Ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὶς ἐντολὲς στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ διδάξει μιὰ ἠθική....

Ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὶς ἐντολὲς στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ διδάξει μιὰ ἠθική μὲ τὴν ὁποία θὰ ξανακέρδιζε τὸ χαμένο παράδεισο,ἀλλὰ τοῦ ἄνοιγε παράθυρα στὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου. Μονάχα ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἀντὶ νὰ ψάξει, - μὲ τὸ φῶς ποὺ ἔμπαινε -, νὰ βρεῖ τὴν πόρτα καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ, τὶς ἐντολὲς τὶς ἔκαμε νόμο γιὰ νὰ φυλάει τὰ παράθυρα… Κι ἦρθε ὁ Χριστός κι ἔσπασε τὴν πόρτα, μὰ ὁ ἄνθρωπος ψάχνει ἀκόμα τὴν ἐντολή τὴ μεγάλη, πνίγοντας μέσα στὶς προφάσεις του καὶ τὴν ἐλπίδα! Ἔμεινε δέσμιος τῶν ἐντολῶν…

Ἔμεινε δέσμιος τῶν ἐντολῶν ἐπειδὴ δὲν ἀγαπάει! Ἡ ἐλευθερία εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ:«ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου». Μόνο ἄν ἀγαπήσει τὸ Θεό ὁλοκληρωτικά, μπαίνει στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἄν ἀγαπήσει τὸ Θεὸ ὁλοκληρωτικά μπορεῖ νὰ ἀνα-τρέψει τὴ ζωή του, νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμά ποὺ τὸν θέλουν δέσμιο καὶ δοῦλο τοῦ κόσμου. Ἡ ἐλευθερία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν καρδιά, ξεσηκώνει τὴν ψυχή καὶ κυριεύει τὸ νοῦ, δὲν ὑπάρχει δεύτερη σκέψη, ὁ Θεός εἶναι παντοῦ καὶ πάντα παρών! Ἡ ἀγάπη ἁπλώνεται, διαχέεται παντοῦ, ὅπως καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ· τὸ μοναδικό της ὅριο ἡ θυσία. «Ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε», ἀπ’ αὐτὸ γνωρίσαμε τὴν ἀγάπη, ἀπὸ τὸ ὅτι Ἐκεῖνος πρόσφερε τὴ ζωή του γιὰ χάρη μας, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, γι᾽αὐτὸ «καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι». Ὁ Χριστὸς ἄνοιξε ὁ ἴδιος τὸ δρόμο τῆς ἀγάπης καὶ ἐντέλλεται καὶ γιὰ μᾶς: «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν Κύριο «ὁμοία» μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ συνάνθρωπο εἶναι θεμελιωμένη στὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό. Ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ εἶναι σαφής, δὲν ἀφήνει τὸ παραμικρό περιθώριο παρανόησης. Δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ καμμιὰ φυλετική, γιὰ καμμιὰ ἐθνική, γιὰ καμμιὰ κοινωνική, γιὰ καμμιά θρησκευτική διάκριση. Διαφορετικά, δὲν εἶναι ἀγάπη! Εἶναι μονάχα ἡ χειρίστου εἴδους ἐκμετάλλευση…
«Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται». Ὁλο τὸ σωτήριο γεγονός, ὅλη ἡ θεία οἰκονομία, σ᾽ ὁλόκληρη τὴν ἱστορική παρουσία της, πρὶν καὶ πέρα ἀπ᾽ αὐτήν, ἔχει αἰτία καὶ ἀρχή, μὰ καὶ τελικό προορισμό, τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ κατεξοχήν Βασιλεία του. Οἱ ἐντολές, ποὺ εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες, αὐτοκαταργοῦνται ὅταν φτάσεις στὸν προορισμό σου, ἀλλιῶς δὲν ἔχεις φτάσει ποτέ…