Κάποτε ο αββάς Σιλουανός με τον υποτακτικό του Ζαχαρία
έφθασαν σε ένα μοναστήρι. Οι αδελφοί του μοναστηριού, πριν οι δύο
επισκέπτες συνεχίσουν το δρόμο τους, από αγάπη και μόνο θέλησαν να τους
προσφέρουν λίγο φαγητό.Αφού έφαγαν, ξεκίνησαν πάλι για τον προορισμό τους. Βαδίζοντας μέσα στην έρημο, ο υποτακτικό είδε μία πηγή με νερό και ρωτάει τον γέροντά του:
-Γέροντα, είναι ευλογημένο να πιω λίγο νερό;
-Παιδί μου Ζαχαρία, σήμερα νηστεύουμε, του απαντά ο γέροντας.
Ο υποτακτικός, σαστισμένος κάπως από την απάντηση του γέροντας , ξαναρωτάει:
-Μα, γέροντα, πριν λίγο δεν φάγαμε στο μοναστήρι;
-Ναι, φάγαμε. Αλλ’ εκεί φάγαμε από αγάπη για τους αδελφούς. Τώρα εμείς θα συνεχίσουμε την νηστεία μας.
