ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΟΙΝΟΗΣ: Φωτογραφικές στιγμές της Ορθοδοξίας

Το μαργαριτάρι

Δεν ξέρω αν είχες ποτέ την τύχη να δεις μαργαριτάρι... Είναι πραγματικά υπέροχο...
Το μαργαριτάρι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μικρός κόκκος άμμου μέσα στο εσωτερικό κάποιου όστρακου. Το όστρακο με τις τοξίνες που εκκρίνει, τον "ιδρώτα" του και το αίμα του, όταν περιτυλίγει αυτόν τον μικρό και ασήμαντο κόκκο άμμου, τον μετατρέπει σε μαργαριτάρι. Δεν είναι,λοιπόν, το μαργαριτάρι τίποτε άλλο παρά δημιούργημα του πόνου του όστρακου!

(αφιερωμένο σε όσες ψυχές έχουν μεγάλες δυσκολίες και πόνο στη ζωή τους)

Αόρατος πόλεμος

Υπάρχει ένας πόλεμος της ψυχής
Που ενεργείται στα κρυφά με λογισμούς
Από τα πνεύματα της πονηρίας.
Επειδή η ψυχή είναι αόρατη
Οι επίβουλες εκείνες δυνάμεις της επιτίθενται
Με αόρατο πόλεμο
Όπως ταιριάζει στην ουσία της.
Και μπορεί να δει κανείς ανάμεσα σ' αυτές
Και σ' εκείνη όπλα και παράταξη
Και δόλια τεχνάσματα
Και πόλεμο φοβερό
Και συμπλοκή πεισματώδη
Και νίκες
Και ήττες
Και από τα δύο μέρη.
Μόνο ένα πράγμα λείπει από αυτόν το νοητό πόλεμο
Για τον οποίο μιλάω
Που υπάρχει στον αισθητό.
Ο καιρός του πολέμου.
Γιατί ο αισθητός πόλεμος ξέρει να προσδιορίζει
Και τον καιρό
Και την τάξη της διεξαγωγής του.
Ενώ ο νοητός ξεσπά ξαφνικά
Και απροειδοποίητα στα βάθη της καρδιάς
Και με ενέδρα χτυπά καίρια την ψυχή
Και τα θανατώνει με την αμαρτία.

(ανέκδοτο)

Ο μικρός Γιωργάκης προσεύχεται:
-Θεέ μου, κάνε να γίνει η Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα της Ελλάδας!
-Γιατί , χρυσό μου; ρωτάει η μαμά του.
-Γιατί έτσι έγραψα στο διαγώνισμα της Γεωγραφίας.

Οι γαλοπούλες….(Ανέκδοτο)

-Τι κοινό έχουν οι γαλοπούλες με τους Έλληνες?…

-”Την βγάζουν” δεν “την βγάζουν” μέχρι τα Χριστούγεννα…

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Όλα χάνονται όλα προσωρινά
μας κυριεύει ο πόνος,
σε στιγμές που οδηγούν στο πουθενά
και αισθάνεται μόνος,
όλα γύρω μας όλα σαν μια σταλιά
μια σταγόνα που πέφτει,
ταξιδεύει και χάνεται την αυγή
όνειρο άλλο δεν έχει.

Και κάνω μια ευχή, μια προσευχή
να’ ναι η κάθε μέρα,
μια καινούργια αρχή για όλους στην ψυχή,
και κάνω μια ευχή μια προσευχή
μέρα με τη μέρα
να έρθει η αλλαγή, στον κόσμο αυτό που ζω,
να νιώσουν γαλήνη κοντά στο Χριστό, (δις)

Όλα γίνονται, όλα είναι εφικτά
όταν ζεις την αλήθεια,
την αλήθεια θα βρίσκεις με προσευχή
εκεί θα νιώθεις βοήθεια,
όλα θα 'ρθουνε όλα με υπομονή,
αρκεί με πίστη να ελπίζεις,
μη νιώθεις άσχημα ούτε για μια στιγμή,
θα πάψεις πια να δακρύζεις.

Και κάνω μια ευχή, μια προσευχή...

Μια φορά κι έναν καιρό...
Ένα κρουαζιερόπλοιο κατά τη διάρκεια μιας σφοδρότατης καταιγίδας βυθίστηκε και μόνο δύο από τους επιβάτες του κατάφεραν να κολυμπήσουν μέχρι ένα μικρό ερημονήσι.
Οι δυο ναυαγοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν, συμφώνησαν ότι δεν είχαν άλλη διέξοδο από το να προσευχηθούν στο Θεό. Ωστόσο για να εξακριβώσουν ποιανού η προσευχή είναι ισχυρότερη αποφάσισαν να χωρίσουν την περιοχή στα δύο και να μείνουν στις αντίθετες πλευρές του νησιού.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο προσευχήθηκαν ήταν τροφή. Το επόμενο πρωινό, ο πρώτος άνδρας είδε ένα δέντρο γεμάτο φρούτα στην πλευρά του και ικανοποίησε την πείνα του. Η άλλη πλευρά του νησιού παρέμεινε άγονη.

Μετά από μια εβδομάδα, ο πρώτος άνδρας ένοιωθε μοναξιά και αποφάσισε να προσευχηθεί για μια σύζυγο. Την επόμενη μέρα, μια γυναίκα βγήκε κολυμπώντας στη δική του πλευρά του νησιού. Στην άλλη πλευρά δεν έγινε τίποτα.

Σύντομα ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα σπίτι, ρούχα, περισσότερη τροφή. Την επόμενη μέρα έγινε το θαύμα ! Ότι προσευχήθηκε του δόθηκε ! Ωστόσο ο δεύτερος άνδρας ακόμη δεν κατάφερε να αποκτήσει τίποτα.

Τελικά, ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα πλοίο ώστε αυτός και η σύζυγος του να μπορέσουν να φύγουν από το ερημονήσι. Το πρωί, βρήκε ένα πλοίο αραγμένο στη δική του πλευρά του νησιού.
Ο πρώτος άνδρας και η σύζυγος του επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αποφάσισαν να αφήσουν τον δεύτερο άνδρα μόνο του στο νησί.

Θεώρησαν ότι ο δεύτερος άνδρας ήταν ανάξιος να λάβει τις ευλογίες του Θεού καθώς καμιά από τις προσευχές του δεν εισακούστηκαν.
Καθώς το καράβι ήταν έτοιμο να σαλπάρει, ο πρώτος άνδρας άκουσε μια φωνή από τον παράδεισο να δονεί τον αέρα :
«Γιατί παρατάς τον σύντροφό σου στο νησί ;»

«Οι ευλογίες είναι μόνο δικές μου, καθώς εγώ ήμουν αυτός που προσευχήθηκε για να τις λάβει. Από τις δικές του προσευχές δεν εισακούστηκε καμία και έτσι δεν του αξίζει τίποτα» απάντησε ο πρώτος άνδρας

«Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος» τον επίπληξε η φωνή.

«Ο άνδρας αυτός προσευχόταν μόνο για ένα πράγμα το οποίο και εισακούστηκε. Αν δεν γινόταν αυτό εσύ δεν θα λάμβανες καμιά από τις ευλογίες μου»

«Πες μου» ρώτησε ο πρώτος άνδρας, «ποια ήταν η προσευχή του για την οποία του είμαι υποχρεωμένος ;»

«Προσευχόταν να εισακουστούν όλες οι προσευχές σου !»

Γέροντας Παϊσιος

Η φύση των πραγμάτων....

Η φύση των πραγμάτων....
Δύο μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι, όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται. Ο ένας μοναχός, αμέσως τον άρπαξε και τον άφησε δίπλα στην όχθη. Κατά την διάρκεια, ο σκορπιός τον τσίμπησε....Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του, ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό... Ο μοναχός και πάλι τον έσωσε, ενώ ο σκορπιός και πάλι τον τσίμπησε....Ο άλλος μοναχός τον ρώτησε «αδελφέ μου, γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις, αφού το γνωρίζεις ότι είναι στην φύση του σκορπιού να τσιμπάει;»...«Διότι είναι στην δική μου φύση να σώζω», απάντησε ο μοναχός......Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ......

Κάνε μια προσπάθεια...

Πώς όταν θες να πας από μια πόλη σε μιαν άλλη, χρησιμοποιείς τις ταμπέλες... Λάρισα τόσα χιλιόμετρα, Θεσσαλονίκη τόσα. Στρίψε εδώ, πήγαινε από εκεί...

Το ίδιο συμβαίνει και με τις εντολές του Χριστού. Δεν σε υποχρεώνουν να πας πουθενά. Αν, όμως, θες να είσαι κοντά του, καλό είναι να τις ακολουθήσεις... Αυτές θα σε οδηγήσουν στην πορεία την προσωπικά κατάλληλη για σένα. Θα είναι οι οδοδείκτες σου. Το ασφαλές σου μονοπάτι προς Αυτόν. Θα είναι ο σταυρός σου. Η χαρά σου. Οι δυσκολίες σου. Οι δοκιμασίες σου. Η ίδια η ζωή σου.

Κάνε μια προσπάθεια να ακολουθήσεις, να ζήσεις τις εντολές του κόντρα στον στυγνό ορθολογισμό της εποχής μας και θα αρχίσεις να τον πλησιάζεις. Αυτόν που είναι Υπέρλογος. Κάνε μια προσπάθεια να ζήσεις τα όσα μάς λέει και δε θα πεθάνεις ποτέ!

Η Θεία Ευχαριστία

είναι το κεντρικό κομμάτι στη ζωή της Εκκλησίας. Δυστυχώς όμως την αγνοούμε και σπάνια προετοιμαζόμαστε για να τη λάβουμε, προφασιζόμενοι διάφορους λόγους.

Αυτό είναι απόδειξη ότι είμαστε μακρυά από κέντρο της Εκκλησίας που είναι ο Χριστός.

Παραδόξως, δεν ενδιαφερόμαστε να συναντήσουμε τον Χριστό για να μας δώσει ζωή αλλά για να Τον σταυρώσουμε με τις αμαρτίες μας.

Και αυτό είναι απόδειξη της ανθρώπινης παραμόρφωσης….

Λίγο πριν κοιμηθείς

Ξέρω πως είναι πρωί, μα έχε το στο νου σου όταν έρθει η ώρα να πας για ύπνο.

Λίγο πριν κοιμηθείς, φίλε, σκέψου...

Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου. Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός. Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα... Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις...

Τώρα, θέλω να βγεις απ'τον εαυτό σου και να σκεφτείς λίγο τους άλλους. Είσαι ζωντανός. Έχεις το κρεβάτι σου. Όμως, λίγο πριν κοιμηθείς, σκέψου λίγο τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά.... Τόσος κόσμος υποφέρει. Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ'ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ... Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη...

Σκέψου τα όλα αυτά φίλε. Όχι για να απελπιστείς! Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους! Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος και θα σφαλίσει τα μάτια σου...

Κι εσύ; Εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή... Να τα θυμάσαι αυτά, φίλε. Λίγο πριν κοιμηθείς....

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ

Ποιά είναι αυτή η θαυμαστή αρετή;

Είναι η εγκράτεια του θυμικού μέρους της ψυχής «εις το να κάμει κανείς εκδίκηση» λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Δηλ. η μακροθυμία είναι μία μεγαλοψυχία. Είναι μία μορφή ελέους προς τον συνάνθρωπο. «Κανείς δεν μπορεί να πει πως είναι πτωχός και δεν έχω να δώσω ελεημοσύνη» παρατηρεί ο αββας Δωρόθεος. «Κάνε έλεος και βάσταξε τον αδελφό σου στον καιρό της ταραχής του, συγχώρησε την αμαρτία του εις βάρος σου, για να λάβεις και συ άφεση από τον Θεό, και έτσι ελεείς την ψυχή του».

Ο Θεός είναι αγάπη και η αγάπη μακροθυμεί. Ο Δαυίδ ψάλλει: «οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλαιος ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί».

Η μακροθυμία γεννάται από την πίστη και σχετίζεται με πολλές αρετές. Εμπεριέχεται ιδιαίτερα στην ακακία και αγνότητα κατά τον Απόστολο. Μη γίνεσθε παιδιά στο μυαλό αλλά στην κακία. Διότι το νήπιο, κατά τον αββά Δωρόθεο, δεν έχει κακία. Αν τον εξευτελίσουν, δεν θυμώνει. Αν κανείς του πάρει ό,τι έχει, δεν στενοχωρείται, διότι είναι άκακο. Αλλά και η ταπεινοφροσύνη «συνεργάζεται» μαζί της, διότι κάνει τον άνθρωπο να μην οργίζεται ούτε να εξοργίζει κανένα.

Η μακροθυμία είναι αποτέλεσμα ασκήσεως. Ο αββάς Αμμωνάς είπε: «δεκατέσσερα έτη εποίησα εν τη σκήτει δεόμενος το Θεού νυκτός και ημέρας, ίνα μοι χαρίσηται νικήσαι την οργήν».

Ένας αδελφός είπε στον Γέροντα του: « Θέλω να μαρτυρήσω για το Θεό». Και του απάντησε ο Γέροντας: «εάν εν καιρώ ανάγκης ανεχθής τον αδελφό σου, ίσον το μαρτύριο εστί της καμίνου των τριών παίδων». Ας μην αποφεύγουμε, λοιπόν, τον αγώνα της μακροθυμίας, συνιστά ο Ευεργετινός, επιδιώκοντας την ερημία και την μοναξιά, διότι όταν δεν εξασκούμαστε από την συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους, περισσότερο αγριεύουν μέσα μας τα πάθη και προ παντός αυτό του θυμού.

Λένε για τον άγιο Ιάκωβο, ότι όταν τον οδηγούσαν στο θάνατο, ο κατήγορος του μεταμελημένος, έπεσε μπροστά του λέγοντας: «συγχώρεσε με». Τότε ο Άγιος του είπε: «ειρήνη σοι» και τον καταφίλησε. Ο δε κατήγορος του θαυμάζοντας, ομολόγησε τον εαυτό του χριστιανό εκείνη την ώρα και μαρτύρησε μαζί του.

Ας ρίχνουμε και εμείς πάντοτε το «γλυκό αγκίστρι» της συμπάθειας και της μακροθυμίας, και ο Θεός θα μας χαρίσει μόνιμη και σταθερή γαλήνη στη θάλασσα της ψυχής μας, ως δωρεά του Αγίου Πνεύματος, μια και ο καρπός του Πνεύματος «εστί αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία…».

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΝΑΨΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΦΛΟΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΣΟΥ…

Θεέ μου, άναψε μέσα στην καρδιά μου, φλόγα απ΄την φλόγα Σου, και δώσ’ μου Φως από το Φως Σου.

Ας πέσει μια σπίθα απ’ τις λάμψεις της Αγάπης Σου στην ζωή μου.

Μια σπίθα δική Σου μου είναι αρκετή για ν’ ανάψει μέσα μου η πυρκαγιά της Αγάπης

και να μεταδώσω αυτό το ευεργετικό Σου πυρ πάνω στη γη.

ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ

Κάπου είχα ακούσει ότι ο εγωισμός σημαίνει μοναξιά και η μοναξιά ίσον θάνατος. Ο εγωισμός είναι σαν το ελατήριο. Αν αρχίσεις να το πατάς, αυτό μαζεύεται και μικραίνει. Αν,όμως, κάνεις πως το αφήνεις, αυτό όχι μόνο σηκώνεται, αλλά εκτοξεύεται προς τα πάνω.

Γκρέμισε το φρούριο του εαυτού σου. Προσπάθησε να είσαι αληθινός, απλός με τους άλλους. Μην ψάχνεις το πώς και το γιατί... Αγάπησε τους γύρω σου ανυπόκριτα και αληθινά χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση... Η αγάπη δεν είναι εμπόριο. Είναι δώσιμο ολοκληρωτικό στο διπλανό σου.

Ο εγωιστής άνθρωπος είναι μίζερος και μόνος. Ο άνθρωπος που αγαπά δίχως όρια και ανεπιτήδευτα έχει μέσα του απίστευτη Χάρη και τέτοιο φως που προέρχεται από τον ίδιο τον Χριστό που είναι το Φως.

Ο δικός σου δρόμος

Στη ζωή σου θα μάθεις να προχωράς. Θα μάθεις να κάνεις όνειρα. Να αγωνίζεσαι να τα πετύχεις...

Ο δρόμος σου, όμως, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα συναντήσεις εμπόδια, αρνήσεις, δυσκολίες. Εκεί θα δοκιμαστείς. Εκεί είναι που θα κοπιάσεις. Εκεί θα αποδειχτείς γνήσιος ή ψεύτικος.

Στο δρόμο σου, φίλε/η, θα δεις και τη βροχή, θα δεις και τον ήλιο. Θα δεις τον ουρανό να σκεπάζεται με σύννεφα. Όμως, θα δεις και το ουράνιο τόξο...

Γιατί έτσι είναι η ζωή. Μια χαρμολύπη. Μια βίωση, μια εναλλαγή εμπειριών. Καθώς, λοιπόν, θα προχωράς, ένα πράγμα να θυμάσαι: "Ποτέ σου μην σταματήσεις να ελπίζεις".

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΣ...

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.
Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,
φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,
φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,
και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,
μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,
μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ,
άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,
αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΘΕΟΣ.

Ένας Γέροντας “ξεδιπλώνει” τη Σοφία του….

Ο Γέροντας είπε:
“Τον πνευματικό αγώνα να τον κάνεις απαλά, χωρίς βία. Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις. «Όταν είναι σκοτάδι στο δωμάτιο, τι κάνεις; Πολεμάς να το διώξεις; Διώχνεται το σκοτάδι; Ανάβεις το φως και φεύγει το σκοτάδι. Ή ψυχή εχει έναν ανθώνα κι έναν άγκαθώνα. Μην καταγίνεσαι να ξεριζώνεις τ’ αγκάθια, μόνο να ποτίζεις τον ανθώνα” όλο το νερό να το κατευθύνεις εκεί και τ’ αγκάθια θα ξεραθούν”.

Ηχώ

Του Δημήτρη Καραβασίλη

Μια φορά κάποιος πατέρας πήγε το γιο του εκδρομή στο βουνό.
Ξαφνικά σκοντάφτει ο μικρός υνκαι πέφτει.
"Αχχχ!" φώναξε από το πόνο
Εκπληκτος άκουσε μια φωνή να έρχεται από το βόυνό
"Αχχχ!"
Γεμάτος περιέργεια ούρλιαξε
"Ποιος είσαι;"
Ομως η μοναδική απάντηση που πήρε ήταν
"Ποιος είσαι;"
Εξοργισμένος φώναξε δυνατά
"Είσαι ένας δειλός!"
Και η φωνή απάντησε
"Είσαι ένας δειλός!"
Γύρισε στον πατέρα του και τον ρώτησε
"Τι συμβαίνει εδώ μπαμπά;"
"Γιε μου" του απάντησε εκείνος "πρόσεξε". Ύστερα φώναξε
"Σε καμαρώνω!"
Η φωνή απάντησε
"Σε καμαρώνω!"
Ο πατέρας φώναξε ξανά
"Είσαι υπέροχος!"
και η φωνή ακούστηκε από το βουνό
"Είσαι υπέροχος!"
Το αγόρι θαύμαζε αλλά δεν καταλαβαινε τι συνέβαινε.
Ο πατέρας του το εξήγησε:
Οι άνθρωποι το αποκαλούν ΗΧΩ, αλλά στην πραγματικότητα είναι ΖΩΗ. Η ζωή σου επιστρέφει αυτά που της δίνεις. Η ζωή είναι ένας καθφρέφτης των πράξεων σου. Αν θέλεις πιο πολύ αγάπη, δώσε πιο πολύ αγάπη. Αν θέλεις πιο πολύ καλωσύνη, δώσε πιο πολύ καλωσύνη. Θέλεις κατανόηση και σεβασμό; Δώσε κατανόηση και σεβασμό. Θέλεις οι άνθρωποι να είναι υπομονετικοί και να σε σέβονται; Δώσε υπομονη και σεβασμό. Ο νόμος αυτός της φύσης εφαρμόζεται και στις ζωές μας"

Οπως η ΗΧΩ λοιπόν έτσι και η ΖΩΗ μας επιστρέφει αυτά που της δίνουμε. Η ζωή σου δεν είναι σύμπτωση αλλά ένας καθρέφτης του εαυτού σου.

Τις μπαταρίες...

Όχι αυτές του εμπορίου. Δεν αναφέρομαι στις μπαταρίες που αγοράζουμε, αλλά στις μπαταρίες που έχουμε μέσα μας. Τις μπαταρίες της ψυχής.

Η αλήθεια είναι ότι οι δικές μα εσωτερικές μπαταρίες έχουν μεγάλες, ασύλληπτες δυνατότητες. Για να ενεργοποιηθούν, όμως, χρειάζεται να φορτίζονται απ'τη Χάρη του Χριστού. Για να'χουμε ενέργεια ψυχική πρέπει να πλησιάζουμε τον Θεό που μας έπλασε. Χωρίς Εκείνον δεν κάνουμε τίποτα! Εντελώς τίποτα! Αν αυτό το καταλάβουμε ή έστω αν λίγο το αντιληφθούμε, θ'αλλάξει όλο η ύπαρξή μας...

Οι μπαταρίες της ψυχής μας έχουν έναν μεγάλο εχθρό: την ραθυμία... Γι'αυτό και στο Μεσονυκτικό λέει: "φώτισον ημών τους της διανοίας οφθαλμούς, και τον νουν ημών εκ του βαρέως ύπνου της ραθυμίας ανάστησον"...

Φίλε/η μου, ας μη σταματάμε ποτέ τον αγώνα μας. Ας φροντίζουμε πάντα να'χουμε τις μπαταρίες μας γεμάτες ενέργεια, απ'την πηγή την θεϊκή!

Είναι απλά τα πράγματα

(Στο παρακάτω κείμενο, ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει το πόσο απλός είναι ο δρόμος του Χριστού. 'Οχι εύκολος. Απλός!)

Ο Κύριος αποκαλείται οδός, επειδή βαδίζουμε προς αυτόν με βοηθούς το φωτισμό της γνώσης και τα αγαθά έργα μας. Αυτή είναι μια πορεία δύσκολη που βασίζεται στην πίστη. Όμως, είναι και ο μοναδικός δρόμος για να φτάσουμε στο Θεό. Ένας δρόμος ευθύς, χωρίς πολλά μονοπάτια που μπερδεύουν τους ανθρώπους.

Μέγας Βασίλειος

Χριστός Ανέστη - Αναστάσιμη Προσευχή

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.

Αυτή είναι η μαγκιά

Μη συμβιβάζεσαι φίλε. Αυτή είναι η μαγκιά. Να μένεις σταθερός στα πιστεύω σου ακόμα και αν όλα φαίνονται αδύνατα. Να μη χάνεις το κουράγιο σου όταν τα προβλήματα ορθώνονται σαν εμπόδια. Μαγκιά είναι να λες στο χείλος του γκρεμού και της απελπισίας: "Θεέ μου, ακόμα είμαι εδώ. Ακόμα ελπίζω σε σένα"...

Όταν νιώσεις την απογοήτευση να σε κυριεύει, όταν είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις και τίποτα άλλο δεν μπορεί να σου συμπαρασταθεί, μαγκιά είναι να Τον κοιτάξεις. Σ'αυτή (την τόσο αληθινή) στιγμή που πας να λυγίσεις, θυμήσου να Τον παρακαλέσεις. Να μην απογοητευτείς (γιατί τότε ο διάβολος θα σε διαλύσει), να μην δηλώσεις υποταγή. Ο χριστιανός έχει δύναμη. Ο χριστιανός είναι ανυπότακτος! Είναι ήρωας! Είναι αγωνιστής! Είναι μαχητής!

Και όλα αυτά, όχι από μια υπερφίαλη, εγωιστική σκέψη, αλλά από την τεράστια δύναμη που πηγάζει απ'το ευαγγέλιο, απ'το σταυρό του Χριστού. Από την υπόσχεση που ο ίδιος ο Θεός μάς έδωσε.

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΦΙΛΗ, ΦΙΛΕ! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ! ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΟΣΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ.

Γέροντας Παΐσιος

- Γέροντα, φοβάμαι μήπως δεν σωθώ. - Μη φοβάσαι∙ μαζί θα πάμε επάνω. Μόνο να πης στην Γερόντισσα να μας δώση δύο μεγάλα μπουκάλια για τον δρόμο -πρόσεξε να είναι πλαστικά για να μην σπάσουν στο ταξίδι!... Θα τα γεμίσουμε νερό και ,μέχρι να ανεβούμε στον Ουρανό, από την κούραση θα το πιούμε! Μόνον τρία δάκτυλα θα αφήσουμε και θα παρακαλέσουμε τον Χριστό να το ευλογήση, να το κάνη κρασί και μετά θα το πιούμε και θα μεθύσουμε πνευματικά κοντά στον Χριστό. - Γέροντα, ποιό είναι αυτό το νερό; - Είναι η αγάπη προς τον χριστό και τους αδελφούς . - Και η μέθη; - Είναι η μέθη από το Άγιο πνεύμα. Αυτοί που μεθούν από το Άγιο Πνεύμα , αγάλλονται συνέχεια από την στοργή του Θεού, του Πατέρα τους. Αν μεθύση ο άνθρωπος πνευματικά με το ουράνιο κρασί, η ζωή του εδώ στην γη γίνεται μαρτυρική, με την καλή όμως έννοια. Αχρηστεύεται για τον κόσμο, αδιαφορεί για καθετί γήινο και όλα τα «θεωρεί σκύβαλα». Βλέπεις, όσοι πίνουν πολύ και μεθούν, μετά δεν νοιάζονται για τίποτε. «Μπάρμπα- Θανάση, το καλύβι σου καίγεται», φώναζαν σε κάποιο γεροντάκι που το καλύβι του είχε πάρει φωτιά. «Άσ’ το να καή» έλεγε αυτός, γιατί είχε πιει και ήταν μεθυσμένος!... Η άλλη μέθη, η ουράνια, είναι καλή, αλλά πρέπει να είναι κανείς συνέχεια εκεί, στο ατέλειωτο βαρέλι, το ουράνιο. Εύχομαι να βρήτε την παραδεισένια θεία κάνουλα και να πίνετε και να μεθάτε συνέχεια από το παραδεισένιο κρασί. Αμήν! Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

Η προσευχή του π. Τύχων

«Δόξα εις τον Γολγοθά του Χρίστου».

Ω Θείε Γολγοθά, αγιασμένε με το αίμα του Χρίστου!
Σε παρακαλούμε, πες μας πόσες χιλιάδες αμαρτωλών με την Χάρη του Χρίστου,
την μετάνοια και τα δάκρυα καθάρισες και γέμισες τον νυμφώνα του Παραδείσου;
Ω! με τηναγάπη σου την άρρητη, Χριστέ Βασιλιά,
με την Χάρη Σου όλα τα ουράνια παλάτια γέμισες από μετανοούντας αμαρτωλούς.
Συ και εδώ κάτω όλους ελεείς και σώζεις.
Και ποιος μπορεί αντάξια να Σε ευχαρίστηση, έστω κι αν είχε Αγγελικό νουν;
Αμαρτωλοί, ελατέ γρήγορα. Ό Άγιος Γολγοθάς είναι ανοικτός και ο Χριστός εύσπλαχνος.
Προσπέσετε προς Αυτόν και φιλήσετε τα άγια Του πόδια.
Μόνον Αυτός σαν εύσπλαχνος μπορεί να γιατρέψη τις πληγές σας!
"Ω, θα είμαστε ευτυχείς, όταν ο πολυεύσπλαχνος Χριστός μας αξίωση με μεγάλη
ταπείνωση και φόβο Θεού και καυτά δάκρυα να πλύνωμε τα πανάχραντα
Του πόδια και με αγάπη να τα φιλήσουμε! Τότε ο Χριστός εύσπλαχνος θα
ευδοκήση να πλύνη τις αμαρτίες μας και θα μας άνοιξη τις πόρτες του
Παραδείσου, όπου με μεγάλη χαρά, μαζί με τους Αρχαγγέλους και Αγγέλους,
τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και με όλους τους Αγίους, αιώνια θα
δοξάζωμεν τον Σωτήρα του κόσμου, τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, τον Αμνό
του Θεού μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την Όμοούσιο και
αδιαίρετο Τριάδα.

Ιερομόναχος Τυχών - Άγιον Όρος

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ... Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!

Κάπου διάβασα πως ο χειρότερος θάνατος είναι όταν χάσεις την ελπίδα σου...
Η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη. Είναι γεμάτη δυσκολίες, εμπόδια, αδιέξοδα, θλίψεις, δοκιμασίες τρομερές. Είναι αντίστροφη πορεία. Πορεία φθοράς...
Εκεί, όμως, που όλα οδηγούν στο θάνατο, στο μηδέν, εκεί τότε έρχεται Εκείνος που είναι πανταχού παρών. Τότε, όταν θα νιώσεις πως όλα χάνονται, όταν νιώσεις τον πόνο και τα δάκρυα να πνίγουν την ψυχή σου, έρχεται ο Χριστός με το βλέμμα Του γεμάτο αγάπη. Και σου απλώνει το χέρι, όπως στον Πέτρο στην φουρτουνιασμένη θάλασσα... Και σε κοιτάζει γεμάτος στοργή και σε γεμίζει ειρήνη και σιγουριά. Είσαι παιδί Του. Και Αυτός πατέρας σου.
Άσε λοιπόν, την ελπίδα σου στον Χριστό. Προχώρα μπροστά και μη φοβάσαι! Όρθωσε το βλέμμα σου στο γεμάτο φως πρόσωπό Του και μη λυγίζεις! Αυτός θα σε σηκώνει, όταν πέφτεις. Αυτός θα σε παρηγορεί, όταν θλίβεσαι. Είναι ο παντοδύναμος Θεός. Ο Ων. Το Α και το Ω.
Τι έχεις,λοιπόν, να φοβηθείς;

εμείς και ...Εκείνος

Πώς να προσευχόμαστε στον Εσταυρωμένο Κύριο μας….Να , μόλις Τον πλησιάσαμε , Εκείνος μας καλωσόρισε με τα χέρια απλωμένα , ανοίγοντας θαρρείς την αγκαλιά Του , για να μας δεχθεί . ‘Εκλινε την κεφαλήν Του , για να μας ακούσει . Έκλεισε τα μάτια Του , για να μην βλέπει τις αμαρτίες μας . Κάρφωσε τα πόδια Του , για να μην απομακρυνθεί από την αναξιότητά μας . Άνοιξε με την λόγχη την θύρα της καρδιάς Του , για να ξεχύσει πλούσια το έλεος και την ευσπλαχνία Του επάνω μας. Να συλλογίζεσαι την απεριόριστη Αγάπη Του , που τον κάρφωσε στον Σταυρό . Και αν είσαι σαν τον τελώνη , ψέλισσέ Του τα λόγια της προσευχής σου με την δική του συντριβή . Αν είσαι σαν τη Χαναναία , κραύγασέ Του ενοχλητικά και επίμονα όπως εκείνη . Αν είσαι σαν την αμαρτωλή γυναίκα , πλύνε Του σιωπηλά τα πόδια με το μύρο των δακρύων σου .Αν είσαι σαν τον άσωτο , «ελθέ εις εαυτόν» και τρέξε χωρίς καθυστέρηση κοντά Του, για να σε ντύσει με «την στολή την πρώτη»… //Γέροντας Ζωσιμάς της Σιβηρίας

Είπε ο Γέροντας Παΐσιος...

Λένε μερικοί: «Πρέπει να είμαι χαρούμενος, γιατί είμαι Χριστιανός. Να είμαι ήρεμος, γιατί είμαι Χριστιανός».

Αυτοί δεν είναι Χριστιανοί.

Το καταλάβατε; Αυτό είναι αδιαφορία, είναι κοσμική χαρά.Όποιος έχει αυτά τα κοσμικά στοιχεία, δεν είναι πνευματικός άνθρωπος.Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος.Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι' αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά.

Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη. Αυτή είναι η χαρά, η πνευματική χαρά, πού δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά.

Δειλός ή αγωνιστής; Πρέπει να διαλέξεις!

Είναι αδύνατον να αποφύγεις τους πειρασμούς σ'αυτή τη ζωή!

Παιδί μου, ποτέ δε θα'σαιασφαλής σ'αυτή τη ζωή. Αλλά, όσο ζεις, σου είναι απαραίτητα τα πνευματικά όπλα. Γιατί; Επειδή γύρω σου υπάρχουν πολλοί εχθροί που θα σε πολεμούν απ'όλες τις πλευρές. Αν. λοιπόν, δεν σκεπαστείς απ'όλες τις πλευρές με την ασπίδα της υπομονής, σίγουρα θα πληγωθείς άμεσα!

Στερέωσε την ελπίδα σου με ειλικρίνεια στο Χριστό. Αγωνίσου διαρκώς με ανδρεία! Και με χέρια στιβαρά να απομακρύνεις τα εμπόδια που θα βρίσκεις στο δρόμο σου.Το μάννα δίδεται στον νικητή και μόνον. Ο κλήρος των δειλών είναι δυστυχία και μόνο.

Καθαρή Καρδία Άγιος Νεκτάριος Πενταπολεως

Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατὶ μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: "Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου». (Β´ Κορ. 6, 16)

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Όσο πιο συχνά μπορείς!

Αν μια ζωή Τον φωνάζεις με την ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με), είναι δυνατόν Εκείνος να μην σε ελεήσει; Εδώ ελεεί ανθρώπους που δεν Τον φωνάζουν!

Να Τον φωνάζεις όσο πιο πολύ μπορείς. Αν λες την ευχή, ανθίζει, ξυπνάει η χάρη που πήρες με την βάφτισή σου.

Λέγε την ευχή όσο πιο πολύ μπορείς!

Χαλάρωσε

Πόσο ωφέλιμο είναι να ηρεμείς... Όταν ηρεμήσουν τα νερά μιας λίμνης, τότε μπορείς να δεις τον βυθό. Όταν δεις τον βυθό γεμάτο άχρηστα πράγματα πεταγμενα, τρομάζεις. Λες "εγώ είμαι αυτός;" Όταν έχεις δουλειές, ταραχή και όλο τρέχεις, ξεχνιέσαι και μες στη θολούρα, δεν καταλαβαίνεις. ''Ξεχνιέσαι". Δεν ενώνεσαι. Δεν ενώνεις τα κομμάτια της ψυχής σου. Κάτσε, βρες τα και τακτοποίησέ τα.
Όταν ηρεμήσεις και γαληνέψεις, τότε βλέπεις τον εαυτό σου... Το έχεις ανάγκη... Χαλάρωσε...

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΕΤΟΥΣ...

Μέσα στην απεραντωσύνη του Θεού η ζωή μου προχωρά μοναχικά μέ σύντροφο την αγάπη του Θεού που εκφράζεται στην ειλικρινή πίστη μου σ'Αυτόν. Πράγματι ζώ για το αύριο χωρίς να κοιτώ το σήμερα. Δεν υπάρχω για το χθές αλλά διαβαίνω το σήμερα με την σκέψη της αιώνιότητας της ζωής μου. Δεν καταλαβαίνω την ύπαρξη μου χωρίς την ζωή του Θεού. Ολος ζώ το πόνο της αμαρτωλότητάς μου και κινούμαι σε κόσμους ξένους για τη γή. Αγαπώ την ησυχία και διψώ για την μόνωση. Περπατώ μέσα στον κόσμο χωρίς να τον κατανοώ. Γίνομαι ξένος γιά τους πολλούς και γνωστός για τον ουρανό. Αγαπώ το Θεό και δεν ξεχνώ την ψυχή μου. Η ζωή μου δεν κρύβεται απο το Θεό και τους αγγέλους Του αλλά ποθώ την αγάπη των αγίων και την στοργή των ορφανών. Γίνομαι ένα τίποτα για να ζήσω το πάν για το Θεό. Δεν ποθώ τίποτα απο τον κόσμο. Ζω μέσα στην αγάπη του Θεού. Ζώ για να βοηθώ χωρίς να βοηθώ τον εαυτό μου. Ζω απλά για να ζώ το Θεό απλά.

Η ψυχή μου αναζητά την τελειότητα της καρδιάς μου για να ζήσει την αιωνιότητα του ουρανίου κόσμου. Αγαπά το τέλειο και κάμπτεται στην αγάπη του Θεού. Προσεύχομαι για την αγάπη του Θεού. Ταπεινώνομαι για την αγάπη του Θεού. Θυσιάζομαι για την αγάπη του Θεού. Αγαπώ για την αγάπη του Θεού. Κοιτώ μέ την αγάπη του Θεού. Σιωπώ για τη αγάπη του Θεού.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Φωτογραφικές στιγμές της Ορθοδοξίας

Οι γαλοπούλες….(Ανέκδοτο)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ