Ταπείνωση και αυτομεμψία
*Αυτός που μας περιφρονεί, αδικεί και κατηγορεί, που μας τα κάνει αυτά είναι ο καυτήρας που μας καυτηριάζει την πληγή του εγωισμού μας για να γίνουμε καλά. Ο Θεός τον επιτρέπει, για να γίνουμε καλά, γιατί όσο έχουμε τον εγωισμό πονάμε. Όταν θα έλθει καιρός, που θα έχουμε ταπείνωση, δε θα πονάμε, και τότε μας έρχεται ειρήνη και γαλήνη.
* Ο Μέγας Αντώνιος τι είπε; «Οσάκις το βάρος του πράγματος το έριξα επάνω μου, αμέσως η γαλήνη απλώθηκε μέσα στην ψυχή μου. Από τη στιγμή που έριξα το βάρος στον άλλο και είπα αυτός φταίει και όχι εγώ, τότε ένιωσα μέσα μου στεναχώρια και πίκρα». Να ο δρόμος ποιος είναι· ρίξε το βάρος επάνω σου, μέμψου τον εαυτό σου ότι εγώ φταίω, για τις αμαρτίες μου επέτρεψε ο Θεός, γιατί έχω εγωισμό επέτρεψε ο Θεός, για στεφάνι επέτρεψε ο Θεός και γι’ αυτό μου έγινε… Άπαξ και πούμε γιατί να μου το κάνει αυτός και τα όμοια ζούμε στην αρρώστια του εγωισμού μας.
* Η οίηση είναι δυσδιάκριτη αρρώστια γιατί είναι το λεπτό πνεύμα της υπερηφάνειας. Εκδηλώνεται διά των παθημάτων και των λογισμών και την αντιλαμβάνεται ο πνευματικός ιατρός και αρχίζει την έρευνα για να βρει την αιτία.
* Αν θέλουμε να ταπεινώσουμε τα πάθη, το διάβολο, ας ταπεινώσουμε το λογισμό μας, ας κάνουμε αυτό που πρέπει, αυτό που διατάσσει ο Θεός.
