"Προοίμιον παλιγγενεσίας"

 

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Τα δεσποτικά και θεομητορικά γεγονότα τα οποία κάθε χρόνο μας προβάλλει η Εκκλησία μας, δεν είναι απλώς μια επανάληψη ή μια εξιστόρηση που θα μας βοηθήσει να τα προσεγγίσουμε συναισθηματικά, αλλά βιωματικά με τη βοήθεια του λειτουργικού και συμπυκνωμένου χρόνου.
Συμμετέχουμε με άλλα λόγια και βιώνουμε στο σήμερα «τα γεγονότα αυτά». Τα βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας ανάλογα με την καθαρότητά μας. Γεμίζουμε από τη χάρη του Θεού. Αναμένουμε να συναντηθούμε κι εμείς πρόσωπο με πρόσωπο με το Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό.

Ένα τέτοιο γεγονός είναι και η Ανάστασις του Λαζάρου. Ανάσταση πριν από την Ανάσταση. Ο Λάζαρος, ο φίλος του Χριστού, και για τον οποίον ο Χριστός "εδάκρυσε" (και επί φίλω δάκρυα ράνας), γίνεται το προοίμιο της παλιγγενεσίας. Δηλαδή, με την Ανάστασή του έρχεται να μας υπενθυμίσει τη βασική αλήθεια της πίστεώς μας, την ανάσταση των σωμάτων και την αναδημιουργία του ανθρωπίνου σώματος. Κατά την ημέρα εκείνη, ενώ τα σώματα θα είναι τα ίδια, θα έχουν απαλλαγεί από τη φθορά και τη θνητότητα, αφού θα είναι σώματα πνευματικά.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης σημειώνει πως όταν ο Χριστός διέταξε να σηκώσουν το λίθο από τον τάφο του Λαζάρου, η αδερφή του Μάρθα του λέει «Κύριε, ήδη όζει, τεταρταίος γαρ εστίν». Αυτό φανερώνει ότι είχαν περάσει τέσσερις ημέρες από την επιδρομή του θανάτου και την έξοδο της ψυχής από το σώμα και ακόμη ότι είχε αρχίσει η αποσύνθεση του σώματος, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα στα νεκρά σώματα. Ο Χριστός όμως, ως παντοδύναμος, ως αρχηγός της Αναστάσεως, δίδει εντολή να επιστρέψει η ψυχή αλλά και να θεραπευθεί το σώμα από την αποσύνθεση που είχε ήδη αρχίσει να γίνεται.
Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και οι ιεροί υμνογράφοι ονομάζουν τον Λάζαρο προοίμιο της κοινής Αναστάσεως των ανθρώπων. Μας σημειώνουν ακόμη πως, Αυτός που ανέστησε τον Λάζαρο είχε τη δύναμη να αναστήσει τον εαυτό Του στις τρεις ημέρες, «και ο τριήμερος ανιστάμενος, ήγειρε τον τετραήμερον», κατά τον Άγιο Ανδρέα Επίσκοπο Κρήτης.
Αυτό που μας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, μας το παρουσιάζει και μια περίφημη τοιχογραφία στον Άγιο Αθανάσιο του Μουζάκη κτίσμα του 14ου αιώνος : ο Χριστός να δίνει εντολή για να σηκώσουν την πλάκα του τάφου, η Μάρθα να λέγει «Κύριε ήδη όζει», αυτοί που απομακρύνουν τον λίθο, τους οποίους κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο ο Χριστός τους χρησιμοποιεί ως μάρτυρες του θαύματος να σκεπάζουν τα πρόσωπά τους και τη μύτη τους από τη δυσοσμία ώστε εν συνεχεία να επιβεβαιώνουν το θαύμα ότι αυτός ήταν ο νεκρός ο ζωοποιηθείς και όχι ένα φάντασμα ή σκιά.
Γι’ αυτό και σήμερα ικετεύουμε τον Άγιο Λάζαρο, το φίλο του Χριστού να μεσιτεύσει για μας να γίνουμε κι εμείς φίλοι του Χριστού.
Παρακαλούμε τον Αναστάντα Κύριονα μας αναστήσει «πεσόντας τη αμαρτία» και να μας αξιώσει ακόμη με αληθινή μετάνοια, με ταπείνωση και κατάνυξη να βιώσουμε τα Άχραντα Πάθη Του και να χαρούμε τη χαρά της Αναστάσεως Του.
«..αυτός Δέσποτα και ημάς εν ταις ασθενείαις κατακειμένους· τοις οικτιρμοίς σου ζωοποίησον· βίον ευάρεστον δωρούμενος· και της ατελευτήτου ζωής μετόχους ημάς αξίωσον».