Του Αρχιμ. Καλλίστρατος ΛυράκηΠώς μας ευεργετεί ο Θεός; Μας παραδίδει σε χρήση τα δημιουργήματά Του, τα οποία είναι απαραίτητα για τη συντήρησή μας και τα οποία εμείς χρησιμοποιούμε για να Τον υβρίζουμε. Ίσως μας φαίνεται βαρύ αυτό που γράφουμε, και όμως έτσι έχουν τα πράγματα και θα το αποδείξουμε.
Είναι δυνατόν να ζήσουμε χωρίς αέρα; Αι, αυτόν που μας δίδει ο Θεός για να παραχθεί η φωνή στον λάρυγγα – διότι είναι απαραίτητος – εμείς τον χρησιμοποιούμε για να προσφέρουμε αισχρές ύβρεις εναντίον άλλων. Κατακρίνουμε, συκοφαντούμε, τραγουδούμε αισχρά τραγούδια και εκστομίζουμε φρικτές βλασφημίες εναντίον του Θεού! Και όμως ο Θεός δεν αφαιρεί τον αέρα. Τι θα γινόταν, εάν τον αφαιρούσε; Θα μέναμε άφωνοι και νεκροί. Επίσης ευδόκησε να μας δώσει την άμπελο από την οποία προέρχεται ο οίνος, ο οποίος χρησιμοποιούμενος με μέτρο «ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου». Και όμως την ευεργεσία αυτή ο άνθρωπος την μεταβάλλει για το κακό του. Πότε; Όταν κάνει κατάχρηση. Διότι τότε πράττει και λέει ό,τι αισχρό. Άλλη ευεργεσία του Θεού είναι ο πλούτος, το χρήμα, που δίδει ο Θεός ευλογώντας τα έργα του ανθρώπου – την τέχνη του, την παραγωγή του. Την ευεργεσία αυτή ο άνθρωπος την χρησιμοποιεί για τη διαφθορά τη δική του και των συνανθρώπων του. Στην σημερινή κοινωνία το χρήμα διαφθείρει πολλές φορές ψυχικά και ηθικά τον άνθρωπο. Επομένως το χρησιμοποιούμε σε βλασφημία του Θεού. Διότι τα σπαταλούμε σε έργα αμαρτωλά. Παρουσιάζουμε έτσι του θέαμα φιδιού του Αισώπου, το οποίο ο γεωργός βρήκε σε καιρό χειμώνα παγωμένο και το θέρμανε. Και το φίδι βρήκε την ευκαιρία και τον δάγκωσε. Θερμαινόμαστε και εμείς και ζωογονούμαστε με τα πνευματικά και υλικά αγαθά που μας παρέχει η αγάπη του Θεού καθημερινά, για να στρέψουμε έπειτα γλώσσα ασεβή. Και Εκείνος εξακολουθεί να μας αγαπά. Όχι μόνο, λοιπόν, μακροθυμεί και ανέχεται, αλλά και ευεργετεί. Γιατί; Διότι είναι Θεός αγάπης.
Θα πρέπει να εξετάσουμε τον εαυτό μας, μήπως και εμείς βρισκόμαστε μεταξύ των αχαρίστων. Αν συμβαίνει αυτό και το συναισθανόμαστε, είναι ευχάριστο δείγμα. Διότι ο έλεγχος εκείνος θα γίνει αφορμή να μη τολμήσουμε στο εξής με τα μέσα που μας δίδει ο Θεός για τη συντήρησή μας να Τον προκαλούμε και να φερόμαστε με ασέβεια απέναντί Του.
