Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

ΜΑΡΤΥΡΙΑ: «ΕΓΙΝΕ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ»

Σύμφωνα με μαρτυρίες πάρα πολλών προσκυνητών η Παναγία η Παραμυθία ενεργεί κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο Θαύματα στις ψυχές των πιστών. Παρηγορεί τους θλιβομένους, παραμυθεί τους ολιγοψύχους, παρακινεί σε μετάνοια, «πληροφορεί» τους ευχομένους.

«Μέχρι σήμερα είμαι καλά»

«Έγινε θαύμα στο πόδι μου στις 22 Ιουνίου το 1992. Σας γράφω σχετικά με αυτό. Το πόδι μου με πονούσε πολύ στο γόνατο και δεν μπορούσα να κατέβω σκαλιά ή να ανέβω. Γι’ αυτό πήγα στον γιατρό, ο οποίος και μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εγχείρηση διαφορετικά θα κουτσαίνω. Ήταν 15 Ιουνίου το 1992. Του είπα ότι τώρα δεν μπορώ, γιατί φεύγω για το Άγιον Όρος. Αυτός επέμενε και μου είπε ότι αν πάς με αυτό το πόδι στο Άγιον Όρος, στο τέλος θα σε φέρουν με το φορείο.
Εγώ του είπα ότι θα πάω και δεν με νοιάζει. Έτσι και έγινε.

Ήρθα στο Άγιον Όρος μαζί με άλλους φίλους… Όταν ήρθαμε στο Βατοπαίδι στην Εκκλησία προσευχόμουν στην Παναγία. Σε όλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας έλεγα: «Παναγία μου, θεράπευσέ με». Στις 6 περίπου η ώρα, το πρωΐ, μου φάνηκε στο εικόνισμα της Παναγίας ότι ξεχώρησε η Παναγία και ένοιωσα μεγάλη χαρά, αγαλλίαση και δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία και βγήκαμε έξω από το Ναό, ο π. Εφραίμ ήταν στο Εκκλησάκι της Παναγίας της Παραμυθίας. Δεν είχε τελειώσει ακόμη. Είπα στην παρέα μου να ανέβουμε εκεί και μετά να πάμε στην τράπεζα. Συμφώνησαν. Ήρθε ο ξάδελφός μου για να με βοηθήσει να ανέβω τη σκάλα προς το Εκκλησάκι της Παραμυθίας. Στο πρώτο σκαλί δεν ένοιωσα πόνο στο πόδι μου, τότε δοκίμασα το δεύτερο, τίποτα... στο τρίτο σκαλί το πίεσα για να δώ, και πάλι δεν ένοιωσα πόνο, οπότε έσπρωξα τον ξάδελφό μου και άρχισα να τρέχω πάνω προς το Παρεκκλήσιο της Παραμυθίας και κλαίγοντας φώναζα ότι έγινε Θαύμα.

Όταν γυρίσαμε στην Κύπρο πήγα στον γιατρό μου και του είπα να με εξετάσει. Όταν με εξέτασε μου είπε ότι το πόδι μου είναι καλύτερο από το άλλο. Τότε εγώ τον ρώτησα αν πιστεύει στα Θαύματα και μου είπε «ναί, πιστεύω». Εγώ του είπα το περιστατικό και μου είπε: «Δοξάζω το όνομά Της, Ανδρέα μου, είσαι μια χαρά». Και μέχρι σήμερα είμαι καλά…»

Με σεβασμό
Ανδρέας Ευαγγελίδης