Η συκοφαντία και οι διώξεις είναι μέρος της ζωής των αγίων, γιατί πρώτος απ’ όλους τις γεύθηκε ο ίδιος ο Κύριός μας. Τις πρώτες ημέρες της επί γης παρουσίας Του φυγαδεύθηκε στην Αίγυπτο· όταν άρχισε το κήρυγμα στη συναγωγή της Ναζαρέτ, τον κυνήγησαν· όταν συναναστρεφόταν με πόρνες και τελώνες, Τον λοιδορούσαν ως αμαρτωλό· όταν θεράπευε δαιμονισμένους, Τον κατηγορούσαν ότι στο όνομα του Βεελζεβούλ εκβάλλει δαιμόνια· όταν θεράπευε ασθενείς την ημέρα του Σαββάτου, Τον κατηγορούσαν ότι παρεβίαζε το νόμο του Θεού· όταν μιλούσε για τη σχέση Του με τον Επουράνιο Πατέρα, Τον συκοφαντούσαν ων βλάσφημο· όταν Τον έβλεπαν επάνω στο Σταυρό, Τον κορόϊδευαν, ότι άλλους έσωσε και τον εαυτό Του δεν μπόρεσε να σώσει. Και από την εις ουρανούς ανάληψή Του έως την σημερινή εποχή της γενικής αποστασίας Τον κατηγόρησαν και Τον κατηγορούν με τα ανόητα δαιμονικά τους σενάρια οι βλάσφημοι επικριτές Του. Η εποχή μας είναι εποχή Αποκαλύψεως, είναι εποχή αντιχριστιανικού μένους και λύσσας κατά της αληθείας, κατά της σαρκωμένης αληθείας, κατά του Ιησού Χριστού δηλαδή. Ήδη βλέπουμε και θα βλέπουμε στα δύσκολα χρόνια που έρχονται απροκάλυπτες και αισχρές συκοφαντίες κατά του Παναγίου προσώπου του Κυρίου μας, που θα τον χαρακτηρίζουν –θου, Κύριε- πόρνο, ομοφυλόφιλο, τσαρλατάνο, απατεώνα, αγύρτη, ψεύτη και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να κατασκευάσει το απάνθρωπο και αντίθεο σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων, με σκοπό να κλονίσει την πίστη των χριστιανών και να τους οδηγήσει στην απιστία και την αιώνια κόλαση.
Οι επικρίσεις, οι μώμοι, οι μομφές, οι κατηγορίες, οι λοιδορισμοί, οι συκοφαντίες κατά του Χριστού και των αγίων Του, έβρισκαν και βρίσκουν πάντοτε γόνιμο έδαφος εντός της αθεΐας, της ασεβείας, της αιρέσεως. Αλλά το πλέον τραγικό, το πλέον λυπηρό και αποκαρδιωτικό είναι, όταν σπέρνονται μέσα στο ίδιο το χωράφι του Χριστού από τους ίδιους τους εργάτες· όταν το ίδιο το πλήρωμα της Εκκλησίας όχι μόνον αφήνει να φυτρώσουν τα ζιζάνια της συκοφαντίας, αλλά και τα περιποιείται, τα ποτίζει, αντί να τα ξεριζώσει.
Η εποχή μας αγαπά την συκοφαντία, αγαπά να διαστρεβλώνει τα πράγματα, γιατί είναι εποχή διαστρεβλωμένη από το πονηρό πνεύμα της διαβολής, αρέσκεται να διαβάλλει, να παρουσιάζει την αλήθεια ως ψέμα και το ψέμα ως αλήθεια. Γι’ αυτό και χρειάζεται από μέρους μας το θάρρος των αγίων, η υπομονή και η εμπιστοσύνη εκείνων προς τον Χριστό. Είναι εποχή αντιχρίστων διαβαλμάτων, τα οποία ως βέλη στοχεύουν στο σώμα της Εκκλησίας και στους συνεκτικούς δεσμούς αυτού του σώματος που είναι οι ποιμένες. Η εποχή μας σκέφτεται πονηρά: «Αν πλήξουμε τους ποιμένες, τους ιερείς, τότε το σώμα του Χριστού θα καμφθεί, θα μικρύνει, θα υποταχθεί στα σχέδιά μας, θα οδηγηθεί στην φθορά, στην αχρηστία και στην α-Χριστία».
Είναι γεγονός ότι το φορτίο των κληρικών της ορθοδόξου Εκκλησίας είναι μεγάλο. Κι αυτό γιατί οι ιερείς κουβαλούμε όπως και ο Χριστός το μεγάλο βάρος των αμαρτιών του λαού του Θεού. Είμαστε οι αχθοφόροι των αμαρτιών σας, είμαστε οι τάφοι μέσα στους οποίους ρίχνετε οι πιστοί όλη την βρωμιά και την ακαθαρσία των αμαρτημάτων σας, αλλά χαιρόμαστε να υπηρετούμε την σωτηρία σας. Εσείς μας θέλετε πεντακάθαρους. Το ίδιο κι εμείς εσάς. Πολλοί από εσάς όμως είναι έτοιμοι να γκρεμίσουν αυτούς τους ωραίους τάφους, είναι έτοιμοι να ρίξουν επάνω μας λίθους αναθέματος, όταν βρούν την ευκαιρία, όχι για κανένα άλλο λόγο, παρά μονάχα επειδή νομίζουν πως εκείνοι είναι ηθικά ακέραιοι και έχουν όλο το δικαίωμα να λιθοβολούν τους άλλους. Εμείς οι ιερείς είμαστε ιατροί των ψυχών και των σωμάτων σας, όχι χάρη στη δική μας ιατρική γνώση, αλλά χάρη στην ιατρική επιστήμη της ιερωσύνης, την οποία λαμβάνουμε από τον μόνο ψυχών και σωμάτων Ιατρό, τον Αρχιερέα Χριστό. Προσφέρουμε λοιπόν αυτήν την ιατρική και θεραπευτική βοήθεια σε όλους ανεξαιρέτως, χωρίς ποτέ να σας κατηγορήσουμε, χωρίς ποτέ να σας μαλώσουμε ότι κακώς αρρωστήσατε πνευματικά, πάντοτε με σεβασμό στο ιατρικό σας απόρρητο, αλλά πολλοί από εσάς, αυτοί που αισθάνονται υγιείς και καθαροί ενώπιον του Θεού, άμωμοι και αναμάρτητοι, έχουν έτοιμα τα νυστέρια της συκοφαντίας, για να μας πλήξουν με κακία, όταν νομίσουν ότι εμείς πνευματικά ασθενούμε. Εμείς για τον λαό την επιείκεια, και ο λαός για εμάς την αυστηρότητα. Εμείς για τον λαό την οικονομία, και ο λαός για εμάς την ακρίβεια. Εμείς για το λαό την συγχώρηση μέσα από το πετραχήλι, και ο λαός για εμάς την ανηλεή πέτρα. Εμείς για τον λαό την θεραπεία, και ο λαός για εμάς την τιμωρία. Εμείς για τον λαό την ευχή, και ο λαός για εμάς την κατάρα. Εμείς για τον λαό την ευεργεσία, και ο λαός για εμάς την συκοφαντία.
