Δύο γέροντες ζούσαν ως μοναχοί πολλά χρόνια μαζί και ποτέ τους δεν μάλωσαν. Κάποια μέρα είπε ο ένας στον άλλον:
«Ας φιλονικήσουμε κι εμείς μια φορά όπως όλοι οι άνθρωποι».Ο άλλος αποκρίθηκε:
«Δεν ξέρω πώς γίνεται η φιλονικία».
Και του λέει ο αδελφός:
«Να, θα βάλω στη μέση ένα τούβλο. Εγώ θα λέω ότι είναι δικό μου κι εσύ να λές, όχι, δικό μου είναι, και από δω γίνεται η αρχή».Έβαλαν πράγματι στη μέση ένα τούβλο. Λέει ο ένας:
«Αυτό είναι δικό μου».Ο άλλος είπε: «Όχι, είναι δικό μου». Είπε ο πρώτος:
«Έ, αν είναι δικό σου, πάρ΄το». Και σταμάτησαν το διάλογό τους χωρίς να βρουν αιτία για φιλονικία...
