Η Θεία Λατρεία είναι ένας πολύ γνωστός αλλά και πολύ
άγνωστος, θαυμαστός μυστικός κόσμος. Στις μυστικές γωνίες του νοητού αυτού
Παραδείσου, που φύτεψαν τα χέρια των Πατέρων μας βρίσκει κανείς φυτεμένο ο,τι
πιο ωραίο, ο,τι πιο ευγενικό, ο,τι πιο θείο γεννήσει η ψυχή του ανθρώπου.
Συναντά κανείς εδώ την ουράνια αρμονία που έπαιζαν για την δόξα του Θεού χορδές
ευγενών ανθρωπίνων καρδιών, μυστικές λύρες του Αγίου Πνεύματος.
Στη Θεία Λατρεία βρίσκονται αποθησαυρισμένα γεννήματα του
ανθρωπίνου λόγου στο μυστικό του διάλογο με τον Λυτρωτή του. «Καρπός χειλέων»
που προσεφέρθη σαν «οσμή ευωδίας» στον θρόνο του Θεού.
Πιστεύει η Εκκλησία πως αυτός ο πλούτος της λατρείας της
έχει μέσα του την δρόσο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι δημιουργείται ένας κύκλος:
λατρεύοντας ο άνθρωπος τον Θεό με τις παραδεδομένες λειτουργικές μορφές,
μαθαίνει από αυτές τον τρόπο της αληθινής λατρείας και γεννάται στην ψυχή του ο
πόθος γι αὐτήν, για να λατρεύση πάλι «εν Πνεύματι» δια της λατρείας αυτής.
Στο βάθος της η λατρεία του Θεού δεν είναι έργο ανθρώπου.
Είναι μυστήριο μη σταθμιζόμενο και μη κρινόμενο με ανθρώπινα μέτρα. Η Θεία
Λατρεία είναι μία εσωτάτη λειτουργία του μυστικού σώματος του Χριστού, της
Εκκλησίας. Είναι εκχύληση της ψυχής προς τον Πατέρα, που πραγματοποιείται δια
του Υιού της αγάπης Του εν Πνεύματι Αγίω. Κανείς δεν μπορεί να ονομάση Πατέρα
του τον Θεό αν δεν του το διδάξη το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό το Πνεύμα
συλλειτουργεί και συνδοξολογεί με την Εκκλησία «πάσας τας ημέρας».
