Αν οι πατέρες μεγάλωναν με προσοχή τα παιδιά τους, δεν θα
χρειάζονταν νόμοι και δικαστήρια, ούτε τιμωρίες και ποινές και δημόσιες
εκτελέσεις, διότι λέγει: « για τον δίκαιο δεν υπάρχει νόμος» (Ά Τιμ. 1,9).
Επειδή όμως τα παραμελούμε γι’ αυτό τα περιβάλλουμε με μεγαλύτερα κακά, τα
παραδίνουμε στα χέρια των δημίων και τα σπρώχνουμε συνέχεια στους γκρεμούς.
Διότι λέγει: «Εκείνος που παραχαϊδεύει παιδί του θα επιδέση τις πληγές του»
(Σοφ. Σειρ. 30,7).
Τι σημαίνει «εκείνος που τα παραχαϊδεύει;» Εκείνος που το
λυπάται, που το κολακεύει, που το περιποιείται υπερβολικά. Διότι αυτό
χρειάζεται αυστηρότητα και φροντίδα και φόβους. Αυτά τα λέγω, όχι για να
είμαστε σκληροί στα παιδιά, αλλά για να μη φαινόμαστε ευκαταφρόνητοι σ’ αυτά.
Διότι αν η γυναίκα πρέπει να φοβάται (σέβεται) τον άνδρα, πολύ περισσότερο το
παιδί τον πατέρα.
Όλη όμως η κακία προέρχεται από τη δική μας αδιαφορία, και
από το ότι δεν τα οδηγούμε από την αρχή στην ευσέβεια και μάλιστα από την
παιδική τους ηλικία.
Αλλά για να λάβουν την κοσμική παιδεία και για να
υπηρετήσουν στο στρατό, φροντίζουμε και χρήματα δίνουμε και φίλους παρακαλούμε
και πολύ τρέχουμε εδώ και εκεί, ενώ για να ευδοκιμήσουν κοντά στο βασιλιά των
αγγέλων, δεν κάνουμε απολύτως τίποτε.
Και στα θεάματα βέβαια τα επιτρέπουμε να πηγαίνουν συνεχώς,
ποτέ όμως δεν τα προτρέπουμε να πάνε στην εκκλησία, αλλά κι αν μία ή δύο φορές
έλθη το παιδί θα έλθη άδικα και άσκοπα και τυχαία και για ψυζαγωγία.
Δεν έπρεπε όμως να γίνεται έτσι, αλλά όπως όταν το στέλνουμε
στο σχολείο του ζητάμε ευθύνες για τα μαθήματα, έτσι και όταν το στέλνουμε στην
εκκλησία ή καλλίτερα όταν το οδηγούμε σ’ αυτήν. Διότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα
παιδιά μας σε άλλους να τα πηγαίνουν στην εκκλησία, αλλά εμείς να τα κρατάμε
και να ερχώμαστε εδώ μέσα και να απαιτούμε από αυτά την απομνημόνευσι της εδώ
ακροάσεως και διδασκαλίας, διότι έτσι, μόνο έτσι θα μας γινόταν εύκολη και
άνετη η διόρθωσις των παιδιών.
Αν δηλαδή και στο σπίτι σας άκουαν συνέχεια να συζητάτε για
τη χριστιανική ευσέβεια και να τα συμβουλεύετε τα σωστά, και μαζί με εκείνα
προστίθονταν και αυτά, θα μας παρείχαν γρήγορα και μάλιστα πλούσιο τον καρπό
από τα καλά αυτά σπέρματα.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
