«Παναγία μου, πήγαινε νά
επισκεφθής τό παιδί μου...»Ο ίδιος πατέρας διηγείται τά εξής γιά ένα άλλο παιδί του πού κάποτε είχε αρρωστήσει:
Τό παιδί μου ο Πέτρος προσβλήθηκε από ελονοσία. Τό πήγαμε εκείνη τήν νύκτα αμέσως στό νοσοκομείο. Εγώ
έμεινα στό σπίτι, ενώ η σύζυγός μου παρέμεινε κοντά στό παιδί μας στό
νοσοκομείο. Στάθηκα
μπροστά στίς εικόνες τών Αγίων μας.
Έστρεψα τά μάτια μου στήν Θεοτόκο καί τής είπα: «Οι αιρετικοί, Παναγία μου, μέρα-νύκτα σέ κακολογούν, εγώ όμως σέ πιστεύω, σέ προσκυνώ καί σέ δοξολογώ. Θέλω αύριο νά ευδοκήσης νά δοξασθή τό όνομά σου καί εγώ νά διηγούμαι τά θαυμάσιά σου. Πήγαινε νά επισκεφθής τό παιδί μου στό νοσοκομείο. Κουράσθηκα νά πηγαίνω εκεί καί νά γυρίζω πάντα πικραμένος...».
Τό πρωΐ επήγα τσάϊ στό νοσοκομείο γιά τό παιδί μου. Μετά έφυγα αμέσως γιά τήν δουλειά μου. Τό απόγευμα ο γιατρός είχε υπογράψει τό εξιτήριο τού παιδιού μου. Επήγα, τό επήρα καί μέ τήν γυναίκα μου εδοξάσαμε τήν άμεση επέμβασι τής Παναγίας μας.
«Παρακάλεσε τόν Υιό μου νά σέ βοηθήσει....»
Στά ιδιωτικά σχολεία τού ιεραποστολικού Κλιμακίου Κολουέζι εργάζεται σάν καθηγητής μαθηματικός ο χριστιανός μας Ματθαίος. Ιδού τί μάς διηγείται ο ίδιος μέ τήν αρρώστεια του:
«Ήταν η 21η Ιουλίου τού 2002, ημέρα Κυριακή. Μ᾿ έπιασαν ισχυροί πόνοι στό στομάχι. Εξ αιτίας τους έπεσα κάτω στό πάτωμα.
Η σύζυγός μου ειδοποίησε τόν νοσοκόμο τής Ιεραποστολής Θαλλέλαιο. Εκείνος μέ μιά πρόχειρη εξέτασι πού μού έκανε είπε ότι θά είναι σκωληκοειδίτις.
Μέ τήν βοήθεια τού αυτοκινήτου τής Ιεραποστολής μέ μετέφεραν στήν ιδιωτική κλινική τού γιατρού κ. Mulolo. Εκεί μού έδωσαν φάρμακα, αλλά οι πόνοι εσυνεχίζοντο δριμύτατα. Άρχισα νά κλαίω μέ τόσα δάκρυα πού καί τά σεντόνια μου ακόμη είχαν μουσκέψει.
Σκέφθηκα ότι ήλθε η ώρα νά πεθάνω. Άρχισα τότε νά παρακαλώ θερμά τήν Κυρία Θεοτόκο νά συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου καί νά μέ βοηθήση κατά τήν έξοδο τής ψυχής μου. Καί τήν νύκτα έκανα πολλή προσευχή. Ασπάσθηκα τήν Εικόνα της καί τήν παρακαλούσα νά μέ βοηθήσει. Όταν κοιμήθηκα λίγο, τήν είδα στόν ύπνο μου καί μού είπε: «Παρακάλεσε τόν Υιό μου νά σέ βοηθήση...».
Ενώ εκοιμώμουν, είδα ότι παρεκάλεσα τόν Ιησού Χριστό, τόν Υιό Της. Μετά απ᾿ όλα αυτά τά θαυμαστά, ξαφνιάστηκα καί ξύπνησα. Τό απόγευμα τής άλλης ημέρας ήλθαν νά μέ επισκεφθούν από τήν Ιεραποστολή ο ιεραπόστολος π. Δ. μαζί μέ άλλους δύο ιερείς, τόν π. Νεκτάριο καί τόν π. Σίλβεστρο.
Ήλθαν νά προσευχηθούν γιά μένα. Έκαναν δέησι στούς Αγίους Νεκτάριο, Αρσένιο Καππαδόκη καί Ιωάννη τόν Ρώσσο. Κατόπιν έψαλλαν τά απολυτίκιά τους καί "τράβηξαν" από ένα κομποσχοίνι στόν κάθε Άγιο ξεχωριστά. Μέ ευχήθηκαν καί επέστρεψαν στήν Ιεραποστολή.
Τήν νύκτα, ενώ εκοιμώμουν, ένοιωσα νά διέρχεται στό σώμα μου, από τά πόδια πρός τά επάνω μία δύναμις, σάν ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό συνέβη τρείς φορές. Τό αποτέλεσμα ήταν ότι εξαφανίσθηκαν όλοι οι πόνοι.
Τό άλλο πρωΐ ήλθε ο γιατρός καί μέ ρώτησε γιά τήν υγεία μου. Τού είπα ότι ήμουν τελείως καλά. Χωρίς νά μού κάνη άλλες ερωτήσεις, ούτε νά εξακριβώσει, εάν πράγματι ήμουν καλά, μού επέτρεψε νά γυρίσω στό σπίτι μου. Από τήν ίδια ημέρα επήγα καί στό γυμνάσιο ακολουθώντας τό πρόγραμμα τών μαθημάτων μου.
Έστρεψα τά μάτια μου στήν Θεοτόκο καί τής είπα: «Οι αιρετικοί, Παναγία μου, μέρα-νύκτα σέ κακολογούν, εγώ όμως σέ πιστεύω, σέ προσκυνώ καί σέ δοξολογώ. Θέλω αύριο νά ευδοκήσης νά δοξασθή τό όνομά σου καί εγώ νά διηγούμαι τά θαυμάσιά σου. Πήγαινε νά επισκεφθής τό παιδί μου στό νοσοκομείο. Κουράσθηκα νά πηγαίνω εκεί καί νά γυρίζω πάντα πικραμένος...».
Τό πρωΐ επήγα τσάϊ στό νοσοκομείο γιά τό παιδί μου. Μετά έφυγα αμέσως γιά τήν δουλειά μου. Τό απόγευμα ο γιατρός είχε υπογράψει τό εξιτήριο τού παιδιού μου. Επήγα, τό επήρα καί μέ τήν γυναίκα μου εδοξάσαμε τήν άμεση επέμβασι τής Παναγίας μας.
«Παρακάλεσε τόν Υιό μου νά σέ βοηθήσει....»
Στά ιδιωτικά σχολεία τού ιεραποστολικού Κλιμακίου Κολουέζι εργάζεται σάν καθηγητής μαθηματικός ο χριστιανός μας Ματθαίος. Ιδού τί μάς διηγείται ο ίδιος μέ τήν αρρώστεια του:
«Ήταν η 21η Ιουλίου τού 2002, ημέρα Κυριακή. Μ᾿ έπιασαν ισχυροί πόνοι στό στομάχι. Εξ αιτίας τους έπεσα κάτω στό πάτωμα.
Η σύζυγός μου ειδοποίησε τόν νοσοκόμο τής Ιεραποστολής Θαλλέλαιο. Εκείνος μέ μιά πρόχειρη εξέτασι πού μού έκανε είπε ότι θά είναι σκωληκοειδίτις.
Μέ τήν βοήθεια τού αυτοκινήτου τής Ιεραποστολής μέ μετέφεραν στήν ιδιωτική κλινική τού γιατρού κ. Mulolo. Εκεί μού έδωσαν φάρμακα, αλλά οι πόνοι εσυνεχίζοντο δριμύτατα. Άρχισα νά κλαίω μέ τόσα δάκρυα πού καί τά σεντόνια μου ακόμη είχαν μουσκέψει.
Σκέφθηκα ότι ήλθε η ώρα νά πεθάνω. Άρχισα τότε νά παρακαλώ θερμά τήν Κυρία Θεοτόκο νά συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου καί νά μέ βοηθήση κατά τήν έξοδο τής ψυχής μου. Καί τήν νύκτα έκανα πολλή προσευχή. Ασπάσθηκα τήν Εικόνα της καί τήν παρακαλούσα νά μέ βοηθήσει. Όταν κοιμήθηκα λίγο, τήν είδα στόν ύπνο μου καί μού είπε: «Παρακάλεσε τόν Υιό μου νά σέ βοηθήση...».
Ενώ εκοιμώμουν, είδα ότι παρεκάλεσα τόν Ιησού Χριστό, τόν Υιό Της. Μετά απ᾿ όλα αυτά τά θαυμαστά, ξαφνιάστηκα καί ξύπνησα. Τό απόγευμα τής άλλης ημέρας ήλθαν νά μέ επισκεφθούν από τήν Ιεραποστολή ο ιεραπόστολος π. Δ. μαζί μέ άλλους δύο ιερείς, τόν π. Νεκτάριο καί τόν π. Σίλβεστρο.
Ήλθαν νά προσευχηθούν γιά μένα. Έκαναν δέησι στούς Αγίους Νεκτάριο, Αρσένιο Καππαδόκη καί Ιωάννη τόν Ρώσσο. Κατόπιν έψαλλαν τά απολυτίκιά τους καί "τράβηξαν" από ένα κομποσχοίνι στόν κάθε Άγιο ξεχωριστά. Μέ ευχήθηκαν καί επέστρεψαν στήν Ιεραποστολή.
Τήν νύκτα, ενώ εκοιμώμουν, ένοιωσα νά διέρχεται στό σώμα μου, από τά πόδια πρός τά επάνω μία δύναμις, σάν ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό συνέβη τρείς φορές. Τό αποτέλεσμα ήταν ότι εξαφανίσθηκαν όλοι οι πόνοι.
Τό άλλο πρωΐ ήλθε ο γιατρός καί μέ ρώτησε γιά τήν υγεία μου. Τού είπα ότι ήμουν τελείως καλά. Χωρίς νά μού κάνη άλλες ερωτήσεις, ούτε νά εξακριβώσει, εάν πράγματι ήμουν καλά, μού επέτρεψε νά γυρίσω στό σπίτι μου. Από τήν ίδια ημέρα επήγα καί στό γυμνάσιο ακολουθώντας τό πρόγραμμα τών μαθημάτων μου.
