή σου και μετά βλέπουμε;
Ο φίλος τραβήχθηκε προς τα πίσω σοκαρισμένος! Κι
αμέσως αντέδρασε:
- Όχι, ρε, και την αδελφή μου; Τι το περάσαμε;
- Γιατί όχι την αδελφή σου; απάντησα εγώ. Μήπως και η
άλλη, την οποία θες να βρω, δεν είναι αδελφή ή κόρη κάποιου; Γιατί, βρε Χ, την
αδελφή του άλλου τη θέλεις για να διασκεδάσης και τη δική σου την προστατεύεις;
Βλέπεις ότι είσαι λάθος;
Από τότε ο Χ σφίγγα περί φιλενάδας. Χαρούμενος εγώ
ανέφερα στον π. Επιφάνιο το αποτέλεσμα:
- Γέροντα, το σχέδιο έδρασε σαν κεραυνός!
Και ο Γέροντας χαμογελαστός:
- Εμ, τί νόμιζε ο νεαρός;
