-Γέροντα,
φοβάμαι μήπως δεν σωθώ.
-Μη
φοβάσαι. Μαζί θα πάμε επάνω. Μόνο να πεις στη Γερόντισσα να μας δώσει δύο
μεγάλα μπουκάλια για τον δρόμο-πρόσεξε να είναι πλαστικά για να μην σπάσουν στο
ταξίδι!.... Θα τα γεμίσουμε νερό και, μέχρι να ανεβούμε στον Ουρανό, από την
κούραση θα το πιούμε! Μόνον τρία δάκτυλα θα αφήσουμε και θα παρακαλέσουμε τον
Χριστό να το ευλογήσει, να το κάνει κρασί και μετά θα το πιούμε και θα μεθύσουμε
πνευματικά κοντά στον Χριστό.
-Γέροντα,
ποιο είναι αυτό το νερό;
-Είναι
η αγάπη προς τον Χριστό και τους αδελφούς.
-Και
η μέθη;
-Είναι
η μέθη από το Άγιο Πνεύμα. Αυτοί που μεθούν από το Άγιο Πνεύμα αγάλλονται
συνεχεία από τη στοργή του Θεού, του Πατέρα τους. Αν μεθύσει ο άνθρωπος
πνευματικά με το ουράνιο κρασί, αχρηστεύεται για τον κόσμο, αδιαφορεί για κάθε
τι γήινο και όλα τα θεωρεί «σκύβαλα». Βλέπεις, όσοι πίνουν πολύ και μεθούν,
μετά δεν νοιάζονται για τίποτε.
«Μπάρμπα
Θανάση, το καλύβι σου καίγεται», φώναζαν σε κάποιο γεροντάκι που το καλύβι του
είχε πάρει φωτιά. «Ασ’ το να καεί», έλεγε αυτός, γιατί είχε πιεί και ήταν μεθυσμένος!....
Εύχομαι
να βρείτε την παραδεισένια θεία κάνουλα και να πίνετε και να μεθάτε συνέχεια
από το παραδεισένιο κρασί. Αμήν!
Γέροντος
Παισίου, Λόγοι Ε΄ «Πάθη και Αρετές»
