Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα

69045_1310184853523_1797672678_636308_6067255_n.jpg

Για να αναπαυθή η Χάρις του Θεού στον άνθρωπο, πρέπει να υπάρχη μέσα του αυτό το άδολο, το καθαρό. Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα.

Όταν προηγηθή η απλότητα και η καθαρότητα, με την θερμή πίστη και την ευλάβεια, φθάνει μετά ο άνθρωπος να έχη θεία γεγονότα και να γνωρίζη τα μυστήρια του Θεού, χωρίς να έχει γνώσεις.

Γιατί τότε φιλοξενείται μέσα του η Αγία Τριάδα και με τον θείο φωτισμό που έχει βρίσκει εύκολα τα κλειδιά των θείων νοημάτων και ερμηνεύει το πνεύμα του Θεού πολύ απλά και φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.

Όταν καθαρίσουμε την πονηρή μας καρδιά, «εκ της οποίας εξέρχονται όλα τα κακά», θα γίνουμε καθαρά και ταπεινά δοχεία της θείας Χάριτος και Θα αναπαύεται πλέον μέσα μας η Αγία Τριάδα.

Θα εύχωμαι κι εγώ για σας, καθώς κι εσείς να εύχεσθε για μένα ,να βοηθήσουν ο Χριστός και η Παναγία να καθαρισθούν οι καρδιές μας, για να δούμε τον Θεό. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Αμήν.


γέροντας Παϊσιος

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ

15 Γιορτάζουμε σήμερα 25 Ιουνίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Φεβρωνίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα.

Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:

Ἦχος γ'. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ, ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων, χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Η μεγαλύτερη αρρώστια: οι αριστεροί λογισμοί (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)


Γέροντα, αγωνιώ, όταν έχω να τακτοποιήσω ένα πρόβλημα, και δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Σ’ εσένα το βασικό πρόβλημα είναι οι πολλοί λογισμοί. Αν δεν είχες αυτούς τους πολλούς λογισμούς, θα μπορούσες να αποδώσεις πολύ περισσότερα και στην διακονία σου και στα πνευματικά σου. Άκου έναν τρόπο, για να αποφεύγεις τους πολλούς λογισμούς:

Όταν σου έρχεται στον νου κάτι που πρόκειται π.χ. να κάνης αύριο, να λες στον λογισμό σου:

Αυτή η δουλειά δεν είναι για σήμερα θα την σκεφθώ αύριο. Επίσης, όταν είναι να αποφασίσεις για κάτι, μην ταλαιπωρείσαι με την σκέψη να βρεις το καλύτερο και αναβάλλεις συνέχεια. Διάλεξε κάτι και προχώρα. Άφησε έπειτα τον Θεό να φροντίσει για τα παραπέρα. Προσπάθησε να αποφεύγης την σχολαστικότητα, για να μη ζαλίζεις το μυαλό σου.

Να κάνης ότι μπορείς-με φιλότιμο και να κινείσαι απλά και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό. Τον υποχρεώνουμε, κατά κάποιον τρόπο, τον Θεό να βοηθήσει, όταν αναθέτουμε το μέλλον και τις ελπίδες μας σ’ Αυτόν. Με τους πολλούς λογισμούς κι ένας υγιής άνθρωπος αχρηστεύεται. Ένας που πάσχει και υποφέρει, είναι δικαιολογημένος, αν στενοχωριέται. Ένας όμως που έχει την υγεία του και ζαλίζεται και υποφέρει από αριστερούς λογισμούς, αυτός είναι για δέσιμο! Να είναι μια χαρά και να βασανίζεται με τους λογισμούς του!

Στην εποχή μας η μεγαλύτερη αρρώστια είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι όλα μπορεί να τα έχουν εκτός από καλούς λογισμούς.
Ταλαιπωρούνται, γιατί δεν αντιμετωπίζουν τα πράγματα πνευματικά. Π.χ. ξεκινάει κανείς να πάει κάπου, παθαίνει μια μικρή βλάβη η μηχανή του αυτοκινήτου του, και καθυστερεί λίγο να φθάσει στον προορισμό του. Αν έχει καλό λογισμό, θα πη:

Φαίνεται, ο Καλός Θεός έφερε αυτό το εμπόδιο, γιατί ίσως θα πάθαινα κάποιο ατύχημα, αν δεν είχα αυτήν την καθυστέρηση. Πως να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου, γι’ αυτό; και δοξάζει τον Θεό. Ενώ, αν δεν έχει καλό λογισμό, δεν θα αντιμετώπιση πνευματικά την κατάσταση, θα τα βάλει με τον Θεό και θα βρίζει: Να, θα πήγαινα νωρίτερα, άργησα, τι αναποδιά! Και Αυτός ο Θεός…

Ο άνθρωπος, όταν δέχεται ότι του συμβαίνει με δεξιό λογισμό, βοηθιέται. Ενώ, όταν δουλεύει αριστερά, βασανίζεται, λειώνει, παλαβώνει. Μια φορά, πριν από χρόνια, μπήκαμε σε ένα φορτηγό που είχε για καθίσματα κάτι σανίδες, για να έρθουμε από την Ουρανούπολη στην Θεσσαλονίκη. Μέσα ήταν άνω-κάτω βαλίτσες, πορτοκάλια, ψάρια, βρώμικα καφάσια από ψάρια που τα επέστρεφαν, παιδιά από την Αθωνιάδα, άλλα καθιστά, άλλα όρθια, καλόγεροι, λαϊκοί… Ένας λαϊκός ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Ήταν και χονδρός και, επειδή κάπως στριμώχθηκε, έβαλε τις φωνές: Τι κατάσταση είναι αυτή!.

Πιο εκεί ήταν ένας μοναχός που, ο φουκαράς, ήταν κουκουλωμένος μέχρι επάνω από τα καφάσια και μόνον το κεφάλι του είχε έξω. Εν τω μεταξύ, όπως κουνιόταν το φορτηγό – ο δρόμος ήταν ένας καρόδρομος χαλασμένος -, έπεφταν τα στοιβαγμένα καφάσια και ο καημένος προσπαθούσε να τα πετάει αριστερά-δεξιά με τα χέρια του, για να μην τον χτυπήσουν στο κεφάλι. Και ο άλλος φώναζε, επειδή καθόταν λίγο στριμωχτά. Δεν βλέπεις, του λέω, εκείνος πως είναι, κι εσύ φωνάζεις;.

Ρωτάω και τον μοναχό: Πως τα περνάς, πάτερ;. Κι εκείνος χαμογελώντας μου λέει: Από την κόλαση, Γέροντα, καλύτερα είναι εδώ! Ο ένας βασανιζόταν, αν και καθόταν, και ο άλλος χαιρόταν, παρόλο που τα καφάσια κόντευαν να τον κουκουλώσουν. Και είχαμε δυο ώρες δρόμο δεν ήταν και κοντά. Ο νους του λαϊκού γύριζε στην άνεση που θα είχε, αν ταξίδευε με λεωφορείο, και πήγαινε να σκάση, ενώ ο μοναχός σκεφτόταν την στενοχώρια που θα είχε, αν βρισκόταν στην κόλαση, και ένιωθε χαρά. Σκέφθηκε: Σε δυο ώρες θα φθάσουμε και θα κατεβούμε, ενώ οι καημένοι στην κόλαση ταλαιπωρούνται αιώνια. Ύστερα εκεί δεν έχει καφάσια, κόσμο κ.λπ., άλλα είναι κόλαση. Δόξα Σοι ο Θεός, εδώ είμαι καλύτερα.

- Που οφείλεται, Γέροντα, η διαφορά εμπιστοσύνης λ.χ. δύο υποτακτικών προς τον Γέροντα τους;
- Στον λογισμό. Μπορεί κανείς να έχει χαλασμένο λογισμό για οτιδήποτε και για οποιονδήποτε. Αν ο άνθρωπος δεν έχει καλό λογισμό και δεν βγάζει τον εαυτό του από τις ενέργειες του – αν ενεργή δηλαδή με ιδιοτέλεια -, δεν βοηθιέται ούτε και από έναν Άγιο. Όχι άγιο Γέροντα η άγια Γερόντισσα να έχει, όχι τον Άγιο Αντώνιο να είχε Γέροντα, αλλά και όλους τους Άγιους, δεν μπορεί να βοηθηθεί. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βοηθήσει έναν τέτοιον άνθρωπο, αν και το θέλει πολύ. Όταν κανείς αγαπά τον εαυτό του, έχει δηλαδή φιλαυτία, όλα τα ερμηνεύει όπως τα αγαπάει ο εαυτός του. Και βλέπεις, άλλοι τα ερμηνεύουν αμαρτωλά, άλλοι όπως τους αναπαύει, και σιγά-σιγά γίνονται φυσιολογικές αυτές οι παράλογες ερμηνείες τους. Όπως και αν φερθείς, σκανδαλίζονται.

Είναι μερικοί που, αν τους προσέξεις λίγο, αν τους πεις έναν καλό λόγο, πετούν. Αν δεν τους προσέξεις, λυπούνται πολύ, πιάνουν τα άκρα, που είναι του πειρασμού. Βλέπουν λ.χ. μία κίνηση και λένε: α! έτσι θα έγινε, και ύστερα καταλήγουν να είναι σίγουροι ότι έτσι έγινε. Η βλέπουν τον άλλον σοβαρό και νομίζουν ότι κάτι έχει μαζί τους, ενώ ο άλλος μπορεί να είναι σοβαρός, γιατί τον απασχολεί κάτι. Προ ημερών ήρθε και σ’ εμένα κάποιος και μου είπε: Γιατί παλιά μου μιλούσε ο τάδε και τώρα δεν μου μιλάει; Του είχα κάνει μια παρατήρηση, μήπως γι’ αυτό;

Κοίταξε, του λέω, μπορεί να σε είδε και να μη σε πρόσεξε η είχε κανέναν άρρωστο και είχε στον νου του να ψάξει για γιατρό η να βρει συνάλλαγμα, για να πάει στο εξωτερικό κ.λπ.. Και πράγματι ο άλλος είχε άρρωστο άνθρωπο, είχε ένα σωρό φροντίδες, και αυτός είχε την απαίτηση να σταθεί να του μιλήσει και έβαζε ένα σωρό λογισμούς.

Οποιος θάβει τά δικά του χαρίσματα, ζηλεύει τα χαρίσματα των άλλων


Οποιος θάβει τά δικά τον χαρίσματα, ζηλεύει τα χαρίσματα των άλλων

- Γέροντα, πως θά βοηθηθή κάποιος που ζηλεύει νά ξεπεράση τήν ζήλεια;

- "Αν γνωρίση τά χαρίσματα μέ τά όποια τον έχει προικίσει ό Θεός καί τά αξιοποίηση, τότε δέν θά ζηλεύ
η και ή ζωή του θά είναι Παράδεισος. Πολλοί δέν βλέπουν τά δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τά χαρίσματα των άλλων καί τούς πιάνει ή ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται καί κάνουν τήν ζωήτους μαύρη. «Γιατί αυτός νά έχη αυτά τά χαρίσματα κι εγώ νά μην τά έ χω;», λένε. Μά εσύ έχεις άλλα χαρίσματα,εκείνος άλλα. Θυμάστε τον Κάιν και τον Ά,βελ; Δέν έψαξε ό Κάιν νά βρή τά δικάτου χαρίσματα, άλλά κοιτούσε τά χα ρίσματα τού Άβελ· οπότε καλλιέργησε τονφθόνο προς τον αδελφό του, μετά τά έβαλε καί μέ τον Θεό καί τε λικά άπό τονφθόνο έφθασε στόν φόνο. Καί μπορεί
αυτός νά ειχε περισσότερακαί μεγαλύτερα χαρίσματα από τον Άβελ.

- Γέροντα, πώς μπορεί κανείς, oταν βλέπη τά χ
αρίσματα των άλλων, νά μή ζηλεύη,αλλά νά χαίρεται;

- "Αν άξιοποιή τά δικά του χαρίσματα καί δέν τά θάβη,τότε θά χαίρεται μέ τά χαρίσματα τών άλλων. Χρόνια τώρα βλέπω εδώ μιά αδελφή τίφωνή έχει, τί ευλάβεια, καί δμως δέν πάει νά ψάλη. Καί επειδή τό δικό της χά ρισματό θάβει καί δέν ψάλλει, μαραζώνει, oταν άκούη τήν άλληπού δέν έχει καί τόσο καλή φωνή νά ψάλλη. Δέν σκέφτεται δτι σ' αυτήν έδωσε όΘεός καλύτερη φωνή, άλλά δέν τήν καλλιεργεί.
Γι' αυτό, λέω, ό καθέναςνά ψάξη νά δη μήπως τό χάρισμα πού βλέπει στόν άλλον καί τό ζηλεύει τό έχει καίαυτός, άλλά δέν τό καλλιεργεί, ή μήπως ό Θεός τοϋ έδωσε άλλο χάρισμα. Γιατί όΘεός δέν αδικεί κανέναν στόν καθέναν έχει δώσει ένα διαφορετικό χάρισμα πού θάτον βοηθήση στήν πνευματική του πρόοδο.
Όπως ό ένας άνθρωπος δέν μοιάζει μέ τον άλλο, έτσι καί τό χάρισμα τοϋ ενός δέν μοιάζει μέ τοϋ άλλου.Προσέξατε καμμιά φορά τά άγριομπίζελα πού έχετε έκεϊ κάτω στόν φράχτη; Όλα είναι από μία ρίζα, άλλά έχουν διαφορετικά χρώματα καί τό ένα είναι πιο όμορ φο άπό τό άλλο. Καί oμως τό ένα δέν ζηλεύει τό άλλο... Τό καθένα χαίρεται μέ τό χρώμα πού έχει. Βλέπετε καί τά πουλιά; Τό καθένα έχει τήν χάρητου, τό δικό του κελάηδημα.
Άς βρή λοιπόν ό καθένας τά χαρίσματα πού τοΰ έδωσε ό Θεός, άς δοξάζη τον Καλό Θεό, όχι εγωιστι κά, φαρισαϊκά, άλλά ταπεινά, αναγνωρίζοντας δτι δέν έχει άνταποκριθή στις δωρεές τοΰ Θεού, καί άς τά αξιο ποίηση στο εξής.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

«Πὲς στὸν κόσμο γιὰ ἐλευθερία χωρὶς ἀγῶνες καί μετάνοια καὶ ὅλοι θὰ σὲ ἀγαπήσουν»

Στὸν κόσμο ἂν πεῖς δυσάρεστα πράγματα ἢ ἂν τὸν ἐλέγξεις δὲν ἀρέσει. Σὲ κατατάσσει στοὺς κακούς. Δὲς στὴν παλιὰ διαθήκη πόσους προφῆτες σκοτώσανε οἱ ἰσραηλίτες. Ἀκόμη καὶ τὸν Θεὸ τοὺς σκοτώσανε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἐπειδὴ αὐτὰ ποὺ τοὺς ἔλεγε δὲν χαιδεύανε τὰ αὐτιά τους. Πὲς στὸν κόσμο γιὰ ἐλευθερία χωρὶς ἀγῶνες, γιὰ αὐτὲς τὶς προφητεῖες περὶ ξανθοῦ γένους καὶ κόκκινης μηλιᾶς χωρὶς νὰ βάλεις μέσα τὴν λέξη μετάνοια καὶ ὅλοι θὰ σὲ ἀγαπήσουν. Μόλις βάλεις αὐτὴ τὴ λέξη ὅλοι θὰ ἀποστρέψουν τὸ πρόσωπό τους. Δὲν ἔχουμε συνηθίσει τὸν ἔλεγχο γιατί δὲν ἔχουμε ταπείνωση. Λέει στὴν παλιὰ διαθήκη "μὴ ἔλεγχε κακοὺς ἴνα μὴ μισησωσει σέ, ἔλεγχε σοφὸ καὶ ἀγαπήσει σέ".
Γιὰ τὸν κάθε ἕναν μας τὸ τέλος τοῦ κόσμου τούτου ἔρχεται μὲ τὴν κοίμησή του. Ἐκεῖ μόνοι μας ἀπέναντι στὸν Θεὸ θὰ δώσουμε λόγο γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας, γιὰ τὶς καλές μας πράξεις. Ὑπάρχει μία ζυγαριά, καὶ ἀπὸ τὴν μία μπαίνουν οἱ ἁμαρτίες καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅλα τὰ καλὰ ποὺ ἔχουμε κάνει, οἱ ἀγῶνες ποὺ ἔχουμε δώσει γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἡ πίστη μας. Ἀλλὰ ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσουμε δὲν εἶναι πότε δυνατὸν νὰ καταφέρουμε νὰ γείρουμε τὴν ζυγαριὰ πρὸς τὸ μέρος ποὺ θέλουμε μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις. Πρέπει νὰ κρατᾶμε στὸ χέρι μας ἀκόμη μία....

ἀρετή. Τὴν ταπείνωση. Αὐτὴ θὰ τὴν δώσουμε στὸν Θεό μας καὶ θὰ τὸν παρακαλέσουμε νὰ τὴν βαρύνει τόσο ὥστε νὰ γείρει ἡ ζυγαριὰ πρὸς τὴν σωτηρία.
Μετάνοια ἀδελφέ μου, μετάνοια... Μόνο ἔτσι θὰ κερδίσουμε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μόνο ἔτσι θὰ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς τὴν πατρίδα μας καὶ θὰ μᾶς ἐλεήσει.

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΟΙΝΟΗΣ

Με λαμπρότητα γιορτάστηκαν και φέτος στην Οινόη την Γ΄ Κυριακή Ματθαίου οι Άγιοι Νεομάρτυρες, με την υποδοχή τον Ιερών λειψάνων και τον αρχιερατικό εσπερινό και την ακολουθία του αγιασμού, και την Κυριακή με την πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Καστοριάς κ. κ. Σεραφείμ.


Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Το Γενέθλιο του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.



Σκεύος εκλογής
«Η γέννησή σου, προμηνύει Πρόδρομε Ανατολήν την νοητήν»
Την μεγαλύτερη προφητική μορφή, εκείνη του Ιωάννη του Προδρόμου, θυμάται σήμερα η Εκκλησία μας. Συγκεκριμένα, προβάλλει τη σημερινή ως τη γενέθλια ημέρα εκείνου για τον οποίο ο ίδιος ο Κύριος είχε πει ότι «... ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών» μεγαλύτερος του. Ο άγιος Ιωάννης βρίσκεται στις κορυφογραμμές της αγιότητας και του προσφέρει ανάλογη τιμή η εκκλησία του Χριστού, του οποίου υπήρξε Πρόδρομος και Βαπτιστής. Δεν είναι τυχαία που η μεγάλη αυτή μορφή εικονίζεται στα εικονοστάσια των ναών αριστερά του Κυρίου, ενώ η Εκκλησία τον τιμά και με την ειδική μερίδα που βγαίνει κάθε φορά στην Αγία Πρόθεση, στο όνομά του.

Προδρομική μορφή
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει λεπτομερώς όλα τα ιστορικά γεγονότα που έχουν σχέση με τη σύλληψη και τη γέννηση του Βαπτιστή, γιατί ακριβώς αυτά εντάσσονται αρμονικά στο σχέδιο της θείας οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η γέννηση του Προδρόμου και μάλιστα από γονείς υπερήλικες και στείρα μητέρα, όπως είχε συμβεί και με τον Ισαάκ, τον Σαμψών, τον Σαμουήλ και άλλα ιερά πρόσωπα, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο, την πρώτη προδρομική ενέργεια του Ιωάννη, από την άποψη ότι ερμηνεύεται και ως προτύπωση της υπερφυσικής γέννησης του Ιησού από την Παρθένο Μαρία, που όπως είναι γνωστό ακολούθησε μετά από έξι μόλις μήνες.
Ο Ιωάννης ήταν σκεύος εκλογής του θεού, γεγονός που αποδεικνύεται και από το ότι η αναγγελία της σύλληψής του έγινε μέσα στο ναό κατά την ώρα της λατρείας, ενώ με την άγια πορεία που ακολούθησε αναδείχθηκε πρώτος ανάμεσα στους προφήτες και τους αποστόλους. ΄Έκλεισε τον κύκλο των Προφητών και άνοιξε τον κύκλο των αποστόλων. Ο ερχομός λοιπόν αυτού του ανθρώπου στη γη απετέλεσε ένα από τα πιο χαρμόσυνα γεγονότα που έστησαν τις πιο αυθεντικές γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Ήταν γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα ενόσω ακόμη βρισκόταν στην κοιλιά της μητέρα του. Και όπως είχε προαναγγείλει ο αρχάγγελος Γαβριήλ, αυτός θα προπορευόταν του Μεσσία και με το προφητικό του χάρισμα θα καλούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια και θα γινόταν αιτία να επιστρέψουν πολλές ψυχές στον Θεό και σε πολλές οικογένειες να επικρατήσει η συνεννόηση και η γαλήνη.

«Τι άρα το παιδίον τούτο έσται;»
Η γέννηση του παιδιού θεωρήθηκε από την Ελισάβετ και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της ως απαλλαγή από την ντροπή της ατεκνίας και κυρίως ως φανέρωση του ελέους του Θεού σ’ αυτήν. Όπως η στείρα φύση της μητέρας του Βαπτιστή καρποφόρησε κατά την ημέρα του γενεθλίου του, με τον ίδιο τρόπο η στείρα γλώσσα του Ζαχαρία, που κατά τη ρήση του Γαβριήλ έμεινε άλαλη σε πιστοποίηση της αλήθειας της επαγγελίας του Θεού, ελάλησε και προφήτευσε κατά την ημέρα της περιτομής και ονοματοδοσίας του παιδιού. Και τα δύο αυτά θαυμαστά γεγονότα προκάλεσαν το φόβο και την κατάνυξη όλων όσων τα πληροφορήθηκαν και όλοι διαπίστωσαν πως το χέρι του Κυρίου ήταν μαζί του και τον προστάτευε.
Η παρουσία τόσων θαυμαστών γεγονότων κατά τη σύλληψη και γέννηση του Ιωάννη είχε δημιουργήσει βαθειά αίσθηση και προβληματισμό που εκφράζονταν ουσιαστικά με το ερώτημα «τί άρα το παιδίον τούτο έσται»; Τί θα γίνει άραγε αυτό το παιδί που η έλευσή του στη ζωή συνοδεύτηκε με τέτοια σημεία, που δεν έχουν παρατηρηθεί προηγουμένως ούτε σε βασιλιάδες, ούτε σε προφήτες, ούτε σε αγίους; Η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο το Θεό δια στόματος του Ζαχαρία, ο οποίος κυριεύτηκε από το Άγιο Πνεύμα και προφήτευσε. Και είπε για το γιο του πως θα αναδειχθεί προφήτης του αληθινού Θεού και θα προπορευθεί μπροστά από τον Υιό Του, που θα έρθει στον κόσμο για να τον σώσει. Και το έργο του Ιωάννη θα είναι να γνωστοποιεί στο λαό τον ερχομό του μεσσία και το μέγα έλεος του Θεού προς εκείνους που βρίσκονται υποδουλωμένοι στο θάνατο.
Αγαπητοί αδελφοί, η Εκκλησία μας προσκαλεί να τιμήσουμε σήμερα τη μεγάλη προδρομική μορφή του Ιωάννη του Βαπτιστή. Να γιορτάσουμε την ημέρα, να πανηγυρίσουμε με τη γέννηση του. Να ατενίσουμε το υπέρλογο μυστήριο, να δούμε το παράδοξο τελούμενο σήμερα. Ο συντονισμός της ζωής μας με το πρόσωπο του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη αποβαίνει προς αγιασμό μας και μας ανεβάζει πνευματικά. Η μορφή του δείχνει ακριβώς και σήμερα το δρόμο που οδηγεί στο Χριστό και σε κοινωνία μαζί Του, αφού ακόμη και κυοφορούμενος, επλήσθη Πνεύματος Αγίου και αναδείχθηκε θαυματουργός.




Το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρούμου εορτάζεται κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου.

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)


Διήγηση του θαύματος για τον ύμνο του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς την Θεοτόκο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ απο τον μοναχό ΙΑΚΩΒΟ τον αγιορείτη.

...άνοιξε τα φτερά σου μαζί με τα σεραφείμ...


'Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ
πλήρης ό ούρανός καί ή γη της δόξης σου,
ώσαννά έν τοίς ύψίστοις. Εύλογηµένος ό έρχόµενος
έν όνόµατι Κυρίου. Ώσαννά ό εν τοίς ύψίστοις.

"Αραγε άναγνωρίσατε τή φωνή αύτή;
"Αραγε δική µας είναι η τών Σεραφείµ;

Καί δική µας καί των Σεραφείμ, χάρη στό Χριστό, πού έξαφάνισε τό µεσότοιχο του φραγµού καί έφερε ειρήνη στόν ούρανό καί στή γη. Ή φωνή αύτή είναι καί δική µας καί των Σεραφείµ χάρη σέ Έκείνον πού έκανε τά δύο ένα,
Πρίν βέβαια ψαλλόταν µόνο στούς ούρανούς ό ύµνος αύτός. Καί όταν καταδέχθηκε ό Κύριος νά κατεβεί στή γη µετέφερε σέ έµάς καί τή μελωδία αύτή.
Αύτός είναι ό λόγος πού καί ό µεγάλος άρχιερεύς, όταν στέκεται µπροστά σέ αύτή τήν αγία Τράπεζα ηροσφεροντοο τή λογική λατρεία, προσφέροντας τήν άναίµακτη θυσία, δέ µας καλεί άπλώς καί µόνο νά ψάλλουµε τόν ύµνο ούτό, άλλά πρώτα άναφέρει τά Χερουβείµ καί µνηµονεύει τά Σεραφείμ καί έπειτα προτρέπει όλους νά ύψώσουν τήν πλήρη δέους φωνή, αποσπώντας τή σκέψη µας άπό τή γη µέ τή θύµηση των συγχορευτών. Καί είναι σάν νά φωνάζει ό λειτουργός καί νά λέει στόν καθένα µας: «Μαζί µέ τά Σεραφείμ ψάλλεις. Στάσου µαζί µέ τά Σεραφείρ, όνοιξε µαζί τους τά φτερό σου, πέτα µαζί µέ αύτά γύρω άπό τό θρόνο τό βασιλικό».
ΑΓιΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Λόγος πατερικός περί της Θείας Λειτουργίας

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Τα ελαφρυντικά στην εξομολόγησή μας γίνονται επιβαρυντικά για την συνείδηση...(γέρων Παΐσιος)



- Όταν, Γέροντα, κατά την εξομολόγησή μιας αμαρτίας δεν νιώθη κανείς τον πόνο που ένιωσε, όταν έκανε την αμαρτία, σημαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική μετάνοια;

- Αν έχη περάσει καιρός από τότε που έκανε αυτήν την αμαρτία, επουλώνεται η πληγή, γι' αυτό δεν νιώθει τον ίδιο πόνο. Αυτό που πρέπει να προσέξη, είναι να μη δικαιολογή τον εαυτό του κατά την εξομολόγηση. Εγώ, όταν πάω να εξομολογηθώ και πω λ.χ. «θύμωσα» - άσχετα αν χρειαζόταν να δώσω και σκαμπίλι -, δεν αναφέρω το θέμα, για να μη μου δώση ελαφρυντικό ο πνευματικός. Όποιος εξομολογείται και δικαιολογεί τον εαυτό του, δεν έχει ανάπαυση εσωτερική, όσο ασυνείδητος και αν είναι. Τα ελαφρυντικά που χρησιμοποιεί στην εξομολόγησή του γίνονται επιβαρυντικά για την συνείδησή του. Ενώ, όποιος υπερβάλλει τα σφάλματά του, γιατί έχει λεπτή συνείδηση, και δέχεται και μεγάλο κανόνα από τον πνευματικό, αυτός νιώθει ανέκφραστη αγαλλίαση.

Υπάρχουν άνθρωποι που, αν κλέψουν λ.χ. μια ρώγα, νιώθουν σαν να πήραν πολλά καλάθια σταφύλια και σκέφτονται συνέχεια το σφάλμα τους. Δεν κοιμούνται όλη την νύχτα, μέχρι να το εξομολογηθούν. Και άλλοι, ενώ έχουν κλέψει ολόκληρα καλάθια σταφύλια, δικαιολογούν τον εαυτό τους και λένε πως πήραν ένα τσαμπί. Αυτοί όμως που όχι μόνο δεν δικαιολογούν τον εαυτό τους, αλλά μεγαλοποιούν το παραμικρό σφάλμα τους και στενοχωριούνται και υποφέρουν πολύ για μια μικρή τους αταξία, ξέρετε τι θεία παρηγοριά νιώθουν; Εδώ βλέπεις την θεία δικαιοσύνη, πως ο Καλός Θεός ανταμείβει.

Έχω παρατηρήσει ότι όσοι εκθέτουν τα σφάλματά τους ταπεινά στον πνευματικό και εξευτελίζονται, λάμπουν, γιατί δέχονται την Χάρη του Θεού. Ένας απόστρατος με πόση συντριβή μου διηγήθηκε ό,τι είχε κάνει από οκτώ χρονών παιδάκι. Ένα τόπι είχε πάρει από ένα παιδάκι για μια μόνο νύχτα - την άλλη μέρα του το έδωσε - και έκλαιγε, γιατί το στενοχώρησε. Όταν αποστρατεύθηκε, έψαξε και βρήκε όσους είχε λυπήσει, όταν υπηρετούσε - άσχετα αν εκτελούσε καθήκον της υπηρεσίας του-, και τους ζήτησε συγγνώμη! Μου έκανε εντύπωση! Όλα τα έπαιρνε επάνω του. Μένει τώρα σε ένα χωριό και τα χρήματά του τα δίνει ελεημοσύνη. Υπηρετεί και την ηλικιωμένη μάνα του, ενενήντα πέντε χρόνων, κατάκοιτη με ημιπληγία και, επειδή βλέπει το σώμα της, όταν την φροντίζη, τον πειράζει ο λογισμός. «Αν ο Χαμ που είδε την γύμνωση του πατέρα του τιμωρήθηκε, λέει, τότε εγώ.». Συνέχεια έκλαιγε. Το πρόσωπο του ήταν αλλοιωμένο. Πόσο διδάχθηκα από την συντριβή του!

- Μπορεί, Γέροντα, να μεγαλοποιή κανείς τα σφάλματά του, για να δείξη ότι κάνει λεπτή εργασία΄

- Εκείνο είναι άλλο· τότε υπερηφανεύεται από την ταπείνωση.

ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ.

Μια Συγκινητική ιστορία από τον Πόντο

Συνάδελφός μου στο γραφείο, με ποντιακή καταγωγή και καρδιά μου διηγήθηκε πως κατά τη δεκαετία του '90 παρακολουθούσε αργά το βράδυ κρατικό κανάλι. Παρουσιαζόταν ένα ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων και με αυτή την αφορμή διάφοροι άνθρωποι κατέθεταν τις μαρτυρίες τους.

Κάποια στιγμή μίλησε ένας γηραιός κύριος ποντιακής καταγωγής με κατάλευκα μαλλιά. Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Αυτός με πολύ συγκίνηση είπε τα εξής: «Αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν πενηντάρης μιλούσα με μια θεία μου που ήταν γιαγιά πια. Μου μιλούσε με μεγάλο παράπονο για την πατρίδα μας τον Πόντο και για τους προγόνους μας. Πάνω στην κουβέντα της είπα πως σύντομα θα έκανα ταξίδι - προσκύνημα στον Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου και με παρακάλεσε με λυγμούς, όταν πάω να της κάνω ένα χατίρι.

Μου διηγήθηκε επακριβώς που βρισκόταν το πατρικό της σε χωριό του Πόντου. Μου εξήγησε με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του χωριού, τους δρόμους και μου προσδιόρισε με ακρίβεια τη θέση του σπιτιού. Μου είπε μόλις το βρω να ζητήσω απ' τους Τούρκους που θα έμεναν πια εκεί να βρουν ένα κασελάκι, που είχε κρύψει σε συγκεκριμένο σημείο του παλιού αρχοντικού. Μου περιέγραψε πλήρως το κασελάκι και το τι περιείχε μέσα. Ασημικά, παλιά κοσμήματα, λίρες κλπ, ένα μικρό θησαυρό δηλαδή. Μου είπε να τα αφήσω στους Τούρκους για αμοιβή με προϋπόθεση να μου δώσουν ένα κρεμαστό σταυρό που είχε μέσα το κασελάκι.

Αυτός ο σταυρός ήταν ο βαφτιστικός του μικρού παιδιού της, που το έχασε κατά τη γενοκτονία. Αυτή είχε γλιτώσει. Είχε γλιτώσει μόνο τη ζωή της γιατί η χαροκαμένη ψυχή της μόνο ο Θεός γνωρίζει πως πέρασε μέσα στις πικρές αναμνήσεις εδώ στην Ελλάδα. Έσβησε τα παρακαλετά της μέσα στα δάκρυα και της υποσχέθηκα να κάνω ότι θα περνούσε απ' το χέρι μου, αλλά μέσα μου δεν είχα πολλές ελπίδες. Πράγματι έκανα το ταξίδι, έκανα ότι επιθυμούσα για τον εαυτό μου και μετά κατευθύνθηκα για το χωριό της θείας μου. Η περιγραφή του ήταν τόσο λεπτομερής, που βρήκα το σπίτι πολύ εύκολα. Παλιό λιθόκτιστο δίπατο αρχοντικό. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε ένας Τούρκος λίγο μικρότερος σε ηλικία από εμένα.

Ευτυχώς ήξερε άπταιστα αγγλικά γιατί ετύγχανε σεβαστό πρόσωπο της δημόσιας διοίκησης της περιοχής με μεγάλο αξίωμα (Νομάρχης;) και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε πολύ άνετα. Του διηγήθηκα με λεπτομέρεια ότι μου είχε πει η θεία μου. Για μια στιγμή ταράχθηκε και μετά μου είπε αποφασιστικά. Κοίτα να δεις, τώρα καλύτερα να φύγεις γιατί υπάρχουν και άλλοι ομοεθνείς μου στο σπίτι και δε μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. Ξαναέλα το απόγευμα την τάδε ώρα που θα είμαι μόνος να τα πούμε καλύτερα. Πράγματι έκανα όπως μου είπε και όταν ξαναπήγα με υποδέχθηκε μέσα στο σπίτι πια. Αφού ήπιαμε τον καφέ χωρίς να μιλήσει έφυγε απ΄ το δωμάτιο υποδοχής και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του το κασελάκι της θείας μου.

Κυριολεκτικά μου έπεσε το φλιτζάνι του καφέ απ' τα χέρια -Ώστε το βρήκατε ήδη, ψέλλισα σαστισμένος. -Ναι, εδώ και πολλά χρόνια από τότε που είμαι σε αυτό το σπίτι. Πάρε το. Πιστεύω ότι σου ανήκει, πρόσθεσε. -Μα δεν το θέλω, είπα διστακτικά. Μόνο το σταυρουδάκι θέλω. Αυτό μόνο ζήτησε η θεία μου. Σας παρακαλώ κρατήστε όλα τα υπόλοιπα. -Κοίτα να δεις, είπε θυμωμένα. Θα κάνεις αυτό που σου λέω. Αυτά δεν είναι δικά μου. Τόσα χρόνια τα φύλαγα μέχρι που ήρθες εσύ. Στη θεία σου ανήκουν. Να της τα πάς. -Μα, το σταυρουδάκι, ψέλλισα φοβισμένα. Τότε με μια κίνηση άνοιξε το πουκάμισό του και φάνηκε κρεμασμένο στο λαιμό του το σταυρουδάκι. -Αυτό δε μπορώ να στο δώσω. Δε μπορώ, γιατί είναι δικό μου… Πραγματικά ζαλίστηκα. Δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. -Είναι δικό μου. Ακούς; Είπε δυνατά. Είναι δικό μου, γιατί εγώ είμαι το παιδί που έχασε η θεία σου πριν σαράντα χρόνια. Έμεινα να τον κοιτώ με ανοιχτό το στόμα. Βούρκωσα. Ήταν ο χαμένος μου ξάδερφος. Έπεσα στην αγκαλιά του και τον έσφιξα. Έκλαιγα με αναφιλητά. Το ίδιο και αυτός.

Όταν συνήλθαμε μου είπε. Δεν ήξερα ότι η μητέρα μου έζησε. Έμεινα πίσω. Άλλοι Τούρκοι πήρανε το σπίτι και με μεγαλώσανε σαν παιδί τους. Τώρα είναι πεθαμένοι. Έχω την δικιά μου οικογένεια εδώ πια. Του ζήτησα να με ακολουθήσει στην Ελλάδα. Να δει τη μάνα του. Αρνήθηκε -Δε μπορώ να γυρίσω πια. Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει. Είναι αξιωματικοί στον τουρκικό στρατό. Και σε υψηλές θέσεις. Δεν ξέρουν ότι είναι Έλληνες. (σημ.: απ' τη συνέχεια της διήγησης θα φανεί ότι σε αυτό το σημείο ψευδόταν για να προφυλάξει τα παιδιά του) -Αν φύγω στην Ελλάδα τα παιδιά μου μπορεί να πάθουν κακό εδώ. Δεν πρέπει να έχω καμία σχέση με την Ελλάδα.

Επέμενα και τον παρακάλεσα να έρθει τουλάχιστον ένα ταξίδι σαν τουρίστας και να επωφεληθεί για να δει τη μάνα του και του άλλους συγγενείς του. -Δε γίνεται, μου απάντησε. Για να καταλάβεις εδώ έχω μεγάλη δημόσια θέση. Σαν εμένα υπάρχουν πολλοί εδώ. Εγώ τους προσέχω. Με έχουν ανάγκη. Αν πάω στην Ελλάδα θα δώσω στόχο ότι κάτι συμβαίνει και θα κινδυνέψουν και άλλοι. (Σημ. Από αυτό το σημείο φαίνεται, ότι ταυτόχρονα με το αξίωμα που κατείχε σαν Τούρκος ήταν και τοπικός ηγέτης των Κρυπτοχριστιανών. Το πιθανότερο ήταν και τα παιδιά του να το γνωρίζανε αλλά προφυλαγόντουσαν εξαιρετικά). -Να δώσεις πολλά φιλιά στη μάνα μου. Να μη λυγίσει. Να κάνει υπομονή. Να της πεις ότι θα συναντηθούμε στην άνω Ιερουσαλήμ. Αγκαλιαστήκαμε και πάλι και χωρίσαμε δακρυσμένοι.

Επέστρεψα στην Ελλάδα και έτρεξα αμέσως με το κασελάκι στη θεία μου για να της το δείξω και να της πω τα φοβερά νέα. Αλλά τι δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε. Οι συγγενείς μου, μου διηγηθήκανε, πως λίγο μετά την αναχώρησή μου για την Τουρκία η θεία μου άφησε την τελευταία της πνοή. Ίσως ο καλός Θεός την πήρε κοντά του για να μην ακούσει ότι τόσα χρόνια ζούσε το παιδάκι της και αυτή δε μπορούσε να το έχει στην αγκαλιά της. Με αρκετά δάκρυα είχε ματώσει την καρδιά της, τόσο καιρό. Δε θα άντεχε να ακούσει κάτι τέτοιο.

15 «κόλπα» του σώματος που δεν τα ξέρετε!


Μελετώντας το σώμα σπιθαμή προς σπιθαμή διάφοροι επιστήμονες ανά τον κόσμο ανακάλυψαν σπουδαία μυστικά αλλά και απίθανα «κόλπα» που μόνο αυτό γνωρίζει, προκειμένου να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση στον οργανισμό. Επειδή, όμως, τίποτα δεν μένει κρυφό, ήρθε η ώρα να τα μάθουμε και εμείς για να το βοηθάμε πού και πού!

1. Εάν σας γαργαλάει ο λαιμός σας, ξύστε το αυτί σας
Ένας έξυπνος τρόπος για να απαλλαγείτε από το γαργαλητό που νιώθετε στο λαιμό σας είναι να ξύσετε το αυτί σας. «Όταν διεγείρονται τα νεύρα που υπάρχουν στο αυτί, προκαλείται μια αντανάκλαση στο λαιμό, που μπορεί να προκαλέσει σπασμούς στον μυ,» αναφέρει ο Δρ. Scott Schaffer, πρόεδρος του Κέντρου Ωτορινολαρυγγολογίας στο Γκίμπσμπορο του Νιού Τζέρσεϊ. «Ο σπασμός ανακουφίζει από το γαργαλητό.»

2. Αποκτήστε καλύτερη ακοή
Εάν βρίσκεστε σε ένα μέρος με θόρυβο και δυσκολεύεστε να ακούσετε τον συνομιλητή σας, ο οποίος μιλάει ψιθυριστά, τότε σκύψτε προς το μέρος του με το δεξί σας αυτί.Το δεξί αυτί έχει την ικανότητα να ακολουθεί τους γρήγορους ρυθμούς του λόγου, σύμφωνα με ερευνητές της Ιατρικής Σχολής David Geffen του UCLA. Εάν, από την άλλη, προσπαθείτε να αναγνωρίσετε το τραγούδι που παίζει χαμηλά σε έναν χώρο, τότε προβάλλετε το αριστερό σας αυτί προς τον ήχο. Το αριστερό αυτί έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει ευκολότερα τους μουσικούς τόνους.

3. Απαλλαγείτε από τον πόνο της βελόνας!
Γερμανοί ερευνητές ανακάλυψαν πως εάν βήχουμε κατά τη διάρκεια μιας ένεσης, μειώνεται ο πόνος από το τσίμπημα της βελόνας. Σύμφωνα με τον Taras Usichenko, συγγραφέα μιας μελέτης πάνω σε αυτό το φαινόμενο, το κόλπο προκαλεί μια ξαφνική, προσωρινή αύξηση της πίεσης στο στήθος και στο νωτιαίο σωλήνα, αναστέλλοντας τις δομές που προκαλούν πόνο στο νωτιαίο μυελό.

4. Καθαρίστε τη βουλωμένη μύτη σας
Ξεχάστε τα αποσυμφορητικά μύτης. Ένας ευκολότερος, γρηγορότερος και οικονομικότερος τρόπος για να ανακουφίσετε την πίεση της ρινικής κοιλότητας είναι να τοποθετήσετε τη γλώσσα σας στον ουρανίσκο και στη συνέχεια να πιέσετε με το δάχτυλό σας ανάμεσα στα φρύδια. Αυτό επιτρέπει στην ύνιδα, το οστό που περνάει από τις ρινικές οδούς και καταλήγει στο στόμα, να πάλλεται μπρος πίσω, σύμφωνα με την Lisa DeStefano, βοηθό καθηγητού οστεοθεραπευτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Η κίνηση χαλαρώνει τη συμφόρηση και μετά από 20 δευτερόλεπτα νιώθουμε τη μύτη μας άδεια.

5. Διώξτε την καούρα χωρίς νερό!
Φοβάστε ότι το φαγητό που φάγατε θα σας προκαλέσει καούρες και δεν θα μπορείτε να κοιμηθείτε το βράδυ; «Κοιμηθείτε με το αριστερό πλευρό,» συνιστά ο Anthony A. Star, γαστρεντερολόγος και βοηθός καθηγητού στην Ιατρική Σχολή της Νέας Υόρκης. Μελέτες έδειξαν πως ασθενείς που κοιμούνται με το αριστερό τους πλευρό δεν έχουν παλινδρόμηση γαστρικών υγρών. Ο οισοφάγος και το στομάχι συνδέονται σε γωνία. Όταν κοιμόμαστε με το δεξί πλευρό, το στομάχι είναι χαμηλότερα από τον οισοφάγο, επομένως η βαρύτητα λειτουργεί υπέρ της καούρας.

6. Απαλλαγείτε από τον πονόδοντο χωρίς να ανοίξετε το στόμα σας
Απλά τρίψτε λίγο πάγο στην παλάμη σας, στην καμάρα που κάνει ο αντίχειρας με τον δείκτη. Μια καναδέζικη μελέτη έδειξε πως αυτή η τεχνική μειώνει τον πονόδοντο μέχρι και 50%. Οι οδοί των νεύρων στη βάση της καμπύλης διεγείρουν μια περιοχή στον εγκέφαλο που μπλοκάρει τα σήματα πόνου από το πρόσωπο και τα χέρια.

7. Εξαφανίστε τα καψίματα
Αν κάψετε κατά λάθος το δάχτυλό σας πάνω στο μάτι της κουζίνας, καθαρίστε το δέρμα και πιέστε ελαφρά το σημείο που καήκατε με το μαξιλαράκι των δαχτύλων σας. Μπορεί ο πάγος που συνηθίζουμε να βάζουμε στα καψιματα να ανακουφίζει τον πόνο πιο γρήγορα, σύμφωνα με τη Δρ. DeStefano, αλλά η φυσική αυτή μέθοδος επαναφέρει το καμένο δέρμα στη φυσιολογική του θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται φουσκάλα.

8. Κάντε τον κόσμο να σταματήσει να γυρνά
Μήπως ήπιατε λίγο παραπάνω και βλέπετε τα πάντα γύρω σας να γυρνάνε; Ακουμπήστε το χέρι σας σε κάτι σταθερό. Το τμήμα του αυτιού που είναι υπεύθυνο για την ισορροπία -ο θόλος του κοχλία- εγχέει ένα υγρό, που είναι της ίδιας πυκνότητας με το αίμα. «Καθώς το αλκοόλ αραιώνει το αίμα στον θόλο, ο τελευταίος αποκτά μικρότερη πυκνότητα και ανεβαίνει,» εξηγεί ο Δρ. Schaffer. Όλο αυτό μπερδεύει τον εγκέφαλο. Η αφή ενός σταθερού αντικειμένου δίνει μια δεύτερη «άποψη» στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να νιώθουμε μεγαλύτερη ισορροπία.

9. Απαλλαγείτε από τις σουβλιές στα πλευρά
Εάν είστε σαν τους περισσότερους ανθρώπους, τότε όταν τρέχετε εκπνέετε κάθε φορά που το δεξί σας πόδι πατάει στο έδαφος. Με την εκπνοή ασκείται πίεση στο συκώτι (που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά), το οποίο στη συνέχεια πιέζει το διάφραγμα και προκαλεί σουβλιές στα πλευρά. Ένας τρόπος για να απαλλαγείτε από αυτό τον πόνο είναι να εκπνέετε κάθε φορά που πατάει το αριστερό πόδι στο έδαφος.

10. Stop στην αιμορραγία της μύτης με το δάχτυλο!
Εάν πιέσετε τη μύτη σας και σκύψετε προς τα πίσω μπορείτε να σταματήσετε την αιμορραγία στη μύτη -εάν φυσικά δεν σας πειράζει να καταπιείτε το ίδιο σας το αίμα. Ένας πιο «πολιτισμένος» τρόπος είναι να τοποθετήσετε βαμβάκι στα άνω ούλα σας -ακριβώς στο βαθούλωμα που βρίσκεται κάτω από τη μύτη- και να πιέσετε με δύναμη. «Οι περισσότερες αιμορραγίες προέρχονται από το μπροστινό μέρος του διαφράγματος, το χόνδρο που χωρίζει τη μύτη,» σημειώνει ο Peter Desmarais, ωτορινολαρυγγολόγος στο νοσοκομείο Entabeni του Ντάρμπαν, στη Νότιο Αφρική. «Ασκώντας πίεση στο συγκεκριμένο σημείο, σταματάτε την αιμορραγία.»

11. Σταματήστε το καρδιοχτύπι
Θέλετε να σταματήσετε το καρδιοχτύπι και τη νευρικότητα που νιώθετε στο πρώτο ραντεβού; Απλά φυσήξτε στον αντίχειρά σας. Το πνευμονογαστρικό νεύρο, που καθορίζει τον καρδιακό παλμό, μπορεί να ελεγχθεί μέσω της αναπνοής, όπως υποστηρίζει ο Ben Abo, γιατρός στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. Εάν φυσήξετε στον αντίχειρά σας, ο καρδιακός παλμός θα επιστρέψει στα φυσιολογικά του επίπεδα.

12. «Ζεστάνετε» τον εγκέφαλό σας!
Εάν φάτε κάτι παγωμένο, πάρα πολύ γρήγορα θα παγώσει ο εγκέφαλος σας. Για να το αποφύγετε αυτό, πιέστε την επιφάνεια της γλώσσας σας στον ουρανίσκο, καλύπτοντας όσο μεγαλύτερη επιφάνεια μπορείτε. «Επειδή τα νεύρα στον ουρανίσκο παγώνουν υπερβολικά, το σώμα μας έχει την εντύπωση ότι παγώνει και ο εγκέφαλος,» υποστηρίζει ο Abo. «Σε αντιστάθμιση, υπερθερμαίνεται, προκαλώντας τον «πονοκέφαλο του παγωτού,» όπως λέγεται χαρακτηριστικά το φαινόμενο. Όσο μεγαλύτερη πίεση ασκήσουμε στον ουρανίσκο, τόσο πιο γρήγορα θα υποχωρήσει ο πονοκέφαλος».

13. Ξεμουδιάστε στο πι και φι!
Εάν μουδιάσει το χέρι σας ενώ κάθεστε σε περίεργη στάση, κουνήστε το κεφάλι σας πέρα δώσε και το μούδιασμα θα εξαφανιστεί σε λιγότερο από ένα λεπτό. Το μουδιασμένο χέρι είναι συχνά αποτέλεσμα της συμπίεσης των νεύρων που βρίσκονται στον αυχένα. Χαλαρώνοντας τους μύες του αυχένα, απελευθερώνετε την πίεση. Τα συμπιεσμένα νεύρα, που βρίσκονται χαμηλότερα στο σώμα, ευθύνονται για το μούδιασμα στο πόδι, επομένως μην επαναπαύεστε. Σηκωθείτε και αρχίστε να περπατάτε.

14. Αναπνεύστε κάτω από το νερό
Εάν θέλετε οπωσδήποτε να φτάσετε στο βυθό της θάλασσας και να πιάσετε μια χούφτα άμμο, πάρτε μερικές μικρές παρατεταμένες ανάσες και όχι μόνο μία. Όταν βρίσκεστε κάτω από το νερό, δεν είναι η έλλειψη οξυγόνου που σας κάνει να θέλετε απεγνωσμένα να αναπνεύσετε, αλλά φταίει η συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα, που κάνει το αίμα όξινο και στέλνει σήματα στον εγκέφαλο πως κάτι πάει στραβά. «Η υπεροξυγόνωση μειώνει την οξύτητα του αίματος» υποστηρίζει ο Δρ. Jonathan Armbruster, αναπληρωτής καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Auburn. «Το κόλπο αυτό ξεγελά τον εγκέφαλο και νομίζει πως έχει περισσότερο οξυγόνο». Έτσι, κερδίζετε μερικά δευτερόλεπτα επιπλέον.

15. Μνήμη ελέφαντα!
«Εάν έχετε να εκφωνήσετε μια ομιλία την επόμενη μέρα ή γράφετε εξετάσεις κάντε επανάληψη πριν πέσετε για ύπνο,» υποστηρίζει η Candi Heimgartner, καθηγήτρια βιολογικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Αϊντάχο. Επειδή το μεγαλύτερο μέρος της μνήμης εδραιώνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, οτιδήποτε διαβάσετε λίγο πριν κοιμηθείτε είναι πιο πιθανό να κωδικοποιηθεί ως μακροχρόνια μνήμη.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

15 * «Υπάρχουν τρεις τρόποι πνευματικής ζωής. Ο πρώτος είναι να έχεις μία αρρώστια.
ό δεύτερος είναι να κάνεις όλες τις δουλειές με χαρά. και ο τρίτος είναι να υπακούς σε Γέροντα. Αυτό το τελευταίον έχει τί το περισσόν».

* «Να λυώνεις επάνω στην εργασία σου. Να εργάζεσαι, όμως, μ' ευλάβεια, να έχεις πίστη μέσα σου και προσευχή. Μ' αυτό τον τρόπο θ' αγιάσεις».

* «Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο. Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι' αυτόν άσχημα.

* «Οι περισσότεροι έρχονται εδώ και μου λένε:

Κανείς δεν με θέλει, είμαι άχρηστος, δεν με καταλαβαίνουν, δεν μ' αγαπούν». Τους εξηγώ τότε «όλα αυτά προέρχονται από τον εγωισμό.

Όταν στραφείς προς το Θεό, δεν ζητάς τίποτε, δεν είσαι ανικανοποίητος, κι' είσαι με όλα και με όλους ευχαριστημένος.
Τους αγαπάς τότε όλους κι' εκείνοι σ' αγαπούν. Κι' αυτό εξαρτάται από εσένα, διότι ενώθηκες με τον Θεό».

* «Η μητέρα αρχίζει να παιδαγωγεί το παιδί της μέσα από τη μήτρα της, με τα ψυχικά της βιώματα».

* «Επιτρέπεται», έλεγε, «να βοηθά ο Θεός τον άνθρωπο να κάμνει τόσες εφευρέσεις, να τις χρησιμοποιεί ο διάβολος κι' εμείς οι χριστιανοί να μη τις χρησιμοποιούμε;».

* «Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό η ψυχή μας ελευθερώνεται από το φόβο».
- «Όποιος αγαπά το Χριστό αυτός αποφεύγει την αμαρτία».

* «Βρίσκεσαι μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο και κουνάς τα χέρια σου και προσπαθείς μ' αυτό τον τρόπο να διώξης το σκοτάδι. Δεν φεύγει, όμως, έτσι το σκοτάδι.
Άνοιξε το παράθυρο για να μπη το φως και μόνο τότε θα φύγη το σκοτάδι. Το φως

είναι εκείνο που θα διώξη το σκοτάδι. Να μελετούμε, λοιπόν, την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων, τους Πατέρες. αυτό είναι το φως, που θα διώξη το σκοτάδι».

* «Όταν σε μια χώρα πέσει πολλή αμαρτία, τότε και τα πολιτικά της θέματα πάνε στραβά, αντί να πηγαίνουν ίσια».

Η απλοική χωριάτισσα και ο γερμανός στρατιώτης



Και παραθέτω τώρα μιαν εξιστόρηση που έχω άπό ένα νεαρό Πολωνό φίλο μου πού οί Γερμανοί τον ανάγκασαν να κάνη το διερ­μηνέα στο ρωσικό μέτωπο (κατόπι αυτός μπόρεσε να διαφυγή και να πάρη μέρος στην αντίσταση).
Στή διάρκεια του πρώτου χειμώ­να της εκστρατείας στη Ρωσία, μ' ένα φοβερό κρύο 35 βαθμών κάτω άπ' το μηδέν, βρισκόταν μ' ένα νεαρό Γερμανό αξιωματικό σ' ένα αυτοκίνητο πάνω στον κύριο δρόμο. Και οί δυο τους τουρτούριζαν παγωμένοι άπ' το κρύο. Αποφάσισαν να σταματήσουν στο πρώτο άχερόσκεπο καλύβι του πρώτου χωρίου πού θα συναντούσαν, για να ζεσταθούν λιγάκι.
Τώρα ή καλύβα που οί δυο νέοι κατά τύ­χη μπήκαν ήταν άπα τις φτωχότερες του χωριού, χωρίς καν ξύλινο πάτωμα, κι' ήταν γεμάτη παιδάκια. Ή οικογένεια πού ζούσε έκεί φιλοξενούσε δυο ακόμη οικογένειες του γειτονικού χωριού πού είχαν κάψει οί υποχωρούντες Γερμανοί· διότι δρακόντεια διαταγή είχε δοθη στα γερμανικά στρατεύματα να κατακαίνε ανελέητα όλα τα χω­ριά άπ' οπού υποχωρούσαν, για να μην αφήσουν στον εχθρό παρά συντρίμια, μιαν έρημο γεμάτη καταστροφή...
Τέτοιο μέτρο ήταν ουσιαστικά μια απόφαση θανάτου για τους φτωχούς ανθρώπους που γινόταν θύματα αυτής της θηριωδίας, άστεγοι με τα παιδάκια τοον στην παγωνιά των 35 βαθμών.
Ή μια από τις δυο οικογένειες είχε μπορέσει να διάσωση μιαν αγελάδα, ή άλλη ένα σακκί αλεύρι. Αυτό ήταν το πάν πού μπόρεσαν ν' απο­κομίσουν. Μόλις μπήκαν οί δυο νέοι, μια νεαρή γυναίκα στο φτωχοκάλυβο βάλθηκε ν' άνοίγη την καρδιά της με το ρωσικό τρόπο, όπως το συνηθίζουν οί χωριάτισσες, παραπονούμενη μελοδραματικά:
«Οί καιροί είναι σκληροί και δύσκολοι, όλα πάνε τόσο άσκημα, ό κόσμος υποφέρει, και κάνει τόσο κρύο», κ.λ.π. "Υστερα γυρίζοντας προς τους δυο νέους, πού τους έπαιρνε και τους δυο για Γερμανούς, αρχίζει να τους λυπάται: «Δεν είναι πια χαρού­μενα για σας. Βρίσκεστε 'δώ σε ξένη χώρα, με τέτοια παγωνιά. "Α, πολύ νέοι ακόμη, και μακριά άπ' τους δικούς σας!» κ.λ.π.
"Υστερα βγαίνει άπ' το δωμάτιο και μετά μερικά λεπτά ξανάρ­χεται με μια κανάτα ζεστό γάλα και δυο μεγάλες φέτες ψωμί, και τους τα δίνει. Κι' όταν θέλησαν αυτοί ν' αρνηθούν, αυτή επιμένει: θα τους κάνη καλό να πιουν κάτι ζεστό και να φάνε λιγάκι. "Ε λοιπόν! ήταν ή γυναίκα που οι Γερμανοί είχαν προμελετημένα κάψει το σπίτι της στο γειτονικό χωριό πριν μια μέρα...
Οι δυο νέοι αναστατώθη­καν, τα 'χασαν! Αυτό το φέρσιμο της μάνας δεν είχε καμμιά σχέση με το κήρυγμα του μίσους ανάμεσα στα έθνη, τις φυλές ή τις τάξεις... Εδώ ήταν παρόν εν' αλλιώτικο κήρυγμα: ή σπορά της «καλής είδήσεως» του Ευαγγελίου είχε βαθιά φυτευθή στο υποσυνείδητο των ψυχών. Ήταν ή εφαρμογή, στη ζωή, του μηνύματος του Ευαγγε­λίου από μιαν απλοϊκή χωριάτισσα ή οποία μπορεί και να μην το 'ξερε πώς το εκπλήρωνε...

Από το βιβλίο του Ν.Αρσενίεφ«Η ρωσική ευσέβεια»Εκδόσεις Ρηγόπουλου

Γ.ΠΑΪΣΙΟΣ: «Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ»

15 Ή γενιά της αδιαφορίας
- Τι είναι αυτό πού ακούγεται;
- Αεροπλάνο, Γέροντα!
- Κλείσε το παράθυρο, µην µπει µέσα! Έτσι πού είναι παλάβωσε o κόσµος, και αυτό σιγά-σιγά µπορεί να γίνει!... Έχουν διαλυθεί όλα, οικογένεια, παιδεία, υπηρεσίες... Α, δεν τους καίγεται καρφί! Τίποτε δεν έχουν µεσά τους...
- Γέροντα, ποιος φταίει πού φθάσαµε σ' αυτήν την κατάσταση;
- Μιλάω γενικά, θέλω να πω, µέχρι πού έχει φθάσει ή αδιαφορία!

Πήγαινε σε µια σχολή και θα δεις, αν λ.χ. χτυπούν τα παράθυρα από τον αέρα, ζήτηµα να βρεθεί ένα παιδί να τα κλείσει, για να µή σπάσουν. Αλλά θα χαζεύουν, άλλα θακοιτάζουν πώς χτυπούν, άλλα θα περνούν από 'κει σαν να µή συµβαίνει τίποτε. Αδιαφορία! Μού έλεγε ένας αξιωµατικός πού ήταν υπεύθυνος στις αποθήκες: «Τροµάζω να βρω έναν στρατιώτη σωστό, να τον βάλω φρουρό στην αποθήκη πετρελαίων, για να µή βάλουν οι άλλοι καµµιά φωτιά ή ό ίδιος µην πετάξεικανένα τσιγάρο απρόσεκτα». Υπάρχει ένα πνεύµα χλιαρό, καθόλου ανδρισµός. Χαλάσαµε τελείως! Πώς µας ανέχεται ό Θεός! Παλιά τι αξιοπρέπεια υπήρχε!

Τι φιλότιµο! Στον πόλεµοτού '40, στα σύνορα, οι Ιταλοί είχαν πότε-πότε κάποια επικοινωνία µε τους Έλληνες φρουρούς και έκαναν καµµιά επίσκεψη στο ελληνικό φυλάκιο. Και ναδείτε τι φιλότιµο οι Έλληνες! Μια φορά πού πήγαν οι Ιταλοί στο ελληνικόφυλάκιο, οι Έλληνες έβαλαν να τους φτιάξουν καφέ. Βγάζει τότε µπροστά τουςένας Έλληνας αξιωµατικός ένα µάτσο χρήµατα, πενηντάρικα, εκατοστάρικα -και είχαν αξία τότε αυτά τα χρήµατα - και τα ρίχνει για προσάναµµα στηνφωτιά, για να δείξει στους Ιταλούς ότι είναι πλούσιο το ελληνικό κράτος! Οι Ιταλοί τα έχασαν. Βλέπετε θυσία!

Σήµερα µπήκε και σ' εµάς το πνεύµα πού συναντάει κανείς στα κοµµουνιστικά κράτη. Στην Ρωσία, παρόλο πού φέτος είχαν σοδειά, ξέρετε τι πείνα θα έχουν; ∆εν θέρισαν το σιτάρι στον καιρό του, πήγαν το φθινόπωρο να θερίσουν. Θερίζουν το φθινόπωρο; Αν δεν είναι δικό τους, πώς να το πονέσουνκαι να πάνε να το θερίσουν; Ή ζωή τους είναι µία αγγαρεία.

∆εν έχουν τονζήλο να δηµιουργήσουν κάτι, γιατί τόσα χρόνια δεν δηµιουργούσαν. Με αυτότο ρέµπελο πνεύµα πού µπήκε, µε αυτήν την αδιαφορία, πάει, βούλιαξε όλο το κράτος.

Βρέχει και είναι απλωµένο το σιτάρι; ∆εν τους νοιάζει. Ήρθε ή ώρα ναφύγουν; Φεύγουν. Το παίρνει το σιτάρι ή βροχή. Την άλλη µέρα θα πάνε στηνώρα τους να µαζέψουν όσο έµεινε! Όταν όµως είναι δικό σου το σιτάρι και τοέχεις απλωµένο στο αλώνι, αν βρέξει, το αφήνεις να χαθεί; ∆εν θα κοιµηθείς, γιανα το σώσεις. Και νιώθεις χαρά, αγαλλίαση από την κούραση. Ή αδιαφορία για τον Θεό φέρνει την αδιαφορία και για όλα τα άλλα.

Ή πίστη στον Θεό είναι µεγάλη υπόθεση. Λατρεύει όάνθρωπος τον Θεό και υστέρα αγαπάει και τους γονείς του, το σπίτι του, τους συγγενείς του, την δουλειά του, το χωριό του, τον νοµό του, το κράτος του, τηνπατρίδα του. Ένας πού δεν αγαπάει τον Θεό, την οικογένεια του, δεν αγαπάειτίποτε, και φυσικά δεν αγαπάει ούτε την πατρίδα του, γιατί και ή πατρίδα είναιµία µεγάλη οικογένεια.

Θέλω να πω, όλα από εκεί ξεκινάνε. ∆εν πιστεύει όάνθρωπος στον Θεό, και µετά ούτε γονείς ούτε οικογένεια ούτε χωριό ούτε πατρίδα υπολογίζει. Και αυτά είναι πού πάνε τώρα να διαλύσουν, γι' αυτό δηµιουργούν µία κατάσταση ρεµπελιό.

Μού έγραφε ένας αστυνοµικός: «∆ενµπόρεσα να έρθω, γιατί µού έπεσε πολλή δουλειά. Μείναµε δύο στην περιοχή,ενώ έπρεπε να είµαστε οκτώ». Ακούς πράγµατα; Αντί τώρα να προσθέσουν άλλους δύο, αφήνουν µόνο δύο! Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Ήρθε µία φορά ένας πατέρας καιµού λέει: «Κάνε προσευχή για τον Αγγελο, γιατί θα τον σκοτώσουν». Τον ήξερα τον γιό του από µικρό παιδί. Τότε υπηρετούσε την θητεία του. «Γιατί, τού λέω, τι συµβαίνει;». «Πήγε µία φορά, µού λέει, και βρήκε τους άλλους να παίζουν χαρτιά, ενώ είχαν υπηρεσία. Τους έκανε παρατήρηση, δεν τον άκουσαν. Τους έκανε µετά αναφορά, και ένας από εκείνους τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει». «Κοίταξε, τού λέω, για να τον σκοτώσουν, δεν τον σκοτώνουν.

Εγώ θα κάνω προσευχή, για να µην περάσουν τον Άγγελο στρατοδικείο, πού δεν έπαιζε και αυτός χαρτιά...»!
Έµαθα και κάτι άλλο και είπα: «∆όξα τω Θεό, υπάρχουν ακόµη Έλληνες πού πονούν για την πατρίδα.

ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΩΔΙΠΟΡΟΣ Η ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ;

15 Του Αρχιμ. Γεωργίου Xρυσοστόμου
Η πιο παρεξηγημένη Ιερή Παροιμία: «Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει» και όχι «Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει»

"Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε θεμιτά και νόμιμα να καταλύσουμε την νηστεία; είναι ένα σύνηθες ερώτημα πιστών προς τους ιερείς και ιδιαίτερα προς τους πνευματικούς - εξομολόγους. "Aσθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", είναι μια εξίσου συνηθισμένη απάντηση.

Πρόκειται όμως για μια παρεξήγηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παροιμίες αποτελούν καταστάλλαγμα της μακρόχρονης εμπειρίας των ανθρώπων. Kαι για τον λόγο αυτό αναγνωρίστηκαν παντού και πάντοτε ως αναμφισβήτητες αλήθειες.
Mία από τις παροιμίες αυτές είναι και η "ασθενής και ωδιπόρος (ή ωδειπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει". Mε απλούστερα λόγια: "Ο άρρωστος και η έγκυος γυναίκα δεν αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει".

Σήμερα όμως, οι περισσότεροι παρανοούν την έννοια της παραπάνω ρήσης, είτε από άγνοια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, είτε από την ανορθόγραφη καταγραφή της λέξης ωδιπόρος (και όχι οδοιπόρος = ταξιδιώτης). Έτσι, η ρήση μετατράπηκε σε "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει" δηλαδή: "Ο άρρωστος και ο ταξιδιώτης δεν έχει αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει". Σύμφωνα με την παραπάνω λανθασμένη γραφή, ανάγνωση ή ερμηνεία, ο κάθε ταξιδιώτης (άσχετα εάν έχει ταξιδέψει με αεροπλάνο, πλοίο, τρένο ή αυτοκίνητο) μπορεί να καταλύσει κάθε νηστεία, χωρίς να αμαρτήσει.

Bέβαια εάν κάποιος δεν θέλει να νηστέψει, ας φάει, ό,τι θέλει. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Tο θέμα είναι να μην εφευρίσκουμε δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουμε την αδυναμία μας. Aκόμη και εάν το κείμενο εννοούσε "οδοιπόρο" και όχι "ωδιπόρο", θα δικαιολογούνταν η κατάλυση μόνον στην περίπτωση που αυτός ο (τέλος πάντων) "οδοιπόρος" ήταν κάποιος που περπάτησε επί πολλές ώρες, κατάκοπος και εξαντλημένος από τις κακουχίες του ταξιδιού. Φτάνουμε όμως στο σημείο να απαλλάσσονται από τη νηστεία και όσοι πηγαίνουν μία εκδρομή. Δεν νηστεύουν με τη δικαιολογία ότι ταξίδεψαν.

Aλλά ας εξηγήσουμε τι σημαίνει το ορθό "ωδιπόρος". Πρόκειται για λέξη σύνθετη από την "ωδι" και "πόρος". Για τη λέξη "πόρος" λίγο - πολύ ξέρουμε ότι έχει διάφορες σημασίες, όπως στις λέξεις εύπορος, άπορος, οι πόροι του σώματος. Aκόμη έχουμε το μοναδικό νησί αρσενικού γένους, τον Πόρο. Πολλά χωριά με το όνομα Πόρος, διάφοροι οικισμοί, κάποιο βουνό στη Λευκάδα και μία νησίδα στον Πατραϊκό κόλπο, κοντά στο Aιτωλικό (βλ. περιοδικό Eπάλξεις, 2004).

H λέξη όμως "ωδι" προέρχεται από το ρήμα "ωδίνω", που έχει αρκετές σημασίες (κυριολεκτικά): Έχω ωδίνες, κοιλοπονώ, τίκτω, γεννώ, αλλά και (μεταφορικά) επιθυμώ πάρα πολύ να φάω, κάτι όπως η εγκυμονούσα, κάνω κάτι να τρέμει, σαν την ετοιμόγεννη γυναίκα (βλ. Aντιλεξικόν ή Oνομαστικόν της Nεοελληνικής Γλώσσης, εκδ. β', Aθήναι 1990). Πόσες φορές λοιπόν έχουμε ακούσει ότι η έγκυος γυναίκα ζητά να φάει κάτι, για να μην "ρίξει" το παιδί, να μην αποβάλλει;

Δικαιολογείται έτσι η έγκυος να μην νηστέψει, αν το ζητά ο οργανισμός της, γιατί κινδυνεύει να αποβάλλει το παιδί της. Άλλωστε το ορθό "ωδιπόρος" έχει και εννοιολογική συνάφεια με το "ασθενής", καθώς και τα δύο αναφέρονται σε καταστάσεις σωματικής ανάγκης και αδυναμίας, που δικαιολογεί την κατάλυση της νηστείας. Γι' αυτό και τίθεται μεταξύ των δύο λέξεων το συνδετικό "και", που συνδέει παρεμφερείς έννοιες, αλλιώς στην περίπτωση του "οδοιπόρου" θα υπήρχε το διαζευκτικό "ή", που συνδέει έννοιες εννοιολογικά διαφορετικές.
Έτσι, ο ταξιδιώτης δεν δικαιολογείται. Aκόμη και αν ο σοφός που είπε την παροιμία εννοούσε τον πολύ κατάκοπο, τότε θα την έλεγε διαφορετικά. Θα χρησιμοποιούσε ενδεχόμενα λέξεις, όπως: Καταβεβλημένος, εξαντλημένος, καταπονημένος, καταπληγωμένος κ.α.

Bέβαια οι δύσπιστοι πρέπει να έχουν πολύ καλή εγκυκλοπαίδεια, για να συμφωνήσουν μαζί μας. Πάντως θα έχουν ακούσει για τις ωδίνες του τοκετού και ίσως το "ώδινεν όρος και έτεκε μυν". Ίσως πάλι να έχουν αντίρρηση στο συντακτικό, γιατί το θέμα του ρήματος "ωδίνω" είναι "ωδιν" και συνεπώς «ωδιν + πόρος = ωδινπόρος». Aλλά το γράμμα "ν" πριν από το "π" εξαφανίζεται, γιατί δεν έχουμε λέξεις με συνεχόμενα τα γράμματα "ν" και "π". Aντίθετα, έχουμε συνεχόμενα τα "π" και "ν", όπως πνοή. Kάποιες φορές το "ν" μετατρέπεται σε "μ", όπως «σύν + πνοια = σύμπνοια».

Έπειτα από όλα αυτά, ιερείς, θεολόγοι, ιεροκήρυκες, εξομολόγοι και κάθε χριστιανός καλής θελήσεως, ας διαφωτίσουμε και τους υπόλοιπους ότι η σωστή παροιμία είναι: "Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει". Πρόκειται για μια παροιμία πολύ χρήσιμη στην εποχή μας. Είναι πολλοί εκείνοι που νηστεύουν, αλλά δεν λείπουν και εκείνοι που θέλουν να βρίσκουν "νόμιμες" υπεκφυγές, να ζαχαρώνουν το χάπι και να κάνουν την αδυναμία τους ανάγκη.

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ

15 Γιορτάζουμε σήμερα 22 Ιουνίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ευσεβίου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ευσέβιος, έζησε στους ταραγμένους χρόνους που η Εκκλησία υπέφερε από τις κακοδοξίες του Αρείου. Αυτοκράτορας την εποχή εκείνη ήταν ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, ο οποίος υποστήριζε τη δυσεβή αυτή αίρεση και κατεδίωξε σκληρά όσους έφεραν αντιρρήσεις και αντιστάθηκαν στις προθέσεις του.

Ο Άγιος, ο οποίος ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων διώχθηκε, υπέμεινε όμως με θαυμαστή καρτερία όλες τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες με την ελπίδα ότι η Ορθοδοξία θα εξέλθει στο τέλος νικήτρια. Όταν πέθανε ο αιρετικός και λαομίσητος Κωνστάντιος τον διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος θέλησε να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων.

Ο Ιουλιανός εξαπέλυσε φοβερότερους διωγμούς κατά των χριστιανών. Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο πολύ χειρότερες από τις προηγούμενες. όμως ο Άγιος παρέμεινε το ίδιο ακλόνητος. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ήταν και αυτός θερμός υποστηρικτής των Αρειανών.

Ο Άγιος για μία ακόμη φορά, κλήθηκε να υπερασπισθεί την καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης. Για τους αγώνες του ο Ουάλης, τον απομάκρυνε από τον Επισκοπικό θρόνο του και τον εξόρισε σε κάποιο έρημο τόπο κοντά στον ποταμό Ίστρο. Μετά το θάνατο του Ουάλη ο Άγιος επανήλθε από την εξορία στην Επισκοπή του και άρχισε αμέσως την κάθαρση της επαρχίας του από τούς κακόδοξους αιρετικούς.

Κάποια ημέρα, το έτος 380 μ.Χ., που περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας, εκείνη τον κτύπησε με μίσος στο κεφάλι με μία μεγάλη πέτρα και με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του Αγίου και τη μετάβασή του «από τα λυπηρότερα προς τα θυμηθέστερα και τα τερπνά».

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:

Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Σοφίας τοῦ Πνεύματος, καταυγασθεῖς τῷ φωτί, τὸν λόγον ἐτράνωσας, τῆς εὐσέβειας ἠμίν, Εὐσέβιε ἔνδοξε, σὺ γὰρ ἱεραρχήσας, εὐσεβῶς τὴ Τριάδι, ἤθλησας θεοφρόνως, καὶ τὴν πλάνην καθεῖλες. Καὶ νῦν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι ἅπαντας.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: ΣΤΑΥΡΟΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ!

15 Ένα απίστευτο φαινόμενο λαμβάνει χώρα στην Αγία Σοφία. Πάνω από τους ασβεστωμένους τοίχους εμφανίζονται σταυροί!
Το παράδοξο για όλους εμάς που δεν κατέχουμε την τέχνη της αγιογραφικής... είναι ότι τα ψηφιδωτά καλύφθηκαν από παχύ στρώμα ασβέστη (περίπου δύο δάχτυλα), όπως φαίνεται και σε συγκεκριμένη φωτογραφία, για να καλύψουν τα χριστιανικά σύμβολα και επάνω στον ασβέστη εμφανίστηκαν αυτοί οι σταυροί.

Και δίκαια αναρωτιέται ο επισκέπτης, αφού δεν τους έβαψε μετέπειτα κάποιος, είναι δυνατόν να «πότισαν» από τον τοίχο μέχρι την εξωτερική στρώση του σοβά;

Και γιατί να εμφανιστούν μόνο οι σταυροί και να μην εμφανιστούν και οι υπόλοιπες τοιχογραφίες-αγιογραφίες, οι οποίες είναι και σε ψηφιδωτή μορφή (δηλαδή αποκλείεται ο «τυχαίος» εμποτισμός, αφού το επιστρωθέν υλικό είναι ψηφίδα);

Ακόμη όμως και εάν επρόκειτο για καλυμμένες με σοβά αγιογραφίες, αποτελεί πολύ παράδοξο γεγονός να μην φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά να αποτυπώνονται στον φωτογραφικό φακό! Τότε έχουμε μία παραδοξότητα, που ίσως θα πρέπει να ελεγχθεί..

Αγιογράφος, που έχει εργαστεί και σε ψηφιδωτές εικόνες, λέει χαρακτηριστικά:

«Για να καταλάβετε μιλάμε για ένα αδρανές υλικό π.χ. πέτρα (όπως τα ψηφιδωτά) είναι αδύνατον να αποδώσει χρώμα ως χημική αντίδραση στον νωπό σοβά (όχι και μόνο εμπεριέχει ασβέστη) ώστε να απεικονίσει το σχήμα Σταυρού»...

Οι σταυροί όπως όλοι παρατηρούμε είναι ορθόδοξοι (ισοσκελείς) βυζαντινοί και αποτελούν σύγχρονο φαινόμενο (των τελευταίων μηνών...). Για την περίπτωση που πρόκειται για μεταλλικούς σταυρούς που οξειδώθηκαν, αγιογράφος είπε: «Και όπως και εσείς θα γνωρίζετε το σίδερο με συνδυασμό με το πέρασμα του χρόνου και τις ατελείωτες καιρικές συνθήκες προκαλεί οξείδωση και το κόκκινο χρώμα (σκουριά) απλώνεται σαν καρκίνωμα. Οπότε σε ένα αριστούργημα σε όλους τους τομείς σε καμία περίπτωση δεν θα βάλανε υλικό από σίδερο...

Επίσης, αν μπορείτε να φανταστείτε, όλος ο Ναός και τα άλλα αρχιτεκτονικά κτίσματα σε όλης της Βυζαντινής Περιόδου αποτελείται από κομμάτια κεραμικών, ασβέστη, ποταμίσια άμμος, χαλίκι και ατελείωτα... αυγά!

Το φρέσκο (τεχνική των Βυζαντινών για τις τοιχογραφίες), αποτελείται από πάστα ασβέστη που είναι από πέτρα, άμμο ποταμού, και μαρμαρόσκονη, σε τρεις στρώσεις (μαύρο φρέσκο, κίτρινο φρέσκο και άσπρο φρέσκο) και πάνω εκεί γίνονται οι Αγιογραφίες. Οι σκόνες χρωμάτων ανακατεύονται μόνο με νερό και τίποτα άλλο γιατί το υλικό που τα κολλάει πάνω στον τοίχο είναι ο ασβέστης. Ο ασβέστης βγαίνει με το νερό από τον σοβά πρός την επιφάνεια (με τον καιρό) και συναντώντας το διοξείδιο του άνθρακα από

τον αέρα γίνεται πάλι ασβεστόλιθος. Δηλαδή ενώ στεγνώνει ο τοίχος βγαίνει από το σοβά και μαρμαρώνεται πάνω στα χρώματα, τα οποία θα παραμείνουν πιασμένα στη μέση του ασβεστόλιθου για πάντα. Αυτά τα έμαθα (την τεχνική) από τον βοηθό καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου Ρουμανίας Mihai Coman.»

Αξίζει όμως να σταθούμε και στην περίπτωση της μη συμμετρίας των σταυρών με τα υπόλοιπα (μεταγενέστερα προφανώς) ισλαμικά σχήματα. Και αυτή η μη συμμετρία προδίδει πως καμία σχέση δεν έχουν οι σταυροί με την μετέπειτα διακόσμηση του ναού. Κανείς αγιογράφος δεν θα καλλιτεχνούσε παραβιάζοντας την λογική της καλαισθησίας, πόσο δε μάλλον στην περίπτωση του Ναού της Αγίας Σοφίας που αποτελούσε (και συνεχίζει να αποτελεί) πραγματικό κόσμημα στον χώρο της τέχνης και της αρχιτεκτονικής.

Πώς εξηγείται όμως πως οι σταυροί βρίσκονται παντού μέσα στην Αγία Σοφία και συγκεκριμένα στα τέσσερα θολωτά σημεία; Κάποιοι μιλούν για θαύμα...(στην φωτογραφία δεξιά βλέπετε το αρκετά μεγάλο πάχος του σοβά, που φρόντισαν να βάλουν οι Τούρκοι για σειρά εκατονταετιών, προκειμένου να αποκρύψουν με απόλυτη βεβαιότητα τις αγιογραφίες και τα ψηφιδωτά του Ναού της Αγίας Σοφίας).

Εμφάνιση αγγέλων κάτω από τον σοβά.

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η περίπτωση, αφού στο τέλος του Ιουλίου του 2009,στο φως ήρθε η παράσταση ενός αγγέλου, η οποία ήταν καλυμμένη εδώ και έξι αιώνες από συντηρητές στην Αγία Σοφία. Ο Τούρκος Αχμέτ Εμρ Μπιλτιλί, ένας εκ των συντηρητών, δήλωσε ότι έχουν ως στόχο τώρα να φέρουν στην επιφάνεια και δεύτερο άγγελο, που χρονολογείται από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Τα μωσαϊκά είχαν καλυφθεί λίγο μετά την Άλωση της Πόλης, το 1453, και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Οι Τούρκοι, αντί να μετακινήσουν τα μοναδικής ομορφιάς μωσαϊκά της Αγίας Σοφίας, τα κάλυψαν με μέταλλο και γύψο (προσφιλής τακτική του πολιτισμού της Τουρκίας).

Και η συνέχεια της πρώτης ανακάλυψης, έφερε μια μεγάλη ιστορική αποκάλυψη έρχεται στο φως ύστερα από αιώνες «σκότους». Αυτή τη φορά τέσσερις άγγελοι ζωγραφισμένοι πάνω σε μωσαϊκό ήταν για χρόνια κρυμμένοι, εν γνώσει των τουρκικών αρχών, κάτω από πολλά στρώματα ασβέστη και τέσσερις τεράστιες ασπίδες, στις τέσσερις κολώνες που στηρίζουν τον τρούλο της Αγιάς Σοφιάς.

Οι τέσσερις άγγελοι, που ο καθένας τους έχει έξι φτερά, δημιουργήθηκαν μεταξύ 900 – 1300 π.Χ.

Μάλιστα, στα μέσα του 1800, ο Ιταλός αρχιτέκτονας Fossati, τους είδε κάνοντας επισκευές στο ναό. Τη διαταγή να καλυφθούν με ασβέστη έδωσε ο σουλτάνος Abdulmecit. Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν πάνω τους ασπίδες, που αναγράφουν αραβικές προσευχές.

Ωστόσο, το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και οι τέσσερις μοναδικές τοιχογραφίες θα βγουν ξανά στο φως, δίνοντάς μας μια γεύση από την αξεπέραστη τέχνη των προγόνων μας.



Έπίρριψον έπί Κύριον την μέριμνάν σου(Αγίου Λουκά Κριμαίας)


Θλίβεσαι για τόν πεθαμένο άνδρα σου. Ανησυχείς για τα παιδιά σου. Κλαις μέρα καί νύχτα. Στήν ψυχή σου κυριαρχεί το σκοτάδι. "Ολα τα βλέπεις αβέβαια καί μαΰρα.

Γίνε γενναία Μη φοβάσαι! Πες μέσα σου:

Ό άνδρας μου άνηκε πρώτα στον Θεό, καί μετά σε μένα. Καί τα παιδιά μου είναι πρώτα του Θεοΰ, καί μετά δικά μου.

"Αν ό κηπουρός κλαδέψει μερικά κλωνάρια από τα άνθη, δεν ξέρει τί κάνει; Αυτός ξέρει ποια πρέπει να κλαδέψει καί γιατί. Για να αυξηθούν καί να δυναμώσουν τα υπόλοιπα. Το ϊδιο συμβαίνει καί με τα παιδιά σου. Ό Θεός θέλει την πνευματική τους πρόοδο.

Ή ελπίδα σου πρέπει να φθάνει από την γη στον ουρανό. Αγάπησε δυνατά με την ψυχή σου τον Θεό. "Αφησε να κυριαρχήσει στο σώμα σου το πνεύμα. Καί τότε θα ιδείς, ότι ο θάνατος δεν είναι πια φοβερός. Να βλέπεις αυτόν τον κόσμο σαν τόπο προσωρινής διαμονης μας. Καί τίς χαρές του, σαν προσωρινές χαρές.

Μην ανησυχείς για τα παιδιά σου. Κάνε ότι μπορείς να τα βοηθήσεις. Καί έχε εμπιστοσύνη στον Πλάστη καί Θεό μας, πού είπε: «Έπίρριψον έπί Κύριον την μέριμνάν σου». Καί αμέσως θα αισθανθής τον σταυρό σου πιο ελαφρό. Γιατί υπάρχουν μάνες, πού έχον πολύ ΠΙΟ ΒΑΡΥ ΣΤΑΥΡΟ από σένα

Καί θα σου γράψω για τον βαρύ σταυρό μιας μάνας:

Στήν αρχή του Α' Παγκοσμίου πολέμου σκοτώθηκε ένας γνωστός μου. Του έκαψαν καί το σπίτι του. Καί έμεινε ή γυναίκα του με ΕΞΙ (6) μικρά ορφανά. Από τότε πέρασαν δώδεκα χρόνια. Καί να, μια μέρα, βλέπω έναν νεαρό σιδηροδρομικό υπάλληλο. Μου συστήνεται. Ήταν γιος εκείνου του γνωστού μου, πού σκοτώθηκε στον πόλεμο. Φαντάζεσαι, πόσο χάρηκα!


Με αγωνία τον ρώτησα:

Τί απέγιναν οί άλλοι; Καί πόσοι είναι εν ζωή;.

Με χαρά μου απάντησε:

Δόξα τω Θεφ. Όλοι εϊμαστε καλά! Οι δυο εϊμαστε δημόσιοι ύπάληλοι. Οί άλλοι δυο είναι έμποροι. Την μεγαλύτερη αδελφή μας την παντρέψαμε. Καί ή μικρότερη μένει με την μητέρα μας. Μα μέχρι να φθάσουμε εδώ,τραβήξαμε πολλά

Καί άρχισε να μου περιγράφει, τί ύπέμειναν καί πόσο βασανίστηκαν:

- Γυρίζαμε από τόπο σε τόπο! "Αλλοτε νηστικοί, "Αλλοτε άρρωστοι. "Αλλοτε στην φυλακή. "Αλλοτε περνώντας την νύχτα σε σταθμούς καί πανδοχεία η καί στον δρόμο ακόμη. Χτυπούσαμε τίς ξένες πόρτες! "Ω, τί πικρό πράγμα είναι αυτό... Μα να. Στό τέλος πετύχαμε. Νικήσαμε! Καί, δόξα τω Θεφ, μέσα σ' όλες αυτές τίς περιπέτειες διατηρήσαμε καί την ζωή μας" καί την τιμή μας" καί το λογικό μας" καί την ΠΙΣΤΗ μας...

Καί γιατί να μακρυλογώ; Ή νίκη αυτής της μάνας στην πάλη της ζωής, ήταν πιο ένδοξη καί πιο λαμπρή από όλες τίς νίκες του Μεγάλου Ναπολέοντα!

Αυτή νίκησε με την βοήθεια του Θεού. Καί σένα θα σε βοηθήσει ό Θεός! Μη Τον λησμονείς! Δεν θα σε αφήσει! Θα νικήσεις καί εσύ! Καί ή δική σου νίκη, θα είναι πολύ λαμπρή!

Γέροντας Παΐσιος: Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποῦ ἀρχίζουμε νὰ ἀγωνιοῦμε, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη

Ὅταν βλέπετε ὅτι σᾶς ἀπασχολοῦν πράγματα γιὰ τὰ ὅποια ἀνθρωπίνως δὲν ὑπάρχει λύση καὶ δὲν τὰ ἐμπιστεύεστε στὸν Θεό, νὰ ξέρετε ὅτι αὐτὸ εἶναι τέχνασμα τοῦ πειρασμοῦ, γιὰ νὰ ἀφήσετε τὴν προσευχή, μὲ τὴν ὁποία μπορεῖ ὃ Θεὸς νὰ στείλη ὄχι ἁπλῶς θεία δύναμη ἄλλα θεῖες δυνάμεις, καὶ ἢ βοήθεια τότε δὲν θὰ εἶναι ἁπλῶς θεία βοήθεια ἄλλα θαῦμα Θεοῦ.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποῦ ἀρχίζουμε νὰ ἀγωνιοῦμε, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη. Βάζουμε τὴν λογικὴ μπροστὰ καὶ ὄχι τὸν Θεό, τὸ θεῖο θέλημα, ὥστε νὰ δικαιούμαστε τὴν θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεῖ, κλέβοντας μὲ τέχνη τὴν ἀγάπη τοῦ μονάχου, νὰ τὸν κρατάη σὲ μιὰ κοσμικὴ ἀγάπη, σὲ μιὰ κοσμικὴ ἀντιμετώπιση καὶ κοσμικὴ προσφορὰ στὸν συνάνθρωπό του, ἐνῶ ὡς μοναχὸς ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ κινῆται στὸν δικό του χῶρο, στὴν δική του εἰδικότητα, τοῦ Ἀσυρματιστοῦ, γιατί αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ διακόνημα ποῦ τοῦ ἔδωσε ο Θεός. Ὅλα τὰ ἄλλα, ὅσα κάνουμε μὲ τὶς ἀνθρώπινες προσπάθειες, εἶναι σὲ κατώτερη μοίρα.
Ἐπίσης καλύτερα εἶναι ὃ μοναχὸς νὰ βοηθάη τοὺς ἄλλους μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ παρὰ μὲ τὰ λόγια του. Ἂν δὲν ἔχη τὴν δύναμη νὰ συγκράτηση κάποιον ποῦ κάνει κακό, ἂς τὸν βοηθήση ἀπὸ μακριὰ μὲ τὴν προσευχή, γιατί διαφορετικὰ μπορεῖ καὶ νὰ βλαφθῆ. Μιὰ εὐχὴ καλή, καρδιακή, ἔχει περισσότερη δύναμη ἀπὸ χιλιάδες λόγια, ὅταν οἱ ἄλλοι δὲν παίρνουν ἀπὸ λόγια. Παρόλο ποῦ λένε ὅτι βοηθῶ τὸν....
κόσμο ποῦ ἔρχεται καὶ μὲ βρίσκει, ὡς θετικὴ προσφορά μου στὸν κόσμο βλέπω τὴν μιάμιση ὥρα ποῦ διαβάζω τὸ Ψαλτήρι.
Τὸ ἄλλο τὸ θεωρῶ ψυχαγωγία• νὰ ποῦν οἱ καημένοι τὸν πόνο τους, νὰ τοὺς δώσω καμμιὰ συμβουλή. Γι' αὐτὸ τὴν βοήθεια δὲν τὴν θεωρῶ προσφορὰ δική μου• ἢ προσευχὴ εἶναι ποῦ βοηθάει. Ἂν εἶχα ὅλο τὸν χρόνο μου γιὰ προσευχή, περισσότερο θὰ βοηθοῦσα τὸν κόσμο.
Ἂς ποῦμε ὅτι θὰ δῶ τὴν ἡμέρα διακόσιους πονεμένους• μόνο διακόσιοι πονεμένοι ὑπάρχουν στὸν κόσμο; Ἂν δὲν δῶ κανέναν καὶ προσευχηθῶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο, τότε βλέπω ὅλον τὸν κόσμο. Γι' αὐτὸ λέω στὸν κόσμο: «Ἔγω θέλω νὰ μιλῶ γιὰ σᾶς στὸν Θεό, καὶ ὄχι σ' ἐσᾶς γιὰ τὸν Θεό. Αὐτὸ εἶναι καλύτερο γιὰ σᾶς, ἄλλα δὲν μὲ καταλαβαίνετε».
Νὰ μὴν παραμελοῦμε τὸ θέμα τῆς προσευχῆς σ' αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια. Εἶναι ἀσφάλεια ἢ προσευχή, εἶναι ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό. Εἴδατε τί λέει ὃ Ἄββας Ἰσαάκ; «Δὲν θὰ μᾶς ζήτηση λόγο ὃ Θεός, γιατί δὲν κάναμε προσευχή, ἄλλα γιατί δὲν εἴχαμε ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μᾶς ταλαιπώρησε ὁ διάβολος»

Απόσπασμα από τις σελίδες 315 -318 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ Ο ΓΕΡ.ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

15 Του Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία
Τά πράγματα στήν πατρίδα μας, αλλά καί γενικώτερα στόν κόσμο όλο, δέν είναι καθόλου ευχάριστα. Οι ημέρες είναι πονηρές. Αιτία τού κακού είναι οι αμαρτίες όλων μας, η αποστασία μας από τόν Θεό.

Γι᾽ αυτό καί όλοι μας έχουμε ανάγκη από μετάνοια. Άς παρακαλέσουμε τόν Ιησού Χριστό, τόν Θεό μας, νά συγχωρέσει τά αμαρτήματά μας καί νά μάς δώσει τόν φωτισμό καί τήν Χάρη Του νά ακολουθούμε τό άγιο θέλημά Του, γιά νά δούμε καλύτερες ημέρες. Καταφεύγουμε στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μας, καί Τήν παρακαλούμε νά ικετεύσει τόν Υιόν Της γι᾽ αυτό.

Στήν συνέχεια σάς παραθέτω περικοπές λόγων τού αγιασμένου Γέροντος πατρός Παϊσίου, στούς οποίους φαίνεται ο πόνος γιά τά συμβαίνοντα στήν εποχή του, τά οποία προεμήνυαν πρίν από είκοσι χρόνια τήν σημερινή οδυνηρή κατάσταση, πού ζούμε, αλλά καί τόν πόνο του πάλι γιά τήν γενική κατάσταση τής πατρίδος μας μέ τήν αδιαφορία καί τών ηγετών της καί τού λαού, γιατί παραθεωρούνταν οι ελληνορθόδοξες παραδόσεις καί αξίες τής πατρίδος μας:

1. «Επέβαλαν στήν χώρα μας – λέγει ο πατήρ Παΐσιος – ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό δημόσιο χρέος, τόσο μεγάλο πού, όχι μόνο νά μή μπορούμε νά τό ξεχρεώσουμε, αλλά ούτε τούς τόκους αυτού τού δανείου νά μή προλαβαίνουμε• μ᾽ αυτό κατάφεραν, μέ εύλογη δικαιολογία, νά επιβάλουν στό λαό ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόντωσης, έως εσχάτων.

Θά επιβάλλουν συνεχώς νέα οικονομικά μέτρα δυσβάσταχτα, φόρους ασήκωτους, καί πάρα πολλά άλλα μέτρα, έτσι ώστε νά κάνουν τόν λαό νά αγανακτήσει. Καί τί θά πετύχουν μ᾽ αυτό; Ακούστε• ο λαός καταπιεζόμενος από τά δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα θά ζητάει κάποια στιγμή νά ξανασάνει, αλλά αυτή τή στιγμή δέν πρόκειται νά τού τήν χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον έως ότου σκύψει τό κεφάλι του εντελώς στό έδαφος δηλώνοντας τέλεια υποταγή στό καινούργιο τους σύστημα.

Θά λένε: “ Έχετε δίκιο πού διαμαρτύρεστε, όμως έχετε μεγάλο εξωτερικό χρέος καί αυτοί πού έχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν• γιά νά μή σάς επιβάλλουμε άδικα μεγάλους φόρους κ.λπ. πρέπει νά αποδεχτείτε τό τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου, έτσι ώστε νά βλέπουμε ποιοί είναι οι νομοταγείς πολίτες καί ποιοί οι φοροφυγάδες”.

Ταυτόχρονα θά παρέχουν μέσω τού ηλεκτρονικού οικονομικού συστήματος πολλές διευκολύνσεις καί προτεραιότητες, μέ τίς οποίες θά ξεγελούν τόν κόσμο ότι θ᾽ ανακουφιστεί λίγο οικονομικά» (Από τό βιβλίο τού ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, Σκεύος Εκλογής, Άγιον Όρος 1996, σ. 421).

2. Στά θέματα τής πατρίδος ο άγιος Γέροντας Παΐσιος δέν ήθελε οι Χριστιανοί νά είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν πού έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους νά επιζητούν νά βολευθούν οι ίδιοι καί νά μή ενδιαφέρονται γιά τήν πατρίδα. Ο καημός του καί η απορία του ήταν πώς οι υπεύθυνοι δέν αντιλαμβάνονται πού οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε τήν σημερινή κατάσταση καί ανησυχούσε, αλλά δέν διέσπειρε τίς ανησυχίες του στόν κόσμο. Έλεγε:

«Από τό κακό πού επικρατεί σήμερα θά βγεί μεγάλο καλό».
Λυπόταν γιά τήν πνευματική κατάπτωση τών πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι᾽ αυτούς, πού ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε γιά τήν αλλαγή τής γλώσσας καί είπε: «Η επόμενη γενιά θά φέρει Γερμανούς νά μάς μάθουν τήν γλώσσα μας, καί τά παιδιά μας θά μάς φτύνουν».
Καί σέ κάποια επιστολή του ο Γέροντας έγραφε: «Αυτοί πού κατάργησαν τά Αρχαία πάλι θά τά ξαναφέρουν». (Βλ. τό βιβλίο Βίος Γέροντος Παϊσίου τού Αγιορείτου, σ. 699).

3. Γιά τούς πολιτικούς κάποτε είχε πεί σέ κάποιον χριστιανό: «Μή φοβάσαι. Ο Θεός δέν θά επιτρέψει νά γίνει κακό, θά γίνουν όμως πράματα καί θάματα, πού δέν θά εξηγούνται μέ τήν λογική. Ο κόσμος θά σιχαθεί τούς πολιτικούς καί θά τούς κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει καί ξαφνικά σκάει, έτσι θά σκάσουν κι αυτοί! Δέν μπορώ νά σού πώ πιό πολλά» (Από τό βιβλίο Μαρτυρίες προσκυνητών, Ζουρνατζόγλου, 2006, σ. 425-426).

4. Ομοίως γιά τούς πολιτικούς ο ίδιος άγιος Γέροντας Πατήρ Παΐσιος είπε: «Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τίς ηγεσίες. Κλαίω τήν Ελλάδα. Δέν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα γιά νά σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου καί άν βρίσκονται, νά πάνε εξορία. Νά φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν» (Από τό βιβλίο τού π. Μαξίμου Αγιορείτου Λόγοι χάριτος καί σοφίας, 2001, Άγιον Όρος).

5. Σέ κάποιο πνευματικό του τέκνο, πού αργότερα έγινε μοναχός, ο Γέροντας Παΐσιος τού έγραφε τόν Οκτώβριο τού 1974 μετά από προσκύνημά του στήν Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως:

«Εύχομαι ο Θεός νά δώσει γρήγορα νά έλθει η χάση τού τουρκικού φεγγαριού, Αμήν. Τού Αγίου Δημητρίου κλείνω δυό χρόνια πού προσευχήθηκα στήν Αγια-Σοφιά μας, καί είπα τά παράπονά μου στόν Καλόν Θεόν.

Μέ κατάλαβε ο Τούρκος φύλακας πού προσευχόμουν καί μέ έδιωχνε έξω κ.λπ. καί πρόσθεσα καί άλλα παράπονα στόν Θεόν. Πιστεύω δέν θά τήν αφήσει τήν Αγια-Σοφιά μας στά χέρια τών βρώμικων Τούρκων. Είναι ένας λαός σάν τούς γύφτους βρώμικος καί φοβιτσιάρικος. Τώρα δέν έχουν ιδανικά, διότι πρίν πιστεύανε στόν Μωάμεθ, αργότερα στόν Κεμάλ. Τώρα ούτε στόν Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφώθηκαν κάπως, καί είδαν ότι ήτο ένας αγύρτης ο Μωάμεθ) ούτε καί στόν Κεμάλ πιστεύουν, αλλά στήν σαρκολατρία.

Ενώ εμείς πιστεύουμε στόν Χριστό, ο οποίος έχει συνέχεια τήν Θεϊκή Του Αξία, καί ο Ελληνικός Λαός έχει πάντα ιδανικά, καί τόν Χριστό μέ τήν Παναγία μαζί του» (Από τό βιβλίο Μαρτυρίες προσκυνητών, Ζουρνατζόγλου, 2006, σελ. 450).

Άς πονέσουμε κι εμείς μαζί μέ τόν αγιασμένο Γέροντα πατέρα Παΐσιο καί τόν παρακαλούμε νά παρακαλέσει τόν Κύριό μας Ιησού Χριστό, πλησίον τού Οποίου ευρίσκεται, γιά τήν σωτηρία τής αγα- πημένης μας πατρίδας Ελλάδας καί γιά τήν σωτηρία όλων μας μέ τήν μετάνοιά μας.