Και είπε ό Κύριος διά του στόματος του προφήτου Ιερεμία: και είπεν ό Κύριος προς εμέ: Διότι αυτοί απηρνήθησαν και εγκατέλειπαν τον Νόμον μου, τον όποιον εγώ έδωκα ενώπιον των. Διότι δεν ήκουσαν την φωνή των εντολών μου, αλλά έπορεύθησαν σύμφωνα προς τάς επιθυμίας της πονηράς των καρδίας, όπισθεν των ειδώλων, των οποίων την λατρείαν δίδαξαν εις αυτούς οί πατέρες των. Διά τούτο αυτά λέγει Κύριος ό Θεός του ισραηλιτικού λαού: Ιδού εγώ θα δώσω εις αυτούς αντί άρτου θλίψεις και άνάγκας. Θα τούς ποτίσω με κατάπικρον ύδωρ χολής (Ίερ. 9, 13-15).
Άραγε εσείς έχετε δει αυτό πού εγώ είδα στη χώρα μας; Γνώρισα έναν άνθρωπο ό όποιος παρέβη τις δέκα εντολές:
Δεν πίστευε στο Θεό.
Λάτρευε τα είδωλα και τα προσκυνούσε σαν Θεό.
Βλασφημούσε και έβριζε το όνομα του Θεού.
Χτυπούσε τούς γονείς του.
Την Κυριακή δούλευε σαν να ήταν Δευτέρα.
Σκότωσε έναν άνθρωπο.
Μοίχευσε.
Έκλεβε τούς φίλους του, τούς εχθρούς του, τούς συνεταίρους του, την εκκλησία και το κράτος.
Ψευδορκούσε στα δικαστήρια.
Ζήλευε τούς γείτονες του και επιθυμούσε σφοδρά να κάνει δική του την περιουσία τους.
Δηλαδή αυτός ό άνθρωπος καταπάτησε όλο τον παλαιό νόμο του Θεού.
Έσπασε τις πλάκες του Μωυσή και γονάτισε μπροστά στο χρυσό εβραϊκό μόσχο.
Αδελφοί μου, κάθε φορά πού αναλογίζομαι τον άνθρωπο αυτό, αμέσως σκέφτομαι πώς υπάρχει και άλλος ένας τέτοιος και άλλος ένας και άλλοι εκατό ίδιοι. Επιπλέον, πιστεύω, πώς καθένας από εσάς θα ξέρει δεκάδες όμοιους τριγύρω του.
Που λοιπόν είναι το παράξενο; Είναι παράξενο πού ό Θεός μας εγκατέλειψε και μας παρέδωσε στον πιο άγριο λαό του κόσμου;
Μάταιο είναι να λέμε πώς όλοι μας δεν ήμασταν τέτοιου είδους άνθρωποι. Βεβαίως όχι. Αλλά και οι Ισραηλινοί δεν διέπραξαν όλοι μοιχεία με τις γυναίκες της γής Μαδιάμ, παρ' όλα αυτά θανατώθηκε όλος ό λαός, είκοσι τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι (Μωυσής Δ', 25).
Θέλετε άλλο ένα παράδειγμα; Όταν ό Ιησούς του Ναυή, κατέκτησε τη γή της Επαγγελίας, ένας και μόνον άνθρωπος αμάρτησε στην Ιεριχώ, κρύβοντας λάφυρα. Λόγω του αμαρτήματος ενός και μόνου άνθρωπου, σκοτώθηκαν την ίδια ήμερα τρεις χιλιάδες πολεμιστές (Ιησούς του Ναυή 7). Ακόμη ένα παράδειγμα: Όταν οι Φιλισταίοι επέστρεψαν στους Ισραηλινούς την Κιβωτό της Διαθήκης, οι Ισραηλινοί χάρηκαν πολύ και εξαιτίας της χαράς τους και της περιέργειας τους άνοιξαν την Κιβωτό και κοίταξαν μέσα. Εξαιτίας αυτής της αθέμιτης ενέργειας τους αμέσως χτυπήθηκαν από το χέρι του Κυρίου, και τιμωρήθηκαν όχι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί, πενήντα χιλιάδες στο σύνολο (Σαμουήλ Α', 6, 19).
Γνωρίζετε πώς βούλιαξε το πλοίο του προφήτη Ιωνά με το πλήρωμα του; Βούλιαξε λόγω του σφάλματος ενός και μόνου άνθρωπου;
Που λοιπόν είναι το παράξενο; Είναι παράξενο πού το πλοίο της χώρας μας βούλιαξε, αφού ό λαός μας διέπραξε χιλιάδες και πιο σοβαρές αμαρτίες από τον προφήτη Ιωνά;
Μη μου λέτε για τα Σόδομα και τα λόγια πού είπε ό Κύριος στο δίκαιο Αβραάμ. Θα σας εξηγήσω αμέσως την περίπτωση αυτή.
Ό Αβραάμ κάποτε ρώτησε τον Κύριο, τι θα κάνει με τα Σόδομα, στην περίπτωση πού βρει έστω και δέκα δίκαιους ανθρώπους να κατοικούν στην πόλη. Εκείνος του απάντησε ότι δεν θα καταστρέψει την πόλη, αλλά θα την απαλλάξει από την τιμωρία, για χάρη αυτών των δέκα δίκαιων ανθρώπων.
Εσείς πιστεύετε πώς υπήρχαν στον σέρβικο λαό περισσότεροι από δέκα δίκαιοι άνθρωποι; Και εν τέλει, αν υπήρχαν, για ποιό λόγο δεν μας απάλλαξε ό Κύριος από την τιμωρία;
Ή ερώτηση είναι ρητορική. Ρωτάτε, ενώ γνωρίζετε ότι τα Σόδομα ήταν μια πόλη πού αγνοούσε τον ένα και μοναδικό Θεό. Οι κάτοικοι της πόλης των Σοδόμων δεν ήξεραν πώς υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός όπως το γνώριζε ό λαός του Ισραήλ. Δεν ήταν βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδας ούτε κοινωνούσαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ή διαφορά είναι τόσο μεγάλη, όσο ή διαφορά της ημέρας με τη νύχτα. Γι' αυτό το λόγο ό Δικαιοκρίτης Θεός ήθελε να σώσει τα Σόδομα για χάρη των δέκα δίκαιων ανθρώπων. Δεν ήθελε όμως να προστατεύσει τούς Εβραίους, παρ' όλο πού είχαν δέκα χιλιάδες δίκαιους ανθρώπους, ούτε τούς Σέρβους, πού είχαν εκατοντάδες χιλιάδες δίκαιες ψυχές. Οι κάτοικοι των Σοδόμων δεν ήξεραν για τον ένα Αληθινό Θεό, οι Εβραίοι όμως γνώριζαν τον ένα και μοναδικό Θεό διά μέσου των προφητών και των πολλών θαυμάτων. Και οι Σέρβοι γνώριζαν τον Θεό, πού εμφανίστηκε στον κόσμο με το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ανάλογα λοιπόν με τη βαθμίδα γνώσης του Θεού επέρχεται και το μέγεθος της τιμωρίας του Θεού....
Με ταπείνωση και με συντετριμμένη από μετάνοια καρδιά ας φωνάξουμε: Δίκαιος είσαι, Θεέ μας, και δίκαιο είναι αυτό πού έκανες σε μας τούς Σέρβους, πού μας τάισες αντί άρτου, θλίψη και μας πότισες αντί νερού, χολή.
Πολλοί από εμάς καταπάτησαν το δικό Σου ιερό νόμο. Δεν καταπάτησαν τον νόμο Σου μια φορά ή μια ήμερα, αλλά πολλές φορές και για είκοσι χρόνια. Πολλοί ξέχασαν Εσένα, το Θεό των προγόνων μας, το Θεό των Αγίων μας, των βασιλιάδων μας, των Πατριαρχών μας, των ασκητών, των προσκυνητών και των μαρτύρων μας.
Και τώρα, Κύριε, προσευχόμαστε σε Σένα ταπεινά. Σώσε εμάς τον υπόλοιπο λαό σου, για να μη περιγελούν εμάς και Σένα οι αιρετικοί και οι άθεοι και λένε καθώς πίνουν το κρασί τους: Που είναι αυτός ό Θεός των Σέρβων; Για ποιό λόγο τώρα δεν τούς βοηθάει; Για ποιό λόγο δεν τούς γλίτωσε από τα χέρια μας, αν είναι πιο δυνατός από εμάς; Που είναι ό Άγιος Σάββας των Σέρβων; Για ποιό λόγο δεν προστάτεψε τούς Σέρβους, αφού οι Σέρβοι τον αγαπάνε τόσο πολύ και τον δοξάζουνε;
Από το χέρι σου Κύριε, Πανάγιε, θα δεχτούμε πάλι να μάς ποτίσεις την πικρή χολή του πόνου, αλλά μη μάς παραδώσεις σε ανθρώπινα χέρια.
Βοήθησε μας, Κύριε, βοήθησε μας, για να διορθωθούμε, δώσε μας δύναμη και την ιερή Σου ευλογία, για να μπορέσουμε, υπακούοντας στο νόμο Σου, κάθε μέρα να Σε δοξάζουμε εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ.
