Είπε ο αββάς Ευάγριος:“Είναι μεγάλη υπόθεση να προσεύχεται ο άνθρωπος χωρίς να
περισπάται και μεγαλύτερη είναι να ψάλλει χωρίς να περισπάται”.
* * * *
Είπε πάλι:“Όταν εμφανισθεί στην καρδιά σου λογισμός πού σε καταπολεμεί,μη ζητάς στην προσευχή σου άλλα αντ΄ άλλων, αλλά ακόνιζε
εναντίον του εχθρού το ξίφος των δακρύων”.
* * * *
Ρώτησαν κάποιοι τον αββά Μακάριο:“Πώς πρέπει να προσευχόμαστε;”
Και ο Γέροντας τους είπε:
“Δεν χρειάζεται να φλυαρούμε, αλλά να υψώνουμε τα χέρια και να
λέμε:
"Κύριε, όπως θέλεις και όπως γνωρίζεις, ελέησέ με".
Και αν προμηνύεται πόλεμος:
"Κύριε, βοήθει με", και γνωρίζει ο ίδιος τι μας συμφέρει και θα μας
ελεήσει”.
* * * *
Είπε ο αββάς Μωυσής:“Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο
κόπος σου”.
Και τον ρώτησε άλλος αδελφός:
“Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;”
“Σημαίνει -είπε ο Γέροντας- αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να
μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πια.
Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο
Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του”.
