Γιορτάζουμε σήμερα 18 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Πλάτωνος και Ρωμανού, ας πούμε λίγα λόγια:Ο Άγιος Πλάτων
Ο Άγιος Πλάτωνας έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ.. Καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικράς Ασίας και ήταν αδελφός του Μάρτυρος Αντιόχου. Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό, όπου και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι είχε μεγάλη περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες.
Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και Μοναδικό Θεό. Αφού ο Αγριππίνος είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Ο Άγιος, όμως, παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους. Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι'αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του το 306 μ.Χ.
Ο Άγιος Ρωμανός
Ο Άγιος Ρωμανός έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Ο έπαρχος Αντιοχείας Ασκληπιάδης φώναζε και βλασφημούσε κατά του Ιησού Χριστού, η πιστή όμως καρδιά του Ρωμανού πήρε φωτιά από Ιερή αγανάκτηση εναντίον του. Κάποια μέρα, παρακολούθησε τη στιγμή που ο έπαρχος θα έμπαινε στο ναό των ειδώλων και του είπε κατά πρόσωπο: «τα είδωλα δεν είναι θεοί». Οργισμένος ο ειδωλολάτρης έπαρχος, διέταξε και έκοψαν τη γλώσσα του Ρωμανού. Αλλά ο Θεός με Θαύμα, διατήρησε τη λαλιά στο Ρωμανό και χωρίς τη γλώσσα του. Έτσι όταν τον έκλεισαν στη φυλακή κήρυττε τον Χριστό στους φύλακες. Οι ειδωλολάτρες, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν σ'αυτά τα Θαύματα, έπνιξαν τον Ρωμανό το 304 μ.Χ..
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Ανάλυση ονομάτων:
ΠΛΑΤΩΝ: ο πλατής.
ΡΩΜΑΝΟΣ: ο ρωμαλέος, ο γενναίος.
Απολυτίκιο:
Ἦχος α'. Χορὸς Ἀγγελικός.
Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανὸς τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἠμῶν δυσωπούσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.
