Ὅταν βλέπετε ὅτι σᾶς ἀπασχολοῦν πράγματα γιὰ τὰ ὅποια ἀνθρωπίνως δὲν ὑπάρχει λύση καὶ δὲν τὰ ἐμπιστεύεστε στὸν Θεό, νὰ ξέρετε ὅτι αὐτὸ εἶναι τέχνασμα τοῦ πειρασμοῦ, γιὰ νὰ ἀφήσετε τὴν προσευχή, μὲ τὴν ὁποία μπορεῖ ὃ Θεὸς νὰ στείλη ὄχι ἁπλῶς θεία δύναμη ἄλλα θεῖες δυνάμεις, καὶ ἢ βοήθεια τότε δὲν θὰ εἶναι ἁπλῶς θεία βοήθεια ἄλλα θαῦμα Θεοῦ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποῦ ἀρχίζουμε νὰ ἀγωνιοῦμε, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη. Βάζουμε τὴν λογικὴ μπροστὰ καὶ ὄχι τὸν Θεό, τὸ θεῖο θέλημα, ὥστε νὰ δικαιούμαστε τὴν θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεῖ, κλέβοντας μὲ τέχνη τὴν ἀγάπη τοῦ μονάχου, νὰ τὸν κρατάη σὲ μιὰ κοσμικὴ ἀγάπη, σὲ μιὰ κοσμικὴ ἀντιμετώπιση καὶ κοσμικὴ προσφορὰ στὸν συνάνθρωπό του, ἐνῶ ὡς μοναχὸς ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ κινῆται στὸν δικό του χῶρο, στὴν δική του εἰδικότητα, τοῦ Ἀσυρματιστοῦ, γιατί αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ διακόνημα ποῦ τοῦ ἔδωσε ο Θεός. Ὅλα τὰ ἄλλα, ὅσα κάνουμε μὲ τὶς ἀνθρώπινες προσπάθειες, εἶναι σὲ κατώτερη μοίρα.
Ἐπίσης καλύτερα εἶναι ὃ μοναχὸς νὰ βοηθάη τοὺς ἄλλους μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ παρὰ μὲ τὰ λόγια του. Ἂν δὲν ἔχη τὴν δύναμη νὰ συγκράτηση κάποιον ποῦ κάνει κακό, ἂς τὸν βοηθήση ἀπὸ μακριὰ μὲ τὴν προσευχή, γιατί διαφορετικὰ μπορεῖ καὶ νὰ βλαφθῆ. Μιὰ εὐχὴ καλή, καρδιακή, ἔχει περισσότερη δύναμη ἀπὸ χιλιάδες λόγια, ὅταν οἱ ἄλλοι δὲν παίρνουν ἀπὸ λόγια. Παρόλο ποῦ λένε ὅτι βοηθῶ τὸν....
κόσμο ποῦ ἔρχεται καὶ μὲ βρίσκει, ὡς θετικὴ προσφορά μου στὸν κόσμο βλέπω τὴν μιάμιση ὥρα ποῦ διαβάζω τὸ Ψαλτήρι.
Τὸ ἄλλο τὸ θεωρῶ ψυχαγωγία• νὰ ποῦν οἱ καημένοι τὸν πόνο τους, νὰ τοὺς δώσω καμμιὰ συμβουλή. Γι' αὐτὸ τὴν βοήθεια δὲν τὴν θεωρῶ προσφορὰ δική μου• ἢ προσευχὴ εἶναι ποῦ βοηθάει. Ἂν εἶχα ὅλο τὸν χρόνο μου γιὰ προσευχή, περισσότερο θὰ βοηθοῦσα τὸν κόσμο.
Ἂς ποῦμε ὅτι θὰ δῶ τὴν ἡμέρα διακόσιους πονεμένους• μόνο διακόσιοι πονεμένοι ὑπάρχουν στὸν κόσμο; Ἂν δὲν δῶ κανέναν καὶ προσευχηθῶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο, τότε βλέπω ὅλον τὸν κόσμο. Γι' αὐτὸ λέω στὸν κόσμο: «Ἔγω θέλω νὰ μιλῶ γιὰ σᾶς στὸν Θεό, καὶ ὄχι σ' ἐσᾶς γιὰ τὸν Θεό. Αὐτὸ εἶναι καλύτερο γιὰ σᾶς, ἄλλα δὲν μὲ καταλαβαίνετε».
Νὰ μὴν παραμελοῦμε τὸ θέμα τῆς προσευχῆς σ' αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια. Εἶναι ἀσφάλεια ἢ προσευχή, εἶναι ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό. Εἴδατε τί λέει ὃ Ἄββας Ἰσαάκ; «Δὲν θὰ μᾶς ζήτηση λόγο ὃ Θεός, γιατί δὲν κάναμε προσευχή, ἄλλα γιατί δὲν εἴχαμε ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μᾶς ταλαιπώρησε ὁ διάβολος»
Απόσπασμα από τις σελίδες 315 -318 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
