Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας μιλάει για τον αναίσθητο άνθρωπο

" Είναι αυτός που εξηγεί το θέλημα του Θεού στους άλλους προς ιδική του κατάκριση....αυτός που είναι τυφλός και διδάσκει τους άλλους πώς να βλέπουν.

Ομιλεί στους άλλους για τη θεραπεία του τραύματός των, ενώ ερεθίζει και χειροτερεύει το δικό του.

Ομιλεί εναντίον του πάθους και τρέφεται με όσα το προσκαλούν...
Μακαρίζει την υπακοή και αυτός πρώτος, παρακούει...

Διαβάζει για την Κρίση και αρχίζει να χαμογελά.

Διαβάζει για την κενοδοξία και κενοδοξεί την ώρα της αναγνώσεως....
Όσοι κυριεύονται από το φοβερό αυτό πάθος "ενώ παρίστανται στην προσευχή,  είναι εξ ολοκλήρου πετρώδεις και σκληροί και σκοτεινοί.

Ενώ αντικρύζουν την Αγία Τράπεζα μένουν αναίσθητοι. Ενώ μεταλαμβάνουν από τα άγια Δώρα, είναι σαν να εγεύθησαν απλώς ψωμί ".


Σχετική με την πνευματική αναισθησία είναι και η εξής πρόφαση που ακούγεται συχνά:

" Στην εποχή μας λένε, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αυτό που σε παλαιότερα χρόνια εθεωρείτο αμαρτία , σήμερα είναι φυσιολογικό να γίνεται. Σήμερα ζούμε σε άλλα χρόνια, δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως οι παλαιοί ".

Όμως οι εντολές του Θεού είναι διαχρονικές και μπορούμε να τις εφαρμόσουμε, εάν θέλουμε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Ζωντανή απόδειξη σ' αυτό είναι οι Άγιοι, οι οποίοι υπάρχουν σε κάθε εποχή.  Τέτοιους αγίους γνωρίσαμε πολλούς και στη δική μας εποχή.

Κατ' εξοχήν εμείς οι κληρικοί πρέπει να προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τις θείες εντολές όπως μας τις παρέδωσε ο Χριστός."