ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: "Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ..."

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

«Εν παντί εξαίφνης θροϊσμώ, μόνον σου το όνομα ότι φωνώ και δέους απαλλάττομαι, τοιαύτη η χάρις σου, και τηλικαύτη η άμετρος βοήθεια, η πας ο προστρέχων, Δέσποινα εξ αναγκών λελύτρωται».

Την προσωπική του εμπειρία από την παρουσία της Παναγίας στη ζωή του εκφράζει στο τροπάριο αυτό του β’ ήχου του θεοτοκαρίου, ο μέγας ομολογητής της πίστεώς μας, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.

Σε κάθε θροϊσμό, δηλαδή σε κάθε δυσκολία, και μόνο η προφορά του ονόματος της Παναγίας τον απαλλάσσει από την παρουσία του πειρασμού. Γιατί, τέτοια είναι η χάρις της Παναγίας, αφού έφερε στον κόσμο Εκείνον, που κατήργησε τη δύναμη του εχθρού και παρέχει συγχρόνως τη βοήθειά Του στην αντιμετώπιση των πειρασμών, χωρίς να μας αφήνει να πειραστούμε πάνω από τις δυνάμεις μας.

Μας το βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από το καμίνι των προσωπικών του δοκιμασιών στο 10ο κεφ., στιχ. 13 στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του: «Πιστός ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν».

Μας το υπενθυμίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι «πας ο προστρέχων» στην Παναγία «εξ’ αναγκών λελύτρωται».

Ο θεοφόρος Δαμασκηνός σ’ αυτήν καταφεύγει τις ώρες του διωγμού του.

Τη βοήθεια και την προστασία της ζητά ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Γι’ αυτήν γράφει ο θεοφόρος Άγιος Νεκτάριος στο περίφημο θεοτοκάριό του : «Επανατείνω Δέσποινα χείρας προς Σε ικέτιδας και χείλη διανοίγω Σοι προς δέησίν μου ρυπαρά» (99ος ύμνος).

Όχι μόνο γράφει, αλλά και ασπάζεται πολλές φορές την ημέρα την εικόνα της Παναγίας που είχε στο κελί του, ώστε από τους πολλούς ασπασμούς και τα δάκρυα να έχουν αλλοιωθεί ακόμα και τα χρώματα.

Σ’ αυτήν καταφεύγει στις δύσκολες ώρες με πίστη και εμπιστοσύνη ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός. Δεν αποχωρίζεται ποτέ την εικόνα της. Αυτό, άλλωστε, δεν έκαναν ο Άγιος Γεράσιμος της Κεφαλληνίας, ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω και τόσοι άλλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας;

Κρατώντας την εικόνα της Παναγίας στα χέρια μου, έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, και συνομιλώντας μαζί της, μπορώ να κάνω μια ολόκληρη αγρυπνία.

Σ’ αυτήν άφηνε την ελπίδα της η ασκήτρια της Κλεισούρας Σοφία «Παναΐαμ», έλεγε στα ποντιακά, «χαλί να γίνω για Σένα να με πατήσεις».

Σ’ αυτήν καταφεύγουμε κι εμείς απόψε, στην Ακολουθία των Χαιρετισμών, την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Είναι για μας και για όλους τους ορθοδόξους :

«Η περιστερά, η τον ελεήμονα αποκυήσασα».

Περιστέρι η Παναγία. Μια εικόνα που έρχεται από το βιβλίο το άσμα των ασμάτων : «Ανάστα, ελθέ, η πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου».

Την περιστερά τη βλέπουμε στη Βάπτιση του Χριστού, στον Ιορδάνη ποταμό. «Και το πνεύμα εν είδει περιστεράς».

Για το περιστέρι μας μίλησε ο Χριστός. «Γίνεσθε ακέραιοι...ως αι περιστεραί» (Ματθ. Ι’, 16).

Το χρησιμοποιεί ο Χριστός στη διδασκαλία του για να μιλήσει για την ακεραιότητα του χαρακτήρος, την αγιότητα και την ακακία του ήθους.

Περιστερά και η Παναγία, η οποία κατέκτησε την κορυφή της Αγιότητος με τη δική της προσπάθεια και με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ύπαρξή της.

Αγιάσθηκε με τις προσευχές των Αγίων Γεννητόρων της. Αγιάσθηκε, ακόμη περισσότερο, στα Άγια των Αγίων.

Την ημέρα του Ευαγγελισμού Της έγινε Κεχαριτωμένη, ώστε να φιλοξενήσει στην άχραντη γαστέρα της, τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έγινε ο λυτρωτής του γένους των ανθρώπων.

Η περιστερά, σύμβολο ακόμη ειρήνης και καταλλαγής.

Μας το υπενθυμίζει ο Νώε με την κιβωτό του : «και ανέστρεψε προς αυτόν η περιστερά το προς εσπέραν, και είχε φύλλον ελαίας κάρφος εν τω στόματι αυτής, και έγνω Νώε ότι κεκόπακε το ύδωρ από της γης»δηλαδή, η περιστερά επέστρεψε προς τον Νώε κατά το απόγευμα φέρνοντας στο ράμφος της κλωναράκι ελιάς και κατάλαβε τότε ο Νώε ότι είχε αποσυρθεί πλέον το ύδωρ από τη γη (Γεν. 8, 11).

Καθαρότητα, αγιότητα, ακακία, ακεραιότητα, ειρήνη, καταλλαγή. Όλα αυτά συγκεντρώνονται στο πρόσωπο της Παναγίας και στον εξ’ αυτής σαρκωθέντα Σωτήρα Χριστό.

Σ’ αυτήν καταφεύγουμε απόψε και της ζητούμε να μας χαρίσει και καθαρότητα και αγιότητα, που σπανίζει σήμερα στην εποχή μας.

Την παρακαλούμε για την ακακία, αφού έχει γεμίσει ο κόσμος από την κακία.

Την ικετεύουμε για την ακεραιότητα που σπάνια φυτρώνει στη γη μας.

Της ζητούμε να μας χαρίσει την ειρήνη, την υπερέχουσα πάντα νουν.

Όλα τα παραπάνω τα έχουμε τόσο ανάγκη!

Γι’ αυτό, «τον νουν ημών ειρήνευσον και από παντοίας επηρείας εξάρπασον Θεοτόκε Παρθένε». Αμήν.