Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.Κάθισε και
παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες, καθώς εκείνη προσπαθούσε να
περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα.Ύστερα σταμάτησε. Δεν μπορούσε να
προχωρήσει άλλο.
Έτσι ο άνδρας απόφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα
ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι.Η πεταλούδα βγήκε εύκολα, αλλά
είχε πρησμένο σώμα και...καχεκτικά φτερά.
Ο άνδρας συνέχισε να την
παρακολουθεί, περιμένοντας ότι όπου να 'ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν και θα
απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα.Τίποτα δεν έγινε.
Στην πραγματικότητα η πεταλούδα πέρασε την υπολοιπη ζωή της
μπουσουλώντας εδώ κι εκεί δίχως να μπορέσει να πετάξει.
Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη
βιασύνη του ήταν αυτό: Το κουκούλι που αντιστεκόταν και η προσπάθεια που
χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το μικρό άνοιγμα ήταν ο τρόπος
που θα την μεταμόφωνε. (Θα πίεζε το υγρό από το σώμα της να πάει μέσα στα φτερά
της ώστε αυτά να δυναμώσουν).
Όταν λοιπόν θα ήταν έτοιμη για να πετάξει θα έσχιζε το
κουκούλι και θα χανόταν στον καθάριο αέρα.
Μερικές φορές η προσπάθεια που θα καταβάλουμε στις δυσκολίες
είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Περνώντας μια ζωή δίχως δοκιμασίες και πειρασμούς τα
πνευματικά μας φτερά θα έμεναν ατροφικά με αποτέλεσμα ποτέ μας να μην
μπορούσαμε να πετάξουμε.
Οι δοκιμασίες μας μεταμορφώνουν από κάμπιες σε πεταλούδες
αρκεί να τις αντιμετωπίζουμε με θάρρος, με πίστη και ελπίδα στον Πανάγαθο Θεό.
