Κάποτε
συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά
τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους
προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν,
στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες
τροφίμων και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν
συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά
και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με
τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι
έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!
Η
ερμηνεία αυτής της ιστορίας; Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι
πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή
σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν
να ήταν αιώνιες˙
στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και
τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας ,
οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να
προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι
αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν
συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και
ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!