Ο Άγιος Σεραφείμ έζησε έδρασε και έλαμψε τον 18ον και 19ον αιώνα (1759— 1833). Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κούρσκ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας του. Σε αυτήν την ηλικία αποφάσισε να αφοσιωθεί στο Θεό και οδήγησε τα βήματα του στο Μο¬ναστήρι του Σάρωφ.
Στην μοναχική του κουρά ονομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορος. Διάκονοςέγινε σε ηλικία 19 ετών και σε ηλικία 34 ετών Ιερέας. Όταν λειτουργούσε, πετούσε στα ουράνια, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έβλέπε θαυμαστά οράματα άκουγε αγγελικές παρουσίες.
Αποσύρθηκε σε μια ερημική περιοχή ως ανάγκη αναζήτησης του Θεού. Έλαβε λοιπόν από τη Μονή την άδεια πέντε χρόνια αφοσιώθηκε στην άσκηση και στην προσευχή. Βαθειά μέσα στο δάσος αγωνιζόταν να ανεβαίνει ημέρα με την ημέρα την κλίμακα που οδηγεί στον Ουρανό. Τότε έκανε και την γνωστή άσκηση, τις «χίλιες νύχτες προσευχής». Ανεβασμένος πάνω σε μια μεγάλη πέτρα ,χίλιες νύχτες ξαγρύπνησε προσευχόμενος!
Με προσευχή διάβαζε ακατάπαυστα την Αγία Γραφή. Χαρακτηριστικά έλεγε:«Πρέπει να τρέφεις, την ψυχή με τον λόγον του Θεού, διότι ο λόγος του Θεού είναι ο «άρ¬τος των αγγέλων». Με αυτόν πρέπει να τρέφονται οι ψυ¬χές που αγαπούν με πάθος τον Θεόν». Αγαπούσε αφάνταστα την Θεοτόκο. Σε εκείνην εύρισκε πνευματική αγαλλίαση ,γαλήνη.Για εκείνον η Παναγία ήταν «η χαρά, η μεγαλύτερη απ' όλες τις χαρές».
Με τις ατέλειωτες προσευχές , ασκήσεις και μελέτες έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, όλος από χάρη,σοφία και πνευματική δύναμη. Απέκτησε φήμη αγίου , ο κόσμος έτρεχε κοντά του να ξεδιψάσει. Στην αρχή απέφευγε τον κόσμο, αλλά αργό¬τερα, το 1815, σε ηλικία 56 ετών, κατόπιν οράματος και προσταγής της Θεοτόκου, άνοιξε το κελλί του και δεχό¬ταν τους πάντας. Τώρα πια άρχισε το έργο του «στάρετς», του πνευματικού καθοδηγητού.
Η δράση του ως «στάρετς» υπήρξε καταπληκτική. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος έτρεχε κοντά του. Πήγαιναν να βρουν σ' εκείνον τη γαλήνη, τη σωτηρία.
Και όσοι δεν μπορούσαν να τον συναντήσουν από κοντά , τον κατέκλυζαν με επιστολές. Καθώς προσευχόταν γι’ αυτούς, και τους ευλογούσε με το ση¬μείο του Σταυρού, καθώς εμύρωνε το μέτωπό τους με λάδι από την καντήλι της Παναγίας, τους έδινε πνευματικές συμβουλές.., ενώ μια δύναμη απλωνόταν στις ψυχές τους και γαλήνη. «Οποιος ερχόταν στον στάρετς Σεραφείμ, ένοιωθε να τον εγγίζει η θεϊκή φλόγα που υπήρχε σ' αυτόν και να γεμίζει την ψυχή του».
Έλεγε για την εσωτερική ειρήνη: «Απόκτησε την πνευ¬ματική ειρήνη και τότε χίλιες ψυχές ολόγυρα σου θα βρουν τη λύτρωση» ,όπως και: «Σκοπός του ανθρώπινου βίου είναι να αποκτή¬σουμε μέσα μας το Άγιον Πνεύμα». Χαιρετούσε τους επισκέ¬πτες του με τα λόγια: «Χαρά μου, Χριστός ανέστη» ! Kαι κάθε φορά που κοινωνούσε, απήγγελλε τον πασχαλινό κα¬νόνα «Αναστάσεως ημέρα...».
Τα πνευματικά χαρίσματα του; Τόσα πολλά! Είχε βλέμμα προφήτου. Προέβλεπε τα μέλλοντα. Απαν¬τούσε σε επιστολές, χωρίς να τις ανοίξει, καθώς γνώριζε το περιεχόμενο τους με Φώτιση Κυρίου!. Ήταν και θαυματουργός.Σκόρπιζε θεραπείες σε αρρώστους. Πολλές φορές το πρόσωπό του άστραφτε σαν ήλιος. Και μέσα στο δάσος, όταν ασκήτευε, είχε φιλίες με άγρια πουλιά και ζώα. Όπως με μια αρκούδα, που κάθε ήμερα ερχόταν να κοντά του! Τα λόγια του και τα έργα του θα δυναμώνουν πάντα τους πιστούς και θα είναι φάρος πίστης στο πρόσωπο του Χριστού.
Ο θάνατός του υπήρξε οσιακός. Βρέθηκε 2 Ια¬νουαρίου τον 1833 νεκρός, γονατισμένος, με τα μάτια του στην εικόνα της Παναγίας, ενώ την προηγουμένη ημέρα είχε κοινωνήσει των Αχράντων Μυ¬στηρίων και είχε αποχαιρετήσει τους πατέρες του Μονα¬στηριού. Άγιος ανεκηρύχθηκε το 1903. Εορτάζεται η μνήμη Του στις 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου. Η αγιότητα του γίνεται γνωστή , όλο και περισσότερο , σ' όλο το χριστιανικό κόσμο.
Το παράδειγμά του ας μας εμπνέει και ας μας φωτίζει.Αμήν!
