Απαλλαγή από τό σκοτάδι τής αμαρτίας

- Είναι πολύ βαρύ, Γέροντα, να μολύνει κανείς το Άγιο Βάπτισμα;
- Ανάλογα πόσο το μολύνει. Άλλος το μολύνει πολύ, άλλος λίγο, άλλος κάνει έναν λεκέ, άλλος δύο...
- Και είναι τα μεγάλα αμαρτήματα πού μολύνουν το Βάπτισμα;
- Έ, φυσικά, τα θανάσιμα αμαρτήματα το μολύνουν και τότε ή θεία Χάρις απομακρύνεται από τον άν

θρωπο. Βέβαια δεν τον εγκαταλείπει, όπως ούτε ό Φύλακας Άγγελος δεν τον εγκαταλείπει. Θυμάστε τι είχε πει ό διάβολος στον ιερέα των ειδώλων για τον μοναχό πού ήθελε να παντρευτεί την κόρη του; Μη βιάζεσαι αυτός εγκατέλειψε τον Θεό, άλλα ό Θεός δεν τον εγκατέλειψε ακόμη.
- Γέροντα, μπορεί κανείς να ζει στο σκοτάδι τής αμαρτίας και να μην το αισθάνεται;
- Όχι, την αίσθηση όλοι την έχουν, άλλα υπάρχει αδιαφορία. Για να έρθει κανείς στο φως τού Χριστού, πρέπει να θέλει να βγει από το σκοτάδι τής αμαρτίας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιον πού κλείσθηκε κατά λάθος σε ένα σκοτεινό υπόγειο. Μόλις δει μία ακτίνα να περνάει από μιά ρωγμή, κοιτάζει πώς να βγει στο φως. Θα άνοιξη σιγά-σιγά την ρωγμή, για να βρει την πόρτα και να βγει έξω.

Έτσι και από την στιγμή πού ό άνθρωπος Θα αισθανθεί το καλό ως ανάγκη και μπει μέσα του ή καλή ανησυχία, Θα καταβάλει προσπάθεια να βγει από το σκοτάδι της αμαρτίας. Αν πει: αυτό πού κάνω είναι λανθασμένο, δεν πηγαίνω καλά, ταπεινώνεται, έρχεται ή Χάρις του Θεού, και από εκεί και πέρα προχωράει κανονικά.

Αλλά, αν δεν μπει μέσα του ή καλή ανησυχία, είναι δύσκολο να βοηθηθεί. Κάποιος λ.χ. βρίσκεται σε κλειστό χώρο και αισθάνεται άσχημα. Του λες: σήκω, άνοιξε την πόρτα και βγες έξω να πάρεις λίγο οξυγόνο, για να συνέρθεις, και εκείνος αρχίζει: Δεν μπορώ να βγω έξω. Και γιατί να είμαι κλεισμένος μέσα και να μην μπορώ να πάρω αναπνοή;Καί γιατί
να μην έχω οξυγόνο; Και γιατί ό Θεός να με έχει εδώ και τους άλλους έξω;.

Έ, μπορεί αυτός να βοηθηθεί; Ξέρετε πόσοι βασανίζονται, επειδή δεν ακούν κάποιον πού μπορεί να τους βοηθήσει πνευματικά;
Ό άνθρωπος με την αμαρτία κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση. Αν ή ψυχή του μολυνθεί με θανάσιμες αμαρτίες,ζει μία δαιμονική κατάσταση αντιδρά, βασανίζεται, δεν έχει ειρήνη. Αντίθετα, όποιος είναι κοντά στον Θεό, έχει τον νου του στα θεία νοήματα και έχει πάντοτε καλούς λογισμούς, είναι ειρηνικός και ζει τον Παράδεισο στην γη. Αυτός ό άνθρωπος έχει κάτι ξεχωριστό από εκείνον πού είναι μακριά από τον Θεό, και αυτό είναι αισθητό και στους
άλλους. Να, αυτό είναι ή θεία Χάρις, ή οποία προδίδει τον άνθρωπο, ακόμη κι αν κρύβεται.

π. Παϊσιος